Wat kunnen beleidsmakers doen om de cyclische werkloosheid te verminderen?
Er zijn vier belangrijke bronnen van werkloosheid: cyclisch, seizoensgebonden, wrijvend en structureel. Cyclische werkloosheid is het resultaat van een algemene afname van de macro-economische activiteit die optreedt tijdens een inkrimping van de conjunctuur. Er zijn twee belangrijke benaderingen om de werkloosheid terug te dringen: beleid aan de vraagzijde en beleid aan de aanbodzijde. Wanneer de cyclische werkloosheid stijgt als gevolg van een recessie, wordt dit beschouwd als een vraaggebrek werkloosheid en wordt het aangepakt door beleid aan de vraagzijde.
Tijdens een neergang of recessie neemt de totale vraag af: huishoudens, bedrijven, overheden en buitenlandse sectoren kopen minder goederen en diensten. De werkloosheid stijgt omdat er minder output wordt geproduceerd, waardoor er minder arbeiders en andere middelen nodig zijn. Bedrijven worden geconfronteerd met dalende inkomsten en worden gedwongen om kosten te besparen. Als gevolg daarvan ontslaan ze werknemers. In tegenstelling tot de andere soorten werkloosheid, die inherent zijn aan een bepaald beroep of aan een gezonde, groeiende economie, kan cyclische werkloosheid worden vermeden door fluctuaties in de bedrijfscyclus te stabiliseren.
Belangrijkste leerpunten
- Cyclische werkloosheid is het resultaat van een algemene afname van de macro-economische activiteit die optreedt tijdens een inkrimping van de conjunctuur.
- Om cyclische werkloosheid te voorkomen, moeten beleidsmakers zich richten op het vergroten van de output, die het meest effectief wordt bereikt door het stimuleren van de vraag.
- Het doel van expansief fiscaal beleid is om de totale vraag en de economische groei te vergroten door middel van hogere overheidsuitgaven en verlaging van de belastingen.
- Het doel van een expansief monetair beleid is om de totale vraag en de economische groei te vergroten door de rentetarieven te verlagen.
Een van de belangrijkste beleidsdoelen van macro-economie is het terugdringen of uitbannen van cyclische werkloosheid. Om cyclische werkloosheid te voorkomen, moeten beleidsmakers zich richten op het vergroten van de output, die het meest effectief wordt bereikt door het stimuleren van de vraag. Het doel van expansief monetair en fiscaal beleid is om de totale vraag te stimuleren door rentetarieven en belastingen te verlagen. Bovendien kunnen beleidsmakers ook de wisselkoers verlagen om de exportvraag te stimuleren of om specifieke wetgeving en initiatieven te introduceren die zich op bepaalde gebieden van de economie richten.
Cyclische werkloosheid terugdringen met fiscaal beleid
bruto binnenlands product (bbp). Bedrijven zullen reageren op een toename van de vraag en een hoger BBP door de productie te verhogen, waarvoor meer werknemers nodig zijn. Daardoor zal er minder cyclische werkloosheid zijn. Bovendien, wanneer er een sterke economische groei en een hogere totale vraag is, zijn er minder banenverlies, omdat bedrijven actief blijven.
De econoom John Maynard Keynes was een voorstander van expansief fiscaal beleid tijdens recessieperioden. Volgens Keynes zijn er tijdens een recessie onbenutte middelen – kapitaal en arbeid. Daarom is het de taak van de overheid om extra vraag te creëren en in te grijpen om de werkloosheid terug te dringen.
Als de rentetarieven lager zijn, zijn de wisselkoersen ook lager, waardoor de export concurrerender wordt.
Expansief monetair beleid om de werkloosheid te verminderen
Het doel van een expansief monetair beleid is om de totale vraag en de economische groei te vergroten door de rentetarieven te verlagen. Lagere rentetarieven betekenen dat de kosten van lenen lager zijn. Als het gemakkelijker is om geld te lenen, geven mensen meer geld uit en investeren ze meer. Dit verhoogt de totale vraag en het bbp en verlaagt de cyclische werkloosheid. Bovendien, wanneer de rentetarieven lager zijn, zijn de wisselkoersen ook lager en is de export van een economie concurrerender.
Soms introduceren beleidsmakers ook specifieke initiatieven die gericht zijn op bepaalde gebieden van de economie om de werkloosheid te verminderen en de output te verhogen. Voorbeelden van deze unieke initiatieven zijn onder meer het stroomlijnen van het goedkeuringsproces voor overheidsprojecten die banen creëren, bedrijven geldprikkels geven om werknemers in dienst te nemen en bedrijven betalen om werknemers op te leiden om specifieke functies te vervullen.