Serviceaandelen
Wat zijn serviceaandelen?
De term dienst aandelen verwijzen naar beleggingsfondsen eenheden of aandelen die rekenen aandeelhouders een extra vergoeding voor de kosten van het reageren op beleggers onderzoeken en andere diensten te dekken. Deze vergoedingen worden servicevergoedingen voor aandeelhouders genoemd. De Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) beperkt de vergoedingen voor serviceaandeelhouders tot niet meer dan 0,25% van het gemiddelde nettovermogen van het fonds per jaar.
Belangrijkste leerpunten
- Serviceaandelen zijn beleggingsfondsen die aandeelhouders een extra vergoeding in rekening brengen om de kosten te dekken voor het beantwoorden van vragen van beleggers en andere diensten.
- Deze vergoedingen worden servicevergoedingen voor aandeelhouders genoemd.
- Serviceaandeelvergoedingen zijn een onderdeel van de 12b-1-vergoedingen van een fonds, die zijn genoemd naar een sectie in de Investment Company Act van 1940.
Hoe serviceaandelen werken
Een beleggingsfonds is een populair type investering dat geld van meerdere investeerders bundelt en het spreidt over verschillende activa, zoals aandelen, obligaties, contanten, geldmarktrekeningen en andere investeringsvehikels. Deze fondsen worden beheerd door beleggingsfondsen die geldbeheerders in dienst hebben om toezicht te houden op individuele fondsen. Afhankelijk van het type fonds – of het nu actief of passief is – gebruiken managers specifieke strategieën en kunnen ze hun posities opnieuw toewijzen om inkomsten te genereren voor hun investeerders.
Vergoedingen zijn een integraal onderdeel van de beleggingsfondsensector, met twee gemeenschappelijke groepen vergoedingen. De eerste bestaat uit aandeelhoudersvergoedingen. Deze kosten dekken zaken als eenmalige kosten en provisies die worden betaald wanneer beleggers aandelen kopen. Aandeelhoudersvergoedingen omvatten accountkosten, aankoopvergoedingen, inkoopvergoedingen en verkoopbelastingen. De andere categorie vergoedingen voor onderlinge fondsen bestaat uit jaarlijkse bedrijfskosten, waaronder beheersvergoedingen, administratiekosten en 12b-1 vergoedingen.
Deze vergoedingen zijn genoemd naar een sectie in de Investment Company Act van 1940. Op het moment van de wet waren velen van mening dat 12b-1-vergoedingen – inclusief vergoedingen voor serviceaandelen – netto positief waren voor beleggers. Aangenomen wordt dat een goed verhandeld beleggingsfonds meer investeerders aantrekt, meer activa verwerven en uiteindelijk de kosten per aandeel verlaagt. Dat komt doordat de eenheidskosten vaak dalen als gevolg van schaalvoordelen.
De vergoeding van 12b-1 van een beleggingsfonds dekt serviceaandelen. Dit zijn aandelen die kosten dekken die verband houden met marketing of verkoop van het fonds zelf. Serviceaandelen brengen vergoedingen in rekening aan aandeelhouders om personen te compenseren die de vragen van beleggers beantwoorden en hen informatie geven over de beleggingen in het beleggingsfonds. De Securities and Exchange Commission (SEC) noemt deze vergoedingen aandeelhoudersvergoedingen. Zoals eerder opgemerkt, mogen deze vergoedingen niet meer bedragen dan 0,25% van het gemiddelde jaarlijkse nettovermogen van een beleggingsfonds.
De vergoedingen voor serviceaandelen van een beleggingsfonds mogen niet meer bedragen dan 0,25% van het gemiddelde nettovermogen per jaar.
Speciale overwegingen
Een verkoopbelasting is een vergoeding die een beleggingsfonds in rekening kan brengen als commissie voor de makelaars. Sommige beleggingsfondsen adverteren zichzelf als onbelaste beleggingsfondsen, wat betekent dat ze geen verkoopbelasting opleggen, al dan niet uitgesteld. Dat betekent niet dat het fonds geen kosten in rekening brengt. Het zal nog steeds het fondsvermogen gebruiken om de jaarlijkse bedrijfskosten te dekken en kan andere vergoedingen in rekening brengen die zij rechtstreeks aan de aandeelhouders in rekening brengen.
Zelfs onbelaste fondsen kunnen aandeelhouders een vergoeding in rekening brengen voor het te vroeg terugkopen van hun aandelen. FINRA stelt dat een beleggingsfonds zichzelf niet als onbelast kan classificeren als 12b-1-vergoedingen, servicekosten, distributievergoedingen en marketingvergoedingen samen meer dan 0,25% van het gemiddelde nettovermogen per jaar bedragen.
Zoals alle vergoedingen voor beleggingsfondsen, zijn de servicekosten voor aandeelhouders in het voordeel van het rendement, en beleggers moeten het prospectus van het fonds bestuderen om te bepalen of het rendement van het beleggingsfonds de vergoedingen waard is. Een populaire beleggingsstrategie is het zoeken naar goedkope beleggingen in twee onderling verbonden panden, waarbij de vergoedingen zeker zijn terwijl het rendement dat niet is en dat actief beheerde beleggingsfondsen vaak slechter presteren dan de markt en, bij uitbreiding, ook ondermaats presteren dan passief beheerde indexfondsen.