Structurele versus cyclische werkloosheid: wat is het verschil?
Structurele werkloosheid versus cyclische werkloosheid: een overzicht
Werkloosheid is het gevolg van het feit dat werknemers hun baan verliezen, wat kan leiden tot een toename van de cyclische werkloosheid als gevolg van een economische neergang, maar als de werkloosheid vele jaren aanhoudt, kan dit leiden tot structurele werkloosheid.
Oorzaken van structurele werkloosheid zijn onder meer verschuivingen in de economie, verbeteringen in technologie en werknemers die onvoldoende werkvaardigheden hebben die nodig zijn om werk te vinden. Omgekeerd kunnen schommelingen in de conjunctuurcycli van bedrijven en een periode van negatieve economische groei – een zogenaamde recessie – cyclische werkloosheid veroorzaken. Met andere woorden, cyclische werkloosheid is meestal het gevolg van onvoldoende vraag naar goederen en diensten.
Het werkloosheidspercentage is het totale aantal werklozen vertegenwoordigd als een percentage van de beroepsbevolking. Hoewel de cyclische werkloosheid vaak tijdelijk van aard is, zijn de financiële effecten jarenlang voelbaar. De structurele werkloosheid is echter meer een langdurige gebeurtenis, wat betekent dat er uitgebreidere maatregelen moeten worden genomen om deze om te buigen.
In dit artikel gebruiken we voorbeelden van structurele en cyclische werkloosheid om te onderzoeken hoe ze tot stand komen en enkele van de oplossingen. Hoewel beide maatstaven de werkloosheid meten, staan werknemers die structureel of cyclisch werkloos zijn, voor verschillende uitdagingen.
Belangrijkste leerpunten
- Structurele werkloosheid is een soort werkloosheid die vele jaren kan duren en kan worden veroorzaakt door veranderingen in technologie of verschuivende demografie.
- Cyclische werkloosheid wordt veroorzaakt door economische neergang of houdt verband met veranderingen in de bedrijfsomstandigheden die van invloed zijn op de vraag naar werknemers.
- Cyclische werkloosheid is tijdelijk, stijgt en daalt samen met krimpende en expansieve perioden.
- Structurele werkloosheid vertegenwoordigt een langdurige verschuiving in het functioneren van een economie, waardoor werknemers worden gemarginaliseerd.
- Cyclische werkloosheid kan structureel worden wanneer degenen die tijdens een conjuncturele neergang lange tijd werkloos zijn, nieuwe vaardigheden moeten ontwikkelen om inzetbaar te worden.
Structurele werkloosheid
Werkloosheid is een maatstaf (doorgaans een percentage) van hoeveel mensen in de beroepsbevolking van een economie geen baan hebben. Werkloosheid kan verschillende oorzaken hebben, zoals een economische neergang of recessie. Zodra de recessie voorbij is, daalt het werkloosheidspercentage weer, en uiteindelijk tot volledige werkgelegenheid. Soms kunnen veranderingen in de structuur van een economie echter zo ingrijpend zijn dat het het vermogen van werknemers om voltijds werk te vinden, verandert.
Na perioden van aanzienlijke economische neergang, zoals de Grote Recessie als gevolg van de financiële crisis van 2008, kan de structurele werkloosheid oplopen. Investeringen in nieuwe technologieën die kunnen worden gebruikt om woningen te bouwen, kunnen bijvoorbeeld leiden tot het wegvallen van bouwbanen op de woningmarkt, zelfs nadat de recessie is afgenomen.
Er zijn andere soorten werkgelegenheidsmaatregelen waarop structurele werkloosheid van invloed kan zijn. Wrijvingswerkloosheid kan optreden wanneer werknemers van de ene baan naar de andere overstappen. Echter, frictiewerkloosheid verschilt van de structurele werkloosheid in dat het niet te wijten aan de economische veranderingen, maar in plaats daarvan is vrijwillig. Totale werkloosheid is een maatstaf die structurele werkloosheid en frictiewerkloosheid omvat die het totale aantal werklozen vertegenwoordigt.
