Variabele universele levensverzekering (VUL)
Wat is een variabele universele levensverzekering (VUL)?
Variabele universele levensduur (VUL) is een soort permanente levensverzekering met een ingebouwde spaarcomponent waarmee de contante waarde kan worden belegd. Net als bij een standaard universele levensverzekering is de premie flexibel. VUL-verzekeringen hebben doorgaans zowel een maximumplafond als een minimumondergrens voor het beleggingsrendement dat samenhangt met de spaarcomponent.
De VUL-verzekering heeft investeringssubrekeningen die het mogelijk maken om de contante waarde te beleggen. De functie van de subaccounts is vergelijkbaar met een beleggingsfonds. Blootstelling aan marktschommelingen kan aanzienlijke opbrengsten opleveren, maar kan ook leiden tot aanzienlijke verliezen. Deze verzekering dankt zijn naam aan de wisselende beleggingsresultaten in de steeds fluctuerende markt. Hoewel een VUL-verzekering meer flexibiliteit en groeipotentieel biedt ten opzichte van een traditionele contante waarde of een volledige levensverzekering, moeten polishouders de risico’s zorgvuldig beoordelen voordat ze deze aanschaffen.
Belangrijkste leerpunten
- Variabele universele levensverzekering (VUL) is een soort permanente levensverzekeringspolis waarmee het contante deel kan worden belegd om een hoger rendement te behalen.
- VUL-verzekeringen zijn gebaseerd op traditionele universele levensverzekeringen, maar hebben een aparte subrekening die het geld in de markt belegt.
- Als gevolg hiervan is het rendement op de cashcomponent niet jaar na jaar gegarandeerd.
- VUL-verzekeringen hebben zowel een maximum als een ondergrens (meestal 0%) op het rendement dat het beleggingsdeel ontvangt.
Hoe Variable Universal Life (VUL) -verzekering werkt
Net als een universele levensverzekering combineert de VUL-verzekering een spaarcomponent met een afzonderlijke uitkering bij overlijden, waardoor er meer flexibiliteit is bij het beheer van de polis. Premies worden gestort in het spaargedeelte. Voor een VUL-verzekering bestaat het spaarelement uit afzonderlijk beheerde rekeningen, ook wel ‘subrekeningen’ genoemd. Jaarlijks trekt de levensverzekeraar in wat hij nodig heeft om overlijdens- en administratiekosten te dekken. De rest blijft op de afzonderlijke rekeningen staan om verdere rente te verdienen.
In een hele levensverzekering neemt de levensverzekeraar het beleggingsrisico over door een minimale contante waardegroei te garanderen. Door de spaarcomponent en de uitkering bij overlijden te scheiden, draagt de levensverzekeraar het beleggingsrisico van de VUL-polis over aan de verzekerde. De verzekerde moet uitgaan van de waarschijnlijkheid dat de afzonderlijke rekening een negatief rendement oplevert, waardoor de contante waarde afneemt. Aanzienlijke en aanhoudende verliezen brengen de contante waarde in gevaar. Als gevolg hiervan moet de verzekerde mogelijk hogere premiebetalingen betalen om de kosten van de verzekering te dekken en de contante waarde opnieuw op te bouwen.
Door de spaarcomponent en de uitkering bij overlijden te scheiden, draagt de levensverzekeraar het beleggingsrisico van de VUL-polis over aan de verzekerde.
De afzonderlijke subaccount is gestructureerd als een familie van onderlinge fondsen. Elk heeft een reeks aandelen- en obligatierekeningen, samen met een geldmarktoptie. Sommige beleidslijnen beperken het aantal overboekingen naar en uit de fondsen. Als een verzekeringnemer het aantal overboekingen in een jaar heeft overschreden en de rekening waarin het geld is belegd slecht presteert, moet hij mogelijk een hogere premie betalen om de verzekeringskosten te dekken.
Naast de standaard administratie- en overlijdenskosten die de verzekeringnemer elk jaar betaalt, houden de subrekeningen beheerkosten in die kunnen variëren van 0,05% tot 2%. Omdat de subrekeningen effecten zijn, moet de levensverzekeringsvertegenwoordiger een erkende producent zijn en geregistreerd bij de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA).
De groei van de contante waarde van de VUL-verzekering wordt uitgesteld. Polishouders kunnen toegang krijgen tot hun contante waarde door geld op te nemen of geld te lenen. Als de contante waarde echter onder een bepaald niveau daalt, moet er extra premie worden betaald om te voorkomen dat de polis vervalt.