Ongedekte schuld
Wat is een ongedekte schuld?
Ongedekte schuld verwijst naar leningen die niet worden gedekt door onderpand. Als de kredietnemer in gebreke blijft op de lening, kan de geldschieter niet in staat zijn om hun investering terug te krijgen, omdat de lener niet nodig is om een specifieke bezwaren van activa als onderpand voor de lening.
Omdat ongedekte leningen als riskanter worden beschouwd voor de geldschieter, hebben ze over het algemeen hogere rentetarieven dan leningen met onderpand.
Belangrijkste leerpunten
- Ongedekte schulden zijn leningen die niet door onderpand worden gedekt.
- Ze vereisen doorgaans hogere rentetarieven, omdat ze de kredietverstrekker beperkte bescherming bieden tegen wanbetaling.
- Kredietverstrekkers kunnen dit risico beperken door wanbetalingen aan kredietbeoordelaars te melden, contracten af te sluiten met kredietinzamelingsbureaus en hun leningen op de secundaire markt te verkopen.
Inzicht in ongedekte schulden
Een lening is ongedekt als deze niet wordt gedekt door onderliggende activa. Voorbeelden van ongedekte schulden zijn onder meer creditcards, medische rekeningen, rekeningen van nutsbedrijven en andere gevallen waarin krediet werd verleend zonder enig onderpandvereiste.
Ongedekte leningen zijn bijzonder riskant voor kredietverstrekkers, omdat de kredietnemer ervoor kan kiezen om door middel van faillissement in gebreke te blijven. In deze situatie kan de geldschieter proberen de kredietnemer aan te klagen voor terugbetaling van de lening. Als er echter geen specifieke activa als onderpand zijn verpand, is het mogelijk dat de kredietverstrekker zijn initiële investering niet kan terugkrijgen.
Omdat ongedekte leningen als riskanter worden beschouwd voor de geldschieter, hebben ze over het algemeen hogere rentetarieven dan leningen met onderpand.
Hoewel een faillissement kredietnemers in staat kan stellen hun schulden niet terug te betalen, is dit niet zonder gevolgen. Leners die in het verleden failliet zijn gegaan, kunnen het moeilijk of onmogelijk vinden om in de toekomst nieuwe leningen te krijgen, aangezien het faillissement een ernstige negatieve impact zal hebben op hun kredietwaardigheid, waarschijnlijk voor de komende jaren.
Kredietverstrekkers kunnen ondertussen alternatieve methoden zoeken om hun investering terug te verdienen. Naast het aanklagen van de kredietnemer, kunnen kredietverstrekkers ook gevallen van wanbetaling of achterstalligheid melden aan een kredietbeoordelingsbureau. Als alternatief kan de geldschieter ook een incassobureau inhuren dat vervolgens zal proberen de onbetaalde schuld te innen.
Voorbeeld uit de echte wereld van ongedekte schuld
Max is een particuliere geldschieter die gespecialiseerd is in ongedekte leningen. Hij wordt benaderd door een nieuwe lener, Elysse, die $ 20.000 wil lenen.
Omdat de lening ongedekt is, hoeft Elysse geen specifieke activa te verpanden als onderpand voor het geval ze de lening niet nakomt. Als compensatie voor dit risico rekent Max haar een rentetarief aan dat hoger is dan de tarieven voor leningen met onderpand.
Zes maanden later wordt de lening achterstallig als gevolg van een reeks te late en gemiste betalingen door Elysse. Max heeft verschillende opties om te overwegen:
Hoewel Max Elysse zou kunnen aanklagen voor terugbetaling van de lening, vermoedt hij dat dit niet de moeite waard zou zijn omdat er geen specifieke activa zijn verpand als onderpand. Als alternatief kiest hij ervoor om een incassobureau in te huren om namens hem de terugbetaling van de lening na te streven. Als vergoeding voor deze service gaat Max akkoord om het incassobureau een percentage te betalen van het bedrag dat het incassobureau weet te recupereren. Incassobureaus rekenen op basis van onvoorziene kosten. De inzamelingspercentages variëren per inzameltype, grootte en leeftijd. Ze gemiddeld tussen 7,5% en 50% voor elk account, met consumententarieven doorgaans rond de 35%.
Een andere optie: Max had de schuld via de secundaire markt aan een andere investeerder kunnen verkopen. In dat scenario zou hij de schuld waarschijnlijk met een aanzienlijke korting ten opzichte van de nominale waarde hebben verkocht. In ruil voor de verlaagde aankoopprijs zou de nieuwe investeerder het risico op zich nemen om niet te worden terugbetaald.