Definitie van structurele werkloosheid
Structurele werkloosheid is een vorm van langdurige werkloosheid die vele jaren kan duren. Structurele werkloosheid kan meerdere oorzaken hebben, zoals werknemers die niet over de vaardigheden of opleiding beschikken die nodig zijn om in aanmerking te komen voor de huidige vacatures.
Er kunnen bijvoorbeeld grote technologische ontwikkelingen plaatsvinden in industrieën in een hele economie. Bedrijven moeten werknemers inhuren die over de technische vaardigheden beschikken, zoals computerprogrammering en wiskundige vaardigheden, om hun bedrijf vooruit te helpen. Personen zonder deze vaardigheden kunnen gemarginaliseerd raken en met structurele werkloosheid te maken krijgen omdat er een discrepantie bestaat tussen banen op de markt en hun capaciteiten.
De productiesector in de Verenigde Staten heeft de afgelopen decennia enorme technologische vooruitgang geboekt. Productielijnen waar ooit veel arbeiders werkten, hebben nu computers en geautomatiseerde machines die veel van die taken uitvoeren. Werknemers die niet bekwaam zijn in computers en software, die worden gebruikt om een productielijn te runnen, blijven achter. Met de vooruitgang in kunstmatige intelligentie (AI) in de afgelopen jaren, zullen deze technologische veranderingen waarschijnlijk versnellen.
Gevolgen van structurele werkloosheid
De veranderingen die de structurele werkloosheid stimuleren, kunnen ertoe leiden dat tienduizenden banen worden geschrapt. Automatisering en het verschepen van banen naar landen met goedkope arbeidskrachten zijn de belangrijkste oorzaken van structurele werkloosheid in de VS. Als gevolg hiervan zou de werkloosheid zelfs na een recessie blijven bestaan, en het land keert terug naar een stabiele economische groei. Structurele werkloosheid kan ertoe leiden dat werknemers in armoede vervallen of minder inkomen verdienen omdat ze banen aannemen die veel minder betalen dan hun vorige banen. Een toename van armoede heeft een nadelig effect op een economie, aangezien het leidt tot minder consumentenuitgaven en minder huizen die worden gekocht, waardoor minder belastinginkomsten worden geïnd door nationale en lokale overheden als gevolg van minder onroerendgoedbelasting.
Oplossingen voor structurele werkloosheid
Structurele werkloosheid heeft langetermijnoplossingen nodig die trends die al vele jaren bestaan, kunnen keren. Oplossingen voor structurele werkloosheid kunnen een vaardigheidstrainingsprogramma zijn waarin werknemers kunnen worden omgeschoold voor banen waar veel vraag naar is. Training kan zowel online of virtueel zijn als persoonlijke training in de particuliere sector. Evenals bij de GI Bill kan de federale overheid een handje helpen. Na de Tweede Wereldoorlog betaalde de GI Bill een toelage voor universiteitskosten voor veteranen van de oorlog, zodat ze weer konden acclimatiseren in de samenleving door nieuwe vaardigheden te leren om hen te helpen goedbetaalde banen te vinden waar veel vraag naar was. Via de GI Bill werden ook hypotheekleningen met een lage rente ter beschikking gesteld.
Cyclische werkloosheid is het resultaat van een inkrimping van de economische groei, waardoor bedrijven werknemers ontslaan en het werkloosheidspercentage stijgt.
Periodieke werkloosheid
Cyclische werkloosheid is een gebrek aan werkgelegenheid als gevolg van veranderingen in de conjunctuurcyclus van een economie. Cyclische werkgelegenheid wordt veroorzaakt door banenverlies tijdens neergang of krimp in een economie. Een recessie, dat wil zeggen wanneer een economie twee of meer kwartalen op rij een negatieve groei doormaakt, is niet vereist om dit soort werkloosheid te veroorzaken.
