Rijden op de opbrengstcurve

Wat berijdt de opbrengstcurve?

Het berijden van de rentecurve is een handelsstrategie waarbij een langetermijnobligatie wordt gekocht en deze wordt verkocht voordat deze vervalt om te profiteren van het dalende rendement tijdens de looptijd van een obligatie. Beleggers hopen kapitaalwinst te behalen door deze strategie toe te passen.

Als handelsstrategie werkt het berijden van de rentecurve het beste in een stabiele rentetarieven waarin de rentetarieven niet stijgen. Bovendien levert de strategie alleen extra winsten op als de rentetarieven op langere termijn hoger zijn dan de kortere rentetarieven.

Hoe het rijden met de opbrengstcurve werkt

De rentecurve is een grafische weergave van de rendementen van obligaties met verschillende looptijden. De grafiek is uitgezet met rentetarieven op de y-as en oplopende tijdsduur op de x-as. Omdat kortlopende obligaties doorgaans een lagere rente hebben dan langlopende obligaties, loopt de curve van linksonder naar rechts af. Deze rentetermijnstructuur wordt een normale rentecurve genoemd.

Het tarief van een eenjarige obligatie is bijvoorbeeld lager dan het tarief van een 20-jarige obligatie in tijden van economische groei. Wanneer de termijnstructuur een omgekeerde rentecurve laat zien, betekent dit dat de kortetermijnrendementen hoger zijn dan de langetermijnrendementen, wat impliceert dat het vertrouwen van beleggers in de economische groei laag is.

Op obligatiemarkten stijgen de prijzen als de rente daalt, wat meestal het geval is als obligaties de vervaldatum naderen. Om te profiteren van de dalende rendementen die zich voordoen tijdens de looptijd van een obligatie, kunnen beleggers een vastrentende strategie implementeren die bekend staat als ‘riding the yield curve’. Het berijden van de rentecurve omvat het kopen van een obligatie met een langere looptijd dan de verwachte aanhoudingsperiode van de belegger om een ​​hoger rendement te behalen.

Voordelen van het rijden op de opbrengstcurve

De verwachte houdperiode van een belegger is de tijdsduur die een belegger van plan is om zijn beleggingen in zijn portefeuille te houden. Volgens het risicoprofiel en de tijdshorizon van een belegger kunnen ze beslissen om een ​​effect op korte termijn aan te houden voordat ze worden verkocht, of om een ​​effect op lange termijn aan te houden (meer dan een jaar). Doorgaans kopen vastrentende beleggers effecten met een looptijd die gelijk is aan hun beleggingshorizon en tot einde looptijd aanhouden. Het rijden op de rentecurve probeert echter beter te presteren dan deze basisstrategie en strategie met een laag risico.

Bij het berijden van de rentecurve zal een belegger obligaties kopen met een looptijd die langer is dan de beleggingshorizon en deze aan het einde van de beleggingshorizon verkopen. Deze strategie wordt gebruikt om te profiteren van de normale opwaartse helling van de rentecurve als gevolg van liquiditeitsvoorkeuren en van de grotere prijsschommelingen die optreden bij langere looptijden.

In een risiconeutrale omgeving zou het verwachte rendement van een obligatie van drie maanden die gedurende drie maanden wordt aangehouden, gelijk moeten zijn aan het verwachte rendement van een obligatie van zes maanden die gedurende drie maanden wordt aangehouden en vervolgens aan het einde van de periode van drie maanden wordt verkocht. Met andere woorden, een portefeuillebeheerder of belegger met een horizon van drie maanden koopt een obligatie van zes maanden – die een hoger rendement heeft dan de obligatie van drie maanden – en verkoopt de obligatie vervolgens op de horizon van drie maanden.

Speciale overwegingen

Het berijden van de rentecurve is alleen winstgevender dan de klassieke buy-and-hold strategie als de rentetarieven gelijk blijven en niet stijgen. Als de rente stijgt, kan het rendement lager zijn dan het rendement dat het resultaat is van het berijden van de curve, en kan het zelfs dalen tot onder het rendement van de obligatie dat overeenkomt met de beleggingshorizon van de belegger, wat resulteert in een kapitaalverlies.

Bovendien levert deze strategie alleen extra rendement op als de rentetarieven op langere termijn hoger zijn dan de kortere rentetarieven. Hoe steiler de opwaartse helling van de rentecurve in het begin, hoe lager de rentetarieven wanneer de positie aan de horizon wordt geliquideerd en hoe hoger het rendement van het berijden van de curve.