Het verschil tussen termijndeposito en direct opvraagbare deposito

Termijndeposito versus vraagdeposito: een overzicht

Direct opvraagbare deposito’s en termijndeposito’s verwijzen naar twee verschillende soorten deposito’s die beschikbaar zijn bij een bank of vergelijkbare financiële instelling, zoals een kredietvereniging. Direct opvraagbare deposito’s en termijndeposito’s verschillen in termen van toegankelijkheid of liquiditeit, en in het bedrag aan rente dat op de gestorte gelden kan worden verdiend.

Termijndeposito’s

Termijndeposito’s, ook wel termijndeposito’s genoemd, zijn investeringsdeposito’s die worden gedaan voor een vooraf bepaalde periode, variërend van enkele maanden tot meerdere jaren. De inlegger ontvangt een vooraf bepaalde rente over de termijndeposito over de opgegeven periode. Fondsen die voor langere periodes worden gestort, hebben een hogere rente. Termijnrekeningen betalen een hogere rente dan traditionele spaarrekeningen.

Geld kan pas aan het einde van de gekozen periode van een termijndeposito worden opgenomen zonder een financiële boete op te lopen, en opnames vereisen vaak een voorafgaande schriftelijke kennisgeving. Aan het einde van de periode heeft de inlegger de keuze om gestort geld plus verdiende rente op te nemen, of het geld door te rollen naar een nieuw termijndeposito. De meest voorkomende vorm van een termijndeposito is een bankcertificaat of CD.

Stortingen op aanvraag

Vraagdeposito’s bieden meer liquiditeit en gemakkelijke toegang in vergelijking met termijndeposito’s, maar betalen lagere rentetarieven, en ze kunnen ook verschillende vergoedingen bevatten voor het afhandelen van de rekening. Depositors kunnen op elk moment een deel of al het geld van een direct opvraagbare deposito-rekening opnemen zonder boete of voorafgaande kennisgeving, hoewel sommige banken een kleine vergoeding in rekening brengen als u hun limiet voor maandelijkse opnames overschrijdt.

Fondsen waar een deposant op elk moment toegang toe moet hebben, moeten op een direct opvraagbare depositorekening worden bewaard. Voorbeelden van direct opvraagbare deposito’s zijn onder meer reguliere betaalrekeningen, spaarrekeningen of geldmarktrekeningen.

[Belangrijk: direct opvraagbare deposito’s en termijndeposito’s verschillen in termen van toegankelijkheid of liquiditeit, en in het bedrag aan rente dat kan worden verdiend op de gestorte gelden.]

Geldmarkt, controleren of sparen?

Geldmarktrekeningen hebben lage kosten en bieden over het algemeen een hoger rendement dan spaarrekeningen, maar door de fluctuerende rentetarieven wordt er geen vast bedrag aan rente op de rekening verdiend.

Betaalrekeningen hebben doorgaans hogere vergoedingen en betalen geen rente aan de houder, hoewel sommige betaalrekeningen een klein bedrag aan rente verdienen. Deze accounts zijn gunstig voor personen die veel zaken doen of voor degenen die vaak onmiddellijk toegang nodig hebben tot geld voor de aankoop van goederen of diensten.

Spaarrekeningen zijn direct opvraagbare deposito’s waaraan doorgaans geen kosten zijn verbonden. De rentetarieven op spaarrekeningen zijn vast en lager dan de rentetarieven op termijndeposito’s.

Zowel betaal- als spaarrekeningen zijn toegankelijk voor de rekeninghouder via verschillende bankopties, zoals kassa’s, online bankieren en geldautomaten.

Het Consumer Compliance Handbook van de Federal Reserve somt de basiskenmerken van direct opvraagbare deposito’s op: geen beperkingen op overschrijvingen of opnames door de rekeninghouder;geen looptijd of een oorspronkelijke looptijd van zes dagen of minder;fondsen worden op verzoek betaald;de rekening mag geen rente opbrengen;en er zijn geen vereisten om in aanmerking te komen.