Praktijk voor oneerlijke claims
Wat is de praktijk van oneerlijke claims?
Oneerlijke claimpraktijk is het op ongepaste wijze ontwijken van een claim door een verzekeraar of een poging om de omvang van de claim te verkleinen. Door oneerlijke claimpraktijken te hanteren, probeert een verzekeraar zijn kosten te verlagen. Dit is echter in veel rechtsgebieden illegaal.
Belangrijkste leerpunten
- Een oneerlijke claimpraktijk is wat er gebeurt wanneer een verzekeraar probeert een claim die aan een verzekerde moet worden uitbetaald, uit te stellen, te vermijden of te verkleinen.
- Verzekeraars die dit doen, proberen de kosten te verlagen of betalingen aan verzekerden uit te stellen, en houden zich vaak bezig met praktijken die illegaal zijn.
- Veel staten hebben wetten aangenomen voor oneerlijke claimpraktijken om verzekerden te beschermen tegen slecht gedrag van verzekeraars in het claimafwikkelingsproces.
- Oneerlijke Claims Settlement Practices Acts (UCSPA) worden gehandhaafd door individuele staten, in plaats van door de federale overheid, en verschillen per staat.
Inzicht in de praktijk van oneerlijke claims
De National Association of Insurance Commissioners (NAIC) heeft een modelwetgeving voor oneerlijke claimpraktijken opgesteld die voorschrijft dat claims eerlijk worden afgehandeld en dat er duidelijke communicatie is tussen de verzekeraar en de verzekerde. Vanwege deze wetgeving hebben veel staten wetten geïmplementeerd tegen oneerlijke claims.
Ook hebben de meeste staten een versie van deze modelwet uitgevaardigd. Deze wet wordt de Unfair Claims Settlement Practices Act genoemd en beschermt kopers van verzekeringen tegen onrechtvaardig gedrag van verzekeraars in het claimafwikkelingsproces. Bijzonderheden van de wet variëren van staat tot staat. Oneerlijke Claims Settlement Practices Acts (UCSPA) zijn geen federale wetgeving; in plaats daarvan worden ze afgedwongen door individuele staatsverzekeringsafdelingen.
Typisch voorbeeld van de praktijk van oneerlijke claims
Overweeg een eigenaar van een klein bedrijf die het gebouw en de persoonlijke eigendommen van zijn bedrijf verzekert op basis van een commercieel onroerendgoedbeleid. Helaas brak er brand uit in het gebouw, wat $ 100.000 aan materiële schade veroorzaakte. De verzekeringsmaatschappij stelt de betaling uit, waardoor de bedrijfseigenaar de schade niet kan herstellen. De verzekeringsmaatschappij blijft vertragingstactieken gebruiken om een betaling te vermijden. Zo blijft de schaderegelaar “vergeten” om de schadeformulieren op te sturen. Ook zegt de expert dat hij nog een bewijs van verlies nodig heeft, maar de eigenaar van het kleine bedrijf heeft al twee keer een bewijs van verlies ingediend. Dit zijn het soort situaties dat wetten tegen oneerlijke claimpraktijken zijn bedoeld om te voorkomen.
Andere voorbeelden van oneerlijke claimpraktijken
- Onjuiste voorstelling van relevante feiten of beleidsbepalingen. In uw commerciële vastgoedpolis staat bijvoorbeeld dat de dekking van de Bouwverordening is inbegrepen, maar uw verzekeraar staat erop dat de dekking is uitgesloten.
- Zonder uw toestemming een belangrijke wijziging aanbrengen in een aanvraag en vervolgens een claim afhandelen op basis van de wijziging. In uw aanvraag heeft u bijvoorbeeld een limiet van $ 50.000 aangevraagd voor dekking voor onderbreking van het elektriciteitsnet, maar uw verzekeraar heeft de limiet verlaagd tot $ 10.000 zonder u hiervan op de hoogte te stellen. De verzekeraar weigert vervolgens meer dan $ 10.000 te betalen voor een verlies.
- Vereffening van claims voor minder dan u redelijkerwijs zou verwachten op basis van een schriftelijke advertentie die u heeft ontvangen. Een advertentie kondigt bijvoorbeeld een limiet van $ 50.000 aan voor schade veroorzaakt door overstromingen. De advertentie vermeldt echter nergens dat deze dekking alleen wordt geboden als de verzekerde een extra premie betaalt die hoger is dan de premie vermeld in de advertentie.