Vraaggestuurde economie gedefinieerd

Wat is vraagzijdeeconomie?

Omdat  keynesiaanse economen  geloven dat de belangrijkste factor die de economische activiteit en kortetermijnfluctuaties drijft, de vraag naar goederen en diensten is, wordt de theorie soms vraagzijdeeconomie genoemd. Dit perspectief staat haaks op de klassieke economische theorie, of de  economie aan de aanbodzijde, die stelt dat de productie van goederen of diensten, of het aanbod, van primair belang is voor economische groei.

Econoom  John Maynard Keynes  ontwikkelde zijn economische theorieën grotendeels als reactie op de Grote Depressie van de jaren dertig. Vóór de Grote Depressie was de  klassieke economie  de dominante theorie, met de overtuiging dat door de marktkrachten van vraag en aanbod het economisch evenwicht op natuurlijke wijze in de loop van de tijd zou worden hersteld. Keynes geloofde echter dat de Grote Depressie en de langdurige, wijdverbreide werkloosheid de klassieke economische theorieën tartten, en zijn theorieën proberen uit te leggen waarom de mechanismen van de vrije markt het evenwicht in de economie niet herstelden.

Onvoldoende vraag veroorzaakt werkloosheid

Keynes beweerde dat werkloosheid het gevolg is van een ontoereikende vraag naar goederen. Tijdens de Grote Depressie zaten fabrieken stil en waren arbeiders werkloos omdat er niet genoeg vraag was naar die producten. Fabrieken hadden op hun beurt onvoldoende vraag naar arbeiders. Door dit gebrek aan  totale vraag bleef de werkloosheid bestaan ​​en, in tegenstelling tot de klassieke economische theorieën, was de markt niet in staat zichzelf te corrigeren en het evenwicht te herstellen.

Een van de kernkenmerken van keynesiaanse of vraagzijdeeconomie is de nadruk op de totale vraag. De totale vraag bestaat uit vier elementen: consumptie van goederen en diensten; investeringen door de industrie in  kapitaalgoederen; overheidsuitgaven voor openbare goederen en diensten; en netto-uitvoer. Onder het vraagzijde-model pleitte Keynes voor overheidsinterventie om de lage totale vraag op korte termijn te helpen overwinnen, zoals tijdens een  recessie  of depressie, om de werkloosheid te verminderen en de groei te stimuleren.

Hoe de overheid vraag kan genereren

Als de andere componenten van de totale vraag statisch zijn, kunnen overheidsuitgaven deze problemen verminderen. Als mensen minder kunnen of willen consumeren en bedrijven minder bereid zijn om te investeren in het bouwen van meer fabrieken, kan de overheid ingrijpen om de overheidsuitgaven te verhogen om vraag naar goederen en diensten te genereren. Keynesiaanse economie ondersteunt zware overheidsuitgaven tijdens een nationale recessie om economische activiteit aan te moedigen. Meer geld in de zakken van de midden- en lagere klassen stoppen heeft een groter voordeel voor de economie dan het geld sparen of opslaan op de rekening van een welvarend persoon.

Het kan dit doel ook bereiken via monetair beleid, controle van de  geldhoeveelheid  door rentetarieven te wijzigen   of door de overheid uitgegeven obligaties te verkopen of te kopen. Dit beleid kan bedoeld zijn om de totale geldhoeveelheid in de economie of de snelheid van het geld dat door de economie stroomt te vergroten. Door de geldstroom naar de lagere en middenklasse te vergroten, neemt de geldsnelheid toe of neemt de frequentie waarmee $ 1 wordt gebruikt toe om in het binnenland geproduceerde goederen en diensten te kopen. Een hogere  omloopsnelheid  betekent dat meer mensen goederen en diensten consumeren en dus bijdragen aan een toename van de totale vraag.