De verantwoordelijkheden van de voorzitter van de Federal Reserve
De voorzitter van de Federal Reserve Board is het publieke gezicht van de Federal Reserve Bank. Officieel is de voorzitter de actieve executive officer van de Federal Reserve Board. De hoofdverantwoordelijkheid van de leerstoel is het uitvoeren van het mandaat van de Fed, namelijk het bevorderen van de doelstellingen van maximale werkgelegenheid, stabiele prijzen en gematigde lange rentetarieven.
De Fed is samengesteld uit 12 Federal Reserve-banken in regio’s rond de Verenigde Staten. De banken van de Fed voeren de dagelijkse activiteiten en het beleid van de Fed uit.
Belangrijkste leerpunten
- De voorzitter van de Federal Reserve Board is de actieve en meest zichtbare executive officer bij de Federal Reserve Board.
- De leerstoel geeft leiding en voert het mandaat van de centrale bank uit, waarbij hij streeft naar maximale werkgelegenheid, stabiele prijzen en langetermijnrentetarieven in de gematigde bandbreedte.
- De voorzitter en de vice-voorzitter worden beide door de president gekozen uit de zeven leden van de Raad van Bestuur en vervolgens bekrachtigd door de Senaat; beide vervullen in eerste instantie een termijn van vier jaar en zijn herbenoembaar.
- De voorzitter is ook de voorzitter van het Federal Open Markets Committee (FOMC) en is verantwoordelijk voor het bepalen van het Amerikaanse monetaire beleid op korte termijn.
Huidige Fed-voorzitter
Jerome Powell nam op 5 februari 2018 de rol van voorzitter over. Hij werd in november 2017 voorgedragen door de voormalige president Trump. Powell was voorheen partner bij The Carlyle Group, een particuliere investeringsmaatschappij, en diende als assistent-secretaris en ondersecretaris van de Schatkist tijdens de regering van president George HW Bush.
De functie van voorzitter werd eerder bekleed door Janet Yellen, die de functie in 2014 overnam onder president Obama.
Benoeming van de voorzitter
De leerstoel wordt gekozen uit een van de zeven leden van de Raad van Bestuur. Zoals bepaald in de Bankwet van 1935, benoemt de president de zeven leden van de Raad van Bestuur, die vervolgens worden bevestigd door de Senaat.
Leden van de Fed dienen gespreide termijnen van 14 jaar en mogen niet worden verwijderd vanwege hun beleidsadviezen. De president duidt een voorzitter en een vicevoorzitter aan, die beide ook door de Senaat moeten worden bekrachtigd. De voorzitter en vicevoorzitter worden benoemd voor een periode van vier jaar en zijn herbenoembaar, behoudens termijnen.
Taken van de voorzitter
Statutair getuigt de voorzitter tweemaal per jaar voor het Congres over kwesties die het monetaire beleid en de doelstellingen van de Fed omvatten. De voorzitter vergadert ook regelmatig met de secretaris van de schatkist, die deel uitmaakt van het kabinet van de president.
Een van de belangrijkste taken van de leerstoel is om te dienen als voorzitter van het Federal Open Markets Committee (FOMC), dat van cruciaal belang is bij het bepalen van het Amerikaanse monetaire beleid op korte termijn. Het salaris van de voorzitter wordt vastgesteld door het Congres.
De Raad van Bestuur heeft momenteel zes leden en één vacature: Jerome Powell (R), Vice-voorzitter Richard Clarida (R), Vice-voorzitter Supervisie Randal Quarles (R), Lael Brainard (D), Michelle Bowman (R) en Christopher J. Waller.
Het Federal Open Markets Committee (FOMC)
Het FOMC komt acht keer per jaar bijeen en is samengesteld uit de zeven leden van de Raad van Bestuur en vijf reserve-presidenten van de Fed. De president van de reservebank van New York dient continu, terwijl de andere vier bankpresidenten regelmatig rouleren.
Het FOMC bepaalt tijdens zijn vergaderingen het monetaire beleid op korte termijn. De belangrijkste monetaire instrumenten zijn de federale fondsenrente, de discontovoet en het kopen en verkopen van overheidspapier.
Hoe de Federal Funds Rate werkt
Het Federal Funds-tarief is het rentetarief waartegen aangesloten deposito-instellingen elkaar geld lenen dat ’s nachts bij de Fed wordt aangehouden. Het is het belangrijkste rentetarief voor de Amerikaanse economie, omdat het de basisrente is die het niveau voor alle andere rentetarieven bepaalt. Een hoger federaal fondsentarief maakt het duurder om geld te lenen.
De effecten van de COVID-epidemie dwongen het FOMC om het federale fondsentarief te verlagen tot 0,25%, wat feitelijk nul is, tijdens zijn meest recente bijeenkomst op 16 maart 2020, van een tarief van 1,50% vastgesteld op 3 maart 2020. De laatste het tarief was zo laag tijdens de financiële crisis van 2008.
Het FOMC heeft de federale fondsenrente zeven jaar na de crisis op 0,25% gehouden om de geldhoeveelheid te vergroten en het officiële mandaat van de Fed te helpen verwezenlijken. Toen de economie zich herstelde, begon het FOMC eind 2015 de tarieven weer te verhogen.
Tussen december 2015 en december 2018 verhoogde de FOMC de Fed Funds-rente met telkens een kwart procentpunt, van 0,25% naar 2,50%. De laatste keer dat het tarief 2,50% bedroeg, was in december 2018.
De disconteringsvoet is de rentevoet die in rekening wordt gebracht aan banken die leningen ontvangen van regionale Federal Reserve Banks. Het wordt ook wel het kortingsvenster genoemd. Er zijn drie soorten kortingsvensters: primair krediet, secundair krediet en seizoenskrediet.
Kwantitatieve versoepeling
De FOMC koopt en verkoopt ook schatkistpapier van de overheid om de geldhoeveelheid waar nodig te vergroten en te verkleinen. De Fed voerde de grootste economische stimulans in de geschiedenis uit tijdens de financiële crisis van 2008 door enorme hoeveelheden Amerikaanse staatsobligaties en door hypotheek gedekte effecten (MBS) te kopen. Het programma, genaamd kwantitatieve versoepeling (QE), voegde ongeveer $ 3,5 biljoen toe aan de balans van de Fed. Dit controversiële programma eindigde in 2014 na drie grote aankooprondes van obligaties.
Sinds het uitbreken van de coronaviruspandemie heeft de Fed, naast het verlagen van de belangrijkste rente tot 0% en het begin van kwantitatieve versoepeling, negen noodleningsfaciliteiten geïntroduceerd of opnieuw ingevoerd.