Hoe wordt de eindwaarde verdisconteerd?
De meeste fundamentele beleggers zijn bekend met het discounted cashflow model, waarbij de waarde van de cashflows van een bedrijf wordt geprojecteerd over een periode (drie tot vijf jaar is standaard) en een korting op basis van de tijdswaarde van geld.
De eindwaarde doet iets soortgelijks, behalve dat het zich richt op veronderstelde kasstromen voor alle jaren voorbij de limiet van het verdisconteerde kasstroommodel. Doorgaans wordt de eindwaarde van een actief toegevoegd aan toekomstige kasstroomprognoses en verdisconteerd tot op de dag van vandaag. Discontering wordt uitgevoerd omdat de eindwaarde wordt gebruikt om de geldwaarde tussen twee verschillende tijdstippen te koppelen.
Er zijn verschillende formules voor eindwaarden. Net als discounted cashflow-analyse, projecteren de meeste terminale waardeformules toekomstige cashflows om de contante waarde van een toekomstig activum te retourneren. De uitzondering hierop is de multiples-benadering.
Disconteringsmethoden voor eindwaarde
Stel dat een investeerder een contante waarde van een cashflow-formule gebruikt om de contante waarde van een actief vijf jaar in de toekomst te bepalen. Dezelfde investeerder zou de eindwaarde kunnen gebruiken om de contante waarde te schatten op basis van alle kasstromen na het vijfde jaar in het verdisconteerde kasstroommodel.
Alle toekomstige inkomsten moeten worden verdisconteerd. Omdat de terminal-cashflow een ongedefinieerde horizon heeft, kan het een uitdaging zijn om precies te berekenen hoe een contante cashflow moet worden geprojecteerd. Er zijn drie primaire methoden om de eindwaarde te schatten:
1. Liquidatiewaardemodel
De eerste staat bekend als het liquidatiewaardemodel. Deze methode vereist het berekenen van het verdienvermogen van het actief met een geschikte disconteringsvoet en vervolgens corrigeren voor de geschatte waarde van de uitstaande schuld.
2. Meerdere aanpak
De multiples-benadering maakt gebruik van de geschatte verkoopopbrengsten van een bedrijf tijdens het laatste jaar van een cashflowmodel met korting, en gebruikt vervolgens een veelvoud van dat cijfer om tot de eindwaarde te komen. Een bedrijf met een verwachte omzet van $ 200 miljoen en een veelvoud van 3 zou bijvoorbeeld in het laatste jaar een waarde hebben van $ 600 miljoen. Er is geen korting in deze versie.
3. Stabiel groeimodel
De laatste methode is het stabiele groeimodel. In tegenstelling tot het liquidatiewaardenmodel gaat een stabiele groei er niet van uit dat het bedrijf na het eindjaar zal worden geliquideerd. In plaats daarvan wordt ervan uitgegaan dat kasstromen worden herbelegd en dat het bedrijf met een constant tempo kan groeien tot eeuwigheid.
De disconteringsvoet voor dit model verschilt afhankelijk van of het wordt toegepast op een eigen vermogen of een bedrijf. De kasstroom voor een eigen vermogen wordt in het dividendkortingsmodel behandeld als dividenden. Voor een bedrijf lijkt de disconteringsvoet meer op verdisconteerde kasstromen.
Waarom een kortingsterminalwaarde?
De meeste bedrijven gaan er niet van uit dat ze na een paar jaar zullen stoppen. Ze verwachten dat zaken voor altijd zullen doorgaan (of in ieder geval heel lang). De eindwaarde is een poging om te anticiperen op de toekomstige waarde van een bedrijf en deze toe te passen op de huidige prijzen.
Dit kan alleen worden gedaan door toekomstige waarde te verdisconteren. De waarde van geld blijft niet constant in de tijd, dus het heeft de investeerder van vandaag geen zin om alleen de nominale waarde van een bedrijf over vele jaren in de toekomst te begrijpen.