Seigniorage

Wat is heerschappij?

Seigniorage is het verschil tussen de nominale waarde van geld, zoals een biljet van $ 10 of een kwart munt, en de kosten om het te produceren. Met andere woorden, de economische kosten voor het produceren van een valuta binnen een bepaalde economie of land zijn lager dan de werkelijke ruilwaarde, die doorgaans toekomt aan regeringen die het geld slaan.

Als de seigniorage positief is, maakt de overheid economische winst; terwijl een negatieve seigniorage een economisch verlies tot gevolg zal hebben.

Seigniorage uitgelegd

Seigniorage kan als inkomsten voor een regering worden beschouwd als het geld dat ze creëert meer waard is dan het kost om te produceren. Deze inkomsten worden vaak door regeringen gebruikt om delen van hun uitgaven te financieren zonder belasting te hoeven innen. Als het de Amerikaanse regering bijvoorbeeld 5 cent kost om $ 1 te produceren, is de seigniorage 95 cent of het verschil tussen de twee bedragen. Seigniorage geeft een land het potentieel om winst te maken wanneer het geld produceert.

Hoewel de definitie van seigneuriage meestal het verschil is tussen de kosten van het drukken van nieuwe valuta en de nominale waarde van diezelfde valuta, is het ook het aantal goederen of diensten dat een overheid kan verwerven door het drukken van nieuwe bankbiljetten.

Seigniorage en verliezen

In sommige situaties kan de productie van valuta resulteren in een verlies in plaats van een winst voor de overheid die de valuta creëert. Dit verlies komt vaker voor bij de productie van munten omdat het metaal dat wordt gebruikt om de munt te produceren een inherente waarde heeft. Deze waarde, vaak de smeltwaarde genoemd, kan hoger zijn dan de waarde die het oorspronkelijk vertegenwoordigde; of, in combinatie met productiekosten, kan leiden tot verlies. Zo bleek de Amerikaanse cent in 2016 1,5 cent te kosten met een nominale waarde van 1 cent.

Na verloop van tijd kan de smeltwaarde ook veranderen als de marktvraag verschuift, en het kan er mogelijk toe leiden dat de waarde van het metaal meer waard is dan de nominale waarde van de valuta. Een voorbeeld doet zich voor bij zilveren munten, zoals het Amerikaanse zilveren kwartier en het zilveren dubbeltje.

Seigniorage en de Federal Reserve

Hoewel het basisprincipe achter seigniorage suggereert dat een land kan profiteren van de productie van nieuwe rekeningen, kunnen er andere factoren zijn die de hele transactie beïnvloeden. Als de Federal Reserve ermee instemt om het aantal beschikbare dollars binnen de Amerikaanse economie te verhogen, zal ze een schatkistpapier kopen in ruil voor de productie van meer dollars. Hoewel de overheid lijkt te profiteren wanneer de productiekosten lager zijn dan de nominale waarde van de rekeningen, is het belangrijk op te merken dat voor schatkistpapier rentebetalingen aan de Federal Reserve vereist zijn naast de oorspronkelijke investering die werd geplaatst toen de schatkist werd gekocht..

De wet van Gresham is een monetair principe dat stelt dat “slecht geld het goede verdrijft”. De wet van Gresham was oorspronkelijk gebaseerd op de samenstelling van geslagen munten en de waarde van de edelmetalen die erin werden gebruikt. Met andere woorden, als een gouden munt $ 5 waard is en een zilveren munt $ 0,50, zullen mensen de gouden munt oppotten en in plaats daarvan 10 zilveren munten omwisselen. Als gevolg hiervan vallen de gouden munten uit de circulatie en verdrijft het slechte geld (het zilver) het goede (het goud). Dit wordt een vorm van effectieve seignorage, aangezien het goud meer waard wordt, ook al is de nominale waarde gelijk aan 10 zilveren munten. Sinds de afschaffing van metallische valutastandaarden wordt de theorie echter toegepast op de relatieve stabiliteit van de waarde van verschillende valuta’s op de wereldmarkten.

Voorbeeld uit de echte wereld

Op basis van de verwachte vraag naar nieuwe valuta plaatst de Federal Reserve jaarlijks een bestelling bij het Department of the Treasury’s Bureau of Engraving and Printing en betaalt de productiekosten. De Fed geeft gedetailleerde informatie over elke valuta-denominatie en de kosten om deze te produceren. In 2019 kostte het bijvoorbeeld 11,5 cent om een ​​biljet van $ 20 te produceren en 14,2 cent om een ​​biljet van $ 100 te produceren.

De Amerikaanse munt is verantwoordelijk voor de productie van munten, die wordt beïnvloed door het aantal aangevraagde orders van de Federal Reserve Bank. De Federal Reserve koopt de munten vervolgens tegen de nominale waarde.