Rollover-risico
Wat is het rollover-risico?
Rollover-risico is een risico dat samenhangt met de herfinanciering van schulden. Het rollover-risico wordt gewoonlijk door landen en bedrijven geconfronteerd wanneer een lening of andere schuldverplichting (zoals een obligatie) op het punt staat te vervallen en moet worden omgezet of doorgerold in nieuwe schulden. Als de rentetarieven in de tussentijd zijn gestegen, zouden ze hun schuld tegen een hoger tarief moeten herfinancieren en in de toekomst meer rentelasten moeten betalen – of, in het geval van een obligatie-uitgifte, meer rente moeten betalen.
Belangrijkste leerpunten
- Het rollover-risico houdt ook verband met de herfinanciering van schulden, met name dat de rente die voor een nieuwe lening in rekening wordt gebracht hoger zal zijn dan die voor de oude.
- Over het algemeen geldt dat hoe korter de vervallende schuld is, hoe groter het doorrolrisico van de lener.
- Dit risico kan ook verwijzen naar het risico dat een derivatenpositie waarde verliest als en wanneer deze wordt doorgerold naar een nieuwe looptijd.
- Het rollover-risico weerspiegelt de economische omstandigheden (bijv. Liquiditeits- en kredietmarkten) versus de financiële toestand van een lener.
Hoe rollover-risico werkt
Rollover-risico bestaat ook bij derivaten, waarbij futures- of optiecontracten moeten worden “doorgerold” naar latere looptijden wanneer contracten op korte termijn aflopen om iemands marktpositie te behouden. Als dit proces kosten met zich meebrengt of geld verliest, vormt dit een risico.
Het verwijst in het bijzonder naar de mogelijkheid dat een afdekkingspositie met verlies vervalt, waardoor een contante betaling nodig is wanneer de aflopende afdekking wordt vervangen door een nieuwe. Met andere woorden, als een handelaar een futurescontract wil aanhouden tot de vervaldatum en het vervolgens wil vervangen door een nieuw, vergelijkbaar contract, loopt hij het risico dat het nieuwe contract meer kost dan het oude: een premie betalen om de positie te verlengen.
Rollover-risico versus herfinancieringsrisico
Ook bekend als “doorrolrisico”, wordt rollover-risico soms door elkaar gebruikt met herfinancieringsrisico. Het is echter eigenlijk meer een subcategorie daarvan. Herfinancieringsrisico is een algemenere term die verwijst naar de mogelijkheid dat een lener een bestaande lening niet kan vervangen door een nieuwe. Rollover-risico betreft meer in het bijzonder het nadelige effect van het doorrollen of herfinancieren van schulden.
Dit effect heeft meer te maken met de heersende economische omstandigheden – met name rentetrends en de liquiditeit van krediet – dan met de financiële toestand van de kredietnemer. Als de VS bijvoorbeeld een schuld van $ 1 biljoen dollar had die het volgend jaar nodig had om door te rollen, en de rentetarieven stegen plotseling 2% hoger voordat de nieuwe schuld werd uitgegeven, zou het de overheid veel meer kosten aan nieuwe rentebetalingen.
De toestand van de economie is ook significant. Kredietverstrekkers zijn vaak niet bereid om aflopende leningen te verlengen tijdens een financiële crisis, wanneer de waarde van het onderpand daalt, vooral als het om kortlopende leningen gaat – dat wil zeggen dat hun resterende looptijd minder dan een jaar is.
Dus samen met de economie kan de aard van de schuld ertoe doen, volgens een artikel uit 2012 “Rollover Risk and Credit Risk”, gepubliceerd in The Journal of Finance:
De looptijd van schulden speelt een belangrijke rol bij het bepalen van het doorrolrisico van het bedrijf. Terwijl een kortere looptijd voor een individuele obligatie het risico verkleint, vergroot een kortere looptijd voor alle obligaties die door een onderneming zijn uitgegeven, het rollover-risico door de aandeelhouders te dwingen om snel verliezen op te vangen die door de schuldfinanciering zijn opgelopen.
Voorbeeld van rollover-risico
Begin oktober 2018 heeft de Wereldbank zorgen geuit over twee Aziatische landen. “Rollover-risico’s zijn potentieel acuut voor Indonesië en Thailand, gezien hun aanzienlijke voorraden aan kortlopende schulden (respectievelijk ongeveer $ 50 miljard en $ 63 miljard)”, verklaarde het.
De bezorgdheid van de Wereldbank weerspiegelde het feit dat centrale banken over de hele wereld de kredietverlening hadden aangescherpt en de rentetarieven hadden verhoogd, in navolging van de Amerikaanse Federal Reserve, die de Federal Funds-rente tussen 2015 en december 2018 gestaag had verhoogd van bijna 0%. tot 2,25% – wat resulteert in miljarden in Amerikaanse en buitenlandse investeringen die uit beide landen worden gehaald.
In de jaren daarna hebben centrale banken over de hele wereld de rentetarieven echter verlaagd – in navolging van de Fed, die in maart 2020 de Federal Funds-rente voor de tweede keer sinds de Financiële crisis van 2008. De stap is gemaakt om de economie te ondersteunen tijdens de COVID-19-pandemie. Vanaf december 2020 zei de Fed dat het van plan was om de fed-fundsrente binnen hetzelfde bereik te houden totdat de inflatie met 2 procent is gestegen en op schema ligt om enige tijd gematigd boven de 2 procent uit te komen.