Belastingindexering

Wat is belastingindexering?

Belastingindexering is de aanpassing van de verschillende belastingtarieven in reactie op inflatie en om het kruipen van schijven te voorkomen. Bracket creep treedt op wanneer inflatie het inkomen naar hogere belastingschijven drijft, wat resulteert in hogere inkomstenbelastingen maar geen echte toename van de koopkracht. Bij belastingindexering wordt geprobeerd de kans op ‘bracket creep’ te elimineren door de belastingtarieven te wijzigen voordat de verschuiving optreedt.

Hoe belastingindexering werkt

Belastingindexering is een methode om belastingen, lonen of andere tarieven aan een index te koppelen om de koopkracht van het publiek tijdens periodes van inflatie te behouden. Tijdens perioden van inflatie is het waarschijnlijk dat bracketcreep optreedt, aangezien belastingcodes over het algemeen niet erg snel reageren op veranderende economische omstandigheden. Belastingindexering is bedoeld als een proactieve oplossing voor ‘bracket creep’. Door een vorm van indexering toe te passen, helpt het de belastingbetaler om dezelfde koopkracht te behouden en om hogere belastingtarieven door inflatie te vermijden.

In de VS mag de overheid elk jaar belastingindexering toepassen, dus deze wijziging hoeft niet te wachten op goedkeuring door de wet. De meeste kenmerken van de federale inkomstenbelasting zijn al geïndexeerd voor inflatie. Zo zullen staten die hun inkomstenbelastingen nauw aan federale regels koppelen, het gemakkelijker vinden inflatoire belastingverhogingen te vermijden.

Een overheid die een systeem van belastingindexering heeft ingevoerd, kan de belastingtarieven in samenhang met de inflatie aanpassen, zodat er geen bracket-creep optreedt. Belastingindexering is vooral belangrijk tijdens perioden van hoge inflatie, wanneer de economische groei moet worden gestabiliseerd.

Voorbeeld van belastingindexering

Voor het belastingjaar 2019 valt een persoon die $ 39.475 verdient in de marginale belastingschijf van 12%. De belastingschijf van 12%omvat inkomsten tussen $ 9.701 en $ 39.475. De volgende schijf is 22%, wat een inkomen tussen $ 39.476 en $ 84.200 omvat. Als het inkomen van deze belastingplichtige in 2019 wordt verhoogd tot $ 40.000, wordt hij 22% belast.  Maar als gevolg van inflatie koopt het jaarinkomen van deze belastingbetaler ($ 40.000) evenveel goederen en diensten als hun vorige $ 39.475. Bovendien is zijn nettoloon in 2020, nadat er belastingen zijn ingehouden, lager dan zijn netto-inkomen voor 2019, zelfs als zijn koopkracht niet echt is gestegen. In dit geval is er sprake van ‘bracket creep’, waardoor deze belastingplichtige in een hogere belastingschijf terechtkomt.

In het bovenstaande voorbeeld zou het indexeren van belastingen voor inflatie betekenen dat de grens van $ 39.475 voor de belastingschijf van 12% elk jaar zal worden aangepast aan het niveau van de inflatie. Dus als de inflatie 4% is, wordt de cutoff automatisch verhoogd tot $ 39.475 x 1,04 = $ 41.054 in het volgende jaar. Daarom zal de belastingbetaler in het voorbeeld nog steeds in de belastingschijf van 12% vallen nadat zijn inkomsten zijn gestegen tot $ 40.000. Het indexeren van inkomstenbelastingen voor inflatie helpt ervoor te zorgen dat het belastingstelsel mensen van jaar tot jaar ongeveer op dezelfde manier behandelt.