Definitie van cyclische werkloosheid
Cyclische werkloosheid is wanneer de vraag naar goederen en diensten in een economie afneemt, waardoor bedrijven gedwongen worden werknemers te ontslaan in een poging om kosten te besparen. Bedrijven genereren inkomsten uit de verkoop van goederen en diensten, en wanneer de inkomsten dramatisch dalen, zien bedrijven hun winst dalen. In een poging het bedrijf draaiende te houden, ontslaan bedrijven werknemers om hun arbeidskosten te verlagen. Het totale aantal ontslagen werknemers als percentage van de beroepsbevolking is het cyclische werkloosheidspercentage.
Cyclische werkloosheid kan samen met de conjunctuurcyclus eb en vloeien, wat betekent dat de economische groei, gemeten aan de hand van het bruto binnenlands product (bbp), voortdurend kan stijgen en dalen. Wanneer de bbp-groei afneemt, leidt dit doorgaans tot minder vraag naar goederen en diensten in een economie, waardoor de cyclische werkloosheid toeneemt. Als gevolg hiervan is de cyclische werkloosheid meestal omgekeerd gecorreleerd met de bbp-groei, wat betekent dat deze stijgt met een lagere bbp-groei en afneemt met een hogere bbp-groei.
Cyclische werkloosheid is een tijdelijke toestand, maar kan jaren duren als een recessie ernstig genoeg is. Cyclische werkloosheid hangt af van de duur en ernst van een economische krimp. Naarmate een economie herstelt van een recessie, ervaren bedrijven echter een toename van de vraag naar hun goederen en diensten, waardoor meer werknemers worden aangenomen en de cyclische werkloosheid afneemt.
We kunnen hieronder, aan de hand van de interactieve werkloosheidskaart van het Bureau of Labor Statistics (BLS), zien dat het totale werkloosheidspercentage van staat tot staat kan variëren. In het westen en zuidwesten – zoals Californië en Texas – is de werkloosheid bijna of hoger dan 8%, terwijl in het noordwesten – zoals Montana en North Dakota – het in het grootste deel van de regio lager is dan 5%. Houd er rekening mee dat de grafiek de totale werkloosheid weergeeft, die zowel cyclische als structurele werkloosheid omvat.
Hoe cyclische werkloosheid wordt berekend
De formule voor het berekenen van het cyclische werkloosheidspercentage is als volgt:
Om het cyclische werkloosheidspercentage te berekenen, trekt u het totaal van het wrijvingswerkloosheidspercentage en het structurele werkloosheidspercentage af van het huidige werkloosheidspercentage.
Waar:
- Het huidige werkloosheidspercentage is het percentage werknemers dat werkloos is, ongeacht de reden of het soort werkloosheid.
- Wrijvingswerkloosheid is het aantal werknemers dat vrijwillig van de ene baan naar de andere gaat. Wrijvingswerkloosheid bestaat altijd op een bepaald niveau, aangezien er altijd beweging is van arbeidskrachten in en uit de beroepsbevolking en naar verschillende banen.
- Zoals eerder vermeld, is structurele werkloosheid de schade op lange termijn van veranderingen in een economie die werkloosheid hebben veroorzaakt.
Door de frictie- en structurele tarieven af te trekken van het huidige werkloosheidspercentage, blijven we alleen over met het percentage werklozen als gevolg van cyclische omstandigheden, zoals een verandering in de conjunctuurcyclus of een recessie.
Een economie die op volle kracht functioneert, zou geen cyclische werkloosheid moeten hebben. Het resterende werkloosheidspercentage moet gelijk zijn aan het totaal van de structurele en frictiewerkloosheid.
Gevolgen van cyclische werkloosheid
Tijdens een recessie daalt de vraag naar goederen en diensten in een economie. Als gevolg van het feit dat bedrijven minder inkomsten genereren, kunnen miljoenen werknemers worden ontslagen. Als een autofabrikant bijvoorbeeld doorgaans een miljoen auto’s per maand verkoopt, zouden er voldoende productiemedewerkers in dienst zijn om aan die vraag te voldoen. Als zich een recessie voordoet en de vraag naar auto’s daalt tot 300.000 auto’s per maand, zou de autofabrikant gedwongen zijn om werknemers te ontslaan, aangezien hun maandelijkse verkopen met 70% zijn gedaald. De ontslagen arbeiders zouden een stijging van de cyclische werkloosheid betekenen.
