Welke financiële ratio’s worden gebruikt om risico’s te meten?
Financiële ratio’s kunnen worden gebruikt om de kapitaalstructuur en de huidige risiconiveaus van een bedrijf te beoordelen, vaak in termen van het schuldniveau van een bedrijf en het risico van wanbetaling of faillissement. Deze ratio’s worden door beleggers gebruikt wanneer ze overwegen om in een bedrijf te investeren. Of een bedrijf zijn uitstaande schulden kan beheren , is van cruciaal belang voor de financiële soliditeit en operationele capaciteit van het bedrijf. Schuldniveaus en schuldbeheer hebben ook een aanzienlijke invloed op de winstgevendheid van een bedrijf, aangezien de middelen die nodig zijn om de schulden af te lossen de nettowinstmarge verlagen en niet in groei kunnen worden geïnvesteerd.
Enkele van de financiële ratio’s die gewoonlijk door investeerders en analisten worden gebruikt om het financiële risiconiveau en de algehele financiële gezondheid van een bedrijf te beoordelen, zijn onder meer de schuld / kapitaalratio, de schuld / eigen vermogen (D / E) ratio, de rentedekkingsratio en de mate van gecombineerde hefboomwerking (DCL).
Belangrijkste leerpunten
- Risicoverhoudingen houden rekening met de financiële gezondheid van een bedrijf en worden gebruikt om investeringsbeslissingen te begeleiden.
- Als een bedrijf inkomsten gebruikt om schulden af te lossen, kunnen die middelen niet elders binnen het bedrijf worden geïnvesteerd om groei te bevorderen, waardoor het een hoger risico wordt.
- De meest voorkomende ratio’s die door beleggers worden gebruikt om het risiconiveau van een bedrijf te meten, zijn de rentedekkingsratio, de mate van gecombineerde hefboomwerking, de schuld / kapitaalratio en de schuld / eigen vermogen-ratio.
Schuld-kapitaalratio
De schuld / kapitaalratio is een maatstaf voor hefboomwerking die een basisbeeld geeft van de financiële structuur van een bedrijf in termen van hoe het zijn activiteiten kapitaliseert. De schuld / kapitaalratio is een indicator van de financiële soliditeit van een onderneming. Deze ratio is simpelweg een vergelijking van de totale kortlopende en langlopende schuldverplichtingen van een bedrijf met het totale kapitaal dat wordt verschaft door zowel het eigen vermogen als de schuldfinanciering.
Schuld / kapitaal = schuld / (schuld + eigen vermogen)
Lagere schuld / kapitaalratio’s hebben de voorkeur, aangezien deze wijzen op een groter aandeel van eigen vermogen in plaats van schuldfinanciering.
Verhouding schuld / eigen vermogen
De verhouding schuld / eigen vermogen (D / E) is een belangrijke financiële ratio die een meer directe vergelijking biedt tussen schuldfinanciering en eigen vermogen. Deze ratio is ook een indicator van het vermogen van een bedrijf om aan uitstaande schuldverplichtingen te voldoen.
Schuld / eigen vermogen = schuld / eigen vermogen
Nogmaals, een lagere ratio heeft de voorkeur omdat dit aangeeft dat het bedrijf operaties financiert met eigen middelen in plaats van schulden aan te gaan. Bedrijven met sterkere aandelenposities zijn doorgaans beter uitgerust om het hoofd te bieden aan tijdelijke teruglopende inkomsten of onverwachte behoeften aan extra kapitaalinvesteringen. Hogere D / E-ratio’s kunnen een negatieve invloed hebben op het vermogen van een bedrijf om indien nodig aanvullende financiering te verkrijgen.
Een hogere schuld / eigen vermogen (D / E) -ratio kan het voor een bedrijf moeilijker maken om in de toekomst financiering te krijgen.
Rentedekkingsratio
De rentedekkingsgraad is een basismaatstaf voor het vermogen van een bedrijf om zijn financieringskosten op korte termijn te dragen. De verhoudingswaarde geeft het aantal keren weer dat een bedrijf de vereiste jaarlijkse rentebetalingen op zijn uitstaande schuld kan doen met zijn huidige winst vóór rente en belastingen (EBIT). Een relatief lagere dekkingsgraad duidt op een grotere schuldendienst voor de onderneming en een overeenkomstig hoger risico op wanbetaling of financiële insolventie.
Rentedekking = EBIT / Rentelasten
Een lagere verhoudingswaarde betekent dat er minder inkomsten beschikbaar zijn om financieringsbetalingen te doen, en het betekent ook dat het bedrijf minder in staat is om eventuele rentestijgingen op te vangen. Over het algemeen wordt een rentedekkingsgraad van 1,5 of lager beschouwd als een indicatie van mogelijke financiële problemen in verband met de schuldendienst. Een te hoge ratio kan er echter op duiden dat het bedrijf niet profiteert van zijn beschikbare financiële hefboomwerking.
Beleggers zijn van mening dat een bedrijf met een rentedekkingsgraad van 1,5 of lager waarschijnlijk te maken zal krijgen met mogelijke financiële problemen in verband met de schuldendienst.
Mate van gecombineerde hefboomwerking
De mate van gecombineerde hefboomwerking (DCL) biedt een completere beoordeling van het totale risico van een bedrijf door rekening te houden met zowel operationele leverage als financiële leverage. Deze leverage ratio schat het gecombineerde effect van zowel het bedrijfsrisico als het financiële risico op de omzet. Het berekenen van deze ratio kan het management helpen bij het identificeren van de best mogelijke niveaus en combinatie van financiële en operationele hefboomwerking voor het bedrijf.
DCL =% verandering EPS /% verandering omzet
Een bedrijf met een relatief hoog niveau van gecombineerde hefboomwerking wordt als risicovoller beschouwd dan een bedrijf met minder gecombineerde hefboomwerking, omdat een hoge hefboomwerking meer vaste kosten voor het bedrijf met zich meebrengt.
Het komt neer op
Financiële ratio’s worden gebruikt bij fundamentele analyse om bedrijven en hun aandelenkoersen te helpen waarderen. Bepaalde financiële ratio’s kunnen ook worden gebruikt om het risiconiveau van een bedrijf te beoordelen, vooral als het gaat om het aflossen van schulden en andere verplichtingen op korte en lange termijn.