Belastingen
Wat is belasting?
Belastingheffing is een term voor wanneer een belastingautoriteit, meestal een overheid, een financiële verplichting oplegt of oplegt aan haar burgers of inwoners. Het betalen van belastingen aan regeringen of functionarissen is sinds de oudheid een steunpilaar van de beschaving.
De term “belastingheffing” is van toepassing op alle soorten onvrijwillige heffingen, van inkomsten en vermogenswinst tot successierechten. Hoewel belastingheffing een zelfstandig naamwoord of werkwoord kan zijn, wordt het gewoonlijk een handeling genoemd; de resulterende inkomsten worden gewoonlijk “belastingen” genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- Belastingheffing vindt plaats wanneer een regering of andere autoriteit vereist dat burgers en bedrijven een vergoeding aan die autoriteit betalen.
- De vergoeding is onvrijwillig en in tegenstelling tot andere betalingen niet gekoppeld aan specifieke diensten die zijn of zullen worden geleverd.
- Er wordt belasting geheven over fysieke activa, waaronder onroerend goed en transacties, zoals de verkoop van aandelen of een huis.
- Soorten belastingen zijn onder meer inkomen, bedrijf, vermogenswinst, eigendom, erfenis en verkoop.
Belastingheffing begrijpen
Belastingheffing onderscheidt zich van andere vormen van betaling, zoals beurzen, in die zin dat belastingheffing geen toestemming vereist en niet rechtstreeks gekoppeld is aan verleende diensten. De overheid dwingt belastingheffing af door middel van een impliciete of expliciete dreiging met geweld. Belastingheffing is juridisch anders dan afpersing of een bescherming racket, omdat de imposante instelling is een door de overheid, niet private actoren.
Belastingstelsels variëren aanzienlijk tussen rechtsgebieden en in de tijd. In de meeste moderne systemen wordt zowel op fysieke activa, zoals onroerend goed, als op specifieke gebeurtenissen, zoals een verkooptransactie, belasting geheven. De formulering van belastingbeleid is een van de meest kritische en controversiële kwesties in de moderne politiek.
Belastingen in de Verenigde Staten
De Amerikaanse regering werd oorspronkelijk gefinancierd met zeer weinig directe belastingen. In plaats daarvan beoordeelden federale agentschappen de gebruikersvergoedingen voor havens en ander overheidseigendommen. In tijden van nood zou de overheid besluiten om staatsactiva en -obligaties te verkopen of de staten een aanslag te geven voor de geleverde diensten. In feite schafte Thomas Jefferson de directe belastingen af in 1802 nadat hij het presidentschap had gewonnen; alleen de accijnzen bleven over, die het Congres in 1817 introk. Tussen 1817 en 1861 ontving de federale regering geen interne inkomsten.
Tijdens de burgeroorlog werd een inkomstenbelasting van 3% geheven op mensen met een hoog inkomen. Pas toen het zestiende amendement in 1913 werd geratificeerd, beoordeelde de federale overheid belastingen op inkomen als een reguliere inkomstenpost. Vanaf 2020 is Amerikaanse belasting van toepassing op een breed scala aan items of activiteiten, van inkomsten tot sigaretten- en benzineaankopen tot erfenissen en bij het winnen in een casino of zelfs de Nobelprijs.
In 2012 oordeelde het Amerikaanse Hooggerechtshof, als onderdeel van de uitspraak over de Affordable Care Act (ACA), dat het niet-aankopen van specifieke goederen of diensten, zoals een ziektekostenverzekering, als een belasting werd beschouwd en niet als een boete.
Doeleinden en rechtvaardigingen voor belastingheffing
De meest fundamentele functie van belastingheffing is het financieren van overheidsuitgaven. Door de geschiedenis heen zijn er verschillende rechtvaardigingen en verklaringen voor belastingen geboden. Vroege belastingen werden gebruikt om de heersende klassen te ondersteunen, legers op te richten en verdedigingswerken op te bouwen. Vaak vloeide de bevoegdheid om belasting te heffen voort uit goddelijke of supranationale rechten.
Latere rechtvaardigingen zijn aangedragen op basis van utilitaire, economische of morele overwegingen. Voorstanders van progressieve belastingniveaus voor mensen met een hoog inkomen voeren aan dat belastingen een rechtvaardiger samenleving aanmoedigen. Hogere belastingen op specifieke producten en diensten, zoals tabak of benzine, werden gerechtvaardigd als een afschrikmiddel voor consumptie. Voorstanders van de theorie van publieke goederen beweren dat belastingen nodig kunnen zijn in gevallen waarin de private levering van publieke goederen als suboptimaal wordt beschouwd, zoals bij vuurtorens of nationale defensie.
Verschillende soorten belastingen
Zoals hierboven vermeld, is belasting van toepassing op alle verschillende soorten heffingen. Deze kunnen omvatten (maar zijn niet beperkt tot):
- Inkomstenbelasting : regeringen heffen inkomstenbelastingen op financiële inkomsten die worden gegenereerd door alle entiteiten binnen hun rechtsgebied, inclusief particulieren en bedrijven.
- Vennootschapsbelasting : dit type belasting wordt geheven over de winst van een bedrijf.
- Vermogenswinsten : Er wordt een belasting op vermogenswinsten geheven over vermogenswinsten of winsten die door mensen of bedrijven worden gemaakt uit de verkoop van bepaalde activa, waaronder aandelen, obligaties of onroerend goed.
- Onroerende voorheffing : een onroerende voorheffing wordt beoordeeld door een lokale overheid en betaald door de eigenaar van een onroerend goed. Deze belasting wordt berekend op basis van de waarde van onroerend goed en grond.
- Erfenis : een soort belasting die wordt geheven van personen die de nalatenschap van een overledene erven.
- Omzetbelasting : een verbruiksbelasting die door een overheid wordt opgelegd op de verkoop van goederen en diensten. Dit kan de vorm aannemen van een belasting over de toegevoegde waarde (btw), een belasting op goederen en diensten (GST), een staats- of provinciale omzetbelasting of een accijnzen.