Naarmate de economie zich herstelt en consumenten en bedrijven weer geld uitgeven, neemt de vraag naar auto’s toe. Autofabrikanten beginnen meer inkomsten te verdienen door een sprong in de maandelijkse autoverkopen. Als gevolg hiervan zouden autofabrikanten meer werknemers aan hun productielijnen toevoegen om aan de stijgende vraag naar auto’s te voldoen, wat zou leiden tot een afname van de cyclische werkloosheid.
De recessie die zich heeft voorgedaan als gevolg van de coronaviruspandemie heeft ertoe geleid dat miljoenen mensen van hun baan zijn ontslagen. Als gevolg hiervan steeg de werkloosheid dramatisch tot meer dan 14% in de vroege dagen van de pandemie in april en mei 2020. Toen de economie begon te herstellen, daalde het werkloosheidspercentage en bedroeg tegen het einde van het jaar bijna 7%.
Hoewel cyclische werkloosheid een kortdurende gebeurtenis is in vergelijking met structurele werkloosheid, kunnen ontslagen werknemers wel een jaar of zelfs twee jaar zonder werk zitten. De schade aan iemands financiële situatie kan ernstig zijn. Ontslagen werknemers zouden bijvoorbeeld moeite kunnen hebben met het voeden van hun gezin en het betalen van hun rekeningen, inclusief hun hypotheekleningen. Als een lener voor een langere periode achterloopt op zijn hypotheekbetalingen, kan dit ertoe leiden dat de bank het onroerend goed uitschakelt, en dat is het moment waarop de bank beslag legt op het huis. Zelfs als de economie herstelt en mensen weer aan het werk gaan, kan de schade als gevolg van cyclische werkloosheid langdurig zijn. Als een lener zijn hypotheek of andere kredietproducten in gebreke is gebleven terwijl hij werkloos is, kan het erg moeilijk zijn om in de toekomst krediet te krijgen, wat hem in financiële moeilijkheden kan brengen.
Oplossingen voor cyclische werkloosheid
De federale overheid kan de fiscale stimuleringsmaatregelen uitbreiden door middel van overheidsuitgaven en belastingverlagingen. Door de belastingen voor consumenten en bedrijven te verlagen, stijgt de hoeveelheid geld in de economie, waardoor de uitgaven van consumenten en bedrijven toenemen. Fiscale stimuleringsmaatregelen kunnen ook een cheque of directe storting omvatten die rechtstreeks naar elke belastingbetaler wordt gestuurd om in de economie te besteden. De toename van de consumptie stimuleert de vraag naar goederen en diensten, waardoor het bbp toeneemt. Een grotere vraag stimuleert de productie, wat ertoe leidt dat bedrijven meer werknemers aannemen of extra ontslagen voorkomen. Als gevolg hiervan daalt de cyclische werkloosheid doordat fiscale stimuleringsmaatregelen de broodnodige contanten in een worstelende economie injecteren.
Naast fiscale stimuleringsmaatregelen is monetaire stimulering een andere methode die wordt gebruikt om de cyclische werkloosheid terug te dringen. In de Verenigde Staten stelt de Federal Reserve bank het rentebeleid vast. Tijdens recessies verlaagt de FED doorgaans de rentetarieven, wat leidt tot lagere tarieven voor kredietproducten zoals leningen. Met lagere rentetarieven wordt lenen aantrekkelijker en goedkoper, wat leidt tot een toename van lenen. De toename van geleend geld injecteert meer geld in de economie, aangezien consumenten en bedrijven dat geld aan verschillende doeleinden besteden.
Lagere hypotheekrentes hebben bijvoorbeeld de neiging om de vraag naar nieuwe woningen te vergroten. De toename van het kopen van huizen leidt op zijn beurt tot een stijging van de bouwuitgaven om nieuwe huizen te bouwen om aan de vraag te voldoen. Als gevolg hiervan worden bouwvakkers ingehuurd om aan de vraag van consumenten te voldoen, wat uiteindelijk de cyclische werkloosheid verlaagt. Zowel fiscale als monetaire stimuleringsmaatregelen helpen de cyclische werkloosheid te verlagen door hogere bestedingen door consumenten en bedrijven. De stimulans helpt ook te voorkomen dat bedrijven die op de rand van een financiële ineenstorting staan, ten onder gaan.
Cyclische werkloosheid vertegenwoordigt degenen die werkloos zijn als gevolg van een tijdelijke krimp en kan worden verholpen met stimuleringsmaatregelen. Structurele werkloosheid vertegenwoordigt onderliggende problemen op de lange termijn in een economie waardoor werknemers niet in staat zijn om voor banen te concurreren.
Belangrijkste verschillen
Cyclische werkloosheid is het aantal mensen zonder werk als gevolg van een tijdelijke tegenslag in de economie, zoals een recessie of verandering in een conjunctuurcyclus. Aan de andere kant is structurele werkloosheid meer langdurig van aard, en het is het resultaat van vele jaren van veranderingen die plaatsvinden waardoor een groep werknemers wordt gemarginaliseerd. Structurele werkloosheid kan worden veroorzaakt door technologische veranderingen, een gebrek aan vaardigheden of banen die naar een ander land verhuizen. Cyclische werkloosheid kan worden teruggedrongen door fiscale en monetaire stimuleringsmaatregelen. Voor structurele werkloosheid zijn echter meer langetermijnoplossingen nodig dan alleen het vergroten van de hoeveelheid geld in een economie.
Cyclische werkloosheid kan structurele werkloosheid worden als werknemers zo lang werkloos blijven dat wanneer de economie begint uit te breiden en bedrijven weer nieuwe mensen gaan aannemen, ze nieuwe vaardigheden moeten verwerven om concurrerend te zijn. In de loop van de tijd kunnen de vaardigheden die nodig zijn om bepaalde taken uit te voeren, veranderen, en wanneer nieuwe functies beschikbaar komen, zullen bedrijven mogelijk geen kandidaten overwegen zonder deze nieuwe vaardigheden.
Voorbeelden van structurele werkloosheid vs. cyclische werkloosheid
Hieronder staan voorbeelden van zowel cyclische als structurele werkloosheid.
Periodieke werkloosheid
Tijdens de financiële crisis van 2008 en de grote recessie die daarop volgde, werd de Amerikaanse economie geconfronteerd met een snelle stijging van de cyclische werkloosheid. Met miljoenen werklozen, konden sommigen hun hypotheekbetalingen niet betalen, wat ertoe leidde dat hypotheekverstrekkers het faillissement aanvroegen. Ook kelderde de vraag naar woningen, wat leidde tot een afname en de bouw van nieuwe woningen.
Als gevolg hiervan werden ongeveer twee miljoen werknemers in de bouwsector werkloos, wat bijdroeg aan de cyclische werkloosheid. De FED reageerde door de rentetarieven te verlagen en het monetaire beleid uit te breiden, terwijl de Amerikaanse federale overheid fiscale stimuleringsmaatregelen nam om de economie een vliegende start te geven.
Toen de economie zich uiteindelijk herstelde, begonnen mensen weer aan het werk te gaan, wat de consumentenbestedingen en een hernieuwde interesse om weer huizen te kopen een boost gaf. Dit leidde tot een terugkeer van de vraag naar banen in de bouw, waardoor de cyclische werkloosheid uiteindelijk daalde.
Structurele werkloosheid
In dezelfde periode na de financiële crisis en de daaruit voortvloeiende recessie kregen sommige werknemers te maken met structurele werkloosheid. Werknemers in de leeftijd van 55 tot 64 jaar hadden twee keer zo lang werkloosheid als werknemers in de leeftijd van 20 tot 24 jaar. Ook hadden oudere ontheemden veel meer moeite om een nieuwe baan te vinden dan jongere werknemers.
Oudere werknemers liepen een groter risico op structurele werkloosheid omdat ze niet over de vaardigheden beschikten om hen competitief te houden op de arbeidsmarkt en vaak niet bereid zijn voor een nieuwe baan naar een ander deel van het land te verhuizen. Als gevolg hiervan blijven oudere werknemers tijdens economische recessies vaak gedurende langere perioden werkloos, omdat hun expertise niet past bij de banen waar vraag naar is. Het resultaat was een stijging van de structurele werkloosheid voor hun leeftijdsgroep.
Veelgestelde vragen over cyclische werkloosheid
Wat is een voorbeeld van cyclische werkloosheid?
Een voorbeeld van cyclische werkloosheid is toen bouwvakkers werden ontslagen tijdens de Grote Recessie na de financiële crisis van 2008. Door de moeilijke huizenmarkt daalde de bouw van nieuwe woningen drastisch, wat leidde tot een stijging van de cyclische werkloosheid onder bouwvakkers. Toen de economie zich herstelde, begonnen consumenten weer woningen te kopen, wat leidde tot herstel op de woningmarkt. Als gevolg hiervan nam de nieuwbouw van woningen toe, wat ertoe leidde dat meer bouwvakkers opnieuw werden aangenomen, waardoor de cyclische werkloosheid afnam.
Wat veroorzaakt cyclische werkloosheid?
Cyclische werkloosheid kan worden veroorzaakt door een recessie, een periode van negatieve economische groei. Cyclische werkloosheid kan ook worden veroorzaakt door neergang in een conjunctuurcyclus waarin de vraag naar goederen en diensten in de loop van de tijd afneemt.
Hoe wordt cyclische werkloosheid berekend?
Om het cyclische werkloosheidspercentage te berekenen, trekt u het totaal van het wrijvingswerkloosheidspercentage en het structurele werkloosheidspercentage af van het huidige werkloosheidspercentage.
Cyclisch werkloosheidspercentage = huidig werkloosheidspercentage – (wrijvingswerkloosheidspercentage + structureel werkloosheidspercentage)
Wat is het verschil tussen cyclische en structurele werkloosheid?
Cyclische werkloosheid is tijdelijk en duurt doorgaans alleen zolang een conjunctuurcyclus het moeilijk heeft. Cyclische werkloosheid is het resultaat van de natuurlijke ups en downs in een conjunctuurcyclus, zoals uitbreidingen en krimpende economische groei.
Anderzijds vertegenwoordigt structurele werkloosheid gedurende vele jaren langetermijnveranderingen van de beroepsbevolking in de structuur van de economie. Structurele werkloosheid kan het gevolg zijn van een gebrek aan vaardigheden van werknemers of technologische vooruitgang waardoor werknemers geen baan meer hebben.
Is cyclische werkloosheid langdurig?
Nee, cyclische werkloosheid is doorgaans geen langdurig fenomeen. Als een recessie echter bijzonder ernstig is, kan de cyclische werkloosheid enkele jaren aanhouden. Wanneer fiscale en monetaire stimuleringsmaatregelen eenmaal in een economie zijn geïnjecteerd, neemt de cyclische werkloosheid doorgaans af. Hoe lang het duurt voordat de cyclische werkloosheid afneemt, hangt samen met de omvang van de stimuleringsmaatregelen en de ernst van de economische neergang bij het begin.
Het komt neer op
Structurele werkloosheid is wanneer werknemers langdurig werkloos zijn als gevolg van structurele veranderingen in een economie en haar beroepsbevolking. Structurele werkloosheid kan worden veroorzaakt door ingrijpende veranderingen binnen een bedrijfstak, zoals het verplaatsen van banen door de maakindustrie naar het buitenland. Aan de andere kant is cyclische werkloosheid het resultaat van een recessie of economische neergang en is deze doorgaans meer tijdelijk van aard. Beleidsmakers kunnen maatregelen nemen om de cyclische werkloosheid terug te dringen zodra zich een economische neergang heeft voorgedaan.
Zowel cyclische als structurele werkloosheid kan de komende jaren echter gevolgen hebben voor werknemers. Als een recessie bijzonder ernstig is, kunnen zelfs werknemers die hun baan hebben verloren als gevolg van cyclische gebeurtenissen, te maken krijgen met extreme financiële problemen, zoals verlies van huis en een permanente verandering in hun financiële status.