Waarom en wanneer komen landen in gebreke?

Hoewel dit niet gebruikelijk is, kunnen landen hun staatsschuld in gebreke blijven, en dat doen ze regelmatig. Dit gebeurt wanneer de overheid niet in staat of niet bereid is om haar fiscale beloften om haar obligatiehouders terug te betalen, na te komen. Argentinië, Rusland en Libanon zijn slechts enkele van de regeringen die de afgelopen decennia in gebreke zijn gebleven.

Natuurlijk zijn niet alle standaardinstellingen hetzelfde. In sommige gevallen mist de overheid een rente- of hoofdsombetaling. Andere keren vertraagt ​​het alleen een uitbetaling. De overheid kan de originele biljetten ook inwisselen voor nieuwe tegen minder gunstige voorwaarden. Hier accepteert de houder ofwel een lager rendement of neemt hij een “haircut” op de lening – dat wil zeggen, hij accepteert een obligatie met een veel kleinere nominale waarde.

Factoren die het wanbetalingsrisico beïnvloeden

Historisch gezien is het niet nakomen van leningen een groter probleem voor landen die in vreemde valuta lenen in plaats van hun eigen valuta te gebruiken. Veel ontwikkelingslanden geven obligaties uit in een alternatieve valuta om investeerders aan te trekken – vaak uitgedrukt in Amerikaanse dollars – maar lenen in een andere valuta speelt een belangrijke rol bij het risico op wanbetaling. De reden hiervoor is dat wanneer een land dat vreemde valuta leent, geconfronteerd wordt met een begrotingstekort, het niet de mogelijkheid heeft om meer geld te drukken.

De aard van de overheid van een land speelt ook een grote rol bij het kredietrisico. Onderzoek suggereert dat de aanwezigheid van checks and balances leidt tot fiscaal beleid dat de sociale welvaart maximaliseert – en het honoreren van schulden van zowel binnenlandse als buitenlandse investeerders is een onderdeel van het maximaliseren van sociale welvaart. Omgekeerd kunnen regeringen die zijn samengesteld uit bepaalde politieke groepen met een onevenredig machtsniveau, leiden tot roekeloze uitgaven en uiteindelijk tot wanbetaling.

Met de mogelijkheid om hun eigen geld te drukken, lijken landen als de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Japan immuun voor een soevereine wanbetaling, maar dit is niet noodzakelijk het geval. Ondanks een algemeen record, zijn de Verenigde Staten in de geschiedenis een paar keer technisch in gebreke gebleven. In 1979 miste de Schatkist bijvoorbeeld tijdelijk rentebetalingen op een schuld van $ 122 miljoen vanwege een schrijffout. Zelfs als de overheid haar schulden kan betalen, zijn wetgevers misschien niet bereid om dat te doen, zoals periodieke botsingen over de schuldlimiet ons eraan herinneren.

Beleggers kunnen dus een verlies op overheidsschuld ervaren, zelfs als het land niet officieel in gebreke is gebleven. Telkens wanneer de schatkist van een land meer geld moet drukken om aan zijn verplichtingen te voldoen, neemt de totale geldhoeveelheid van het land toe, waardoor inflatoire druk ontstaat.

Risico’s beperken

Wanneer een land zijn schuld niet nakomt, kan de impact op obligatiehouders groot zijn. In gebreke blijven heeft niet alleen gevolgen voor individuele beleggers, maar heeft ook gevolgen voor pensioenfondsen en andere credit default swap (CDS). Met een CDS stemt de contractverkoper ermee in om de resterende hoofdsom en rente over een schuld te betalen als het land in gebreke blijft. In ruil daarvoor betaalt de koper een periodebeschermingsvergoeding, die vergelijkbaar is met een verzekeringspremie. De beschermde partij stemt ermee in om de oorspronkelijke obligatie, die mogelijk een restwaarde heeft, aan haar tegenpartij over te dragen als zich een negatieve kredietgebeurtenis voordoet.

Hoewel oorspronkelijk bedoeld als een vorm van bescherming of verzekering, zijn swaps ook een veelgebruikte manier geworden om te speculeren op het kredietrisico van een land. Veel van degenen die in CDS handelen, hebben met andere woorden geen posities op de onderliggende obligaties waarnaar ze verwijzen. Een investeerder die bijvoorbeeld denkt dat de markt de kredietproblemen van Griekenland heeft overschat, zou een contract kunnen verkopen en premies kunnen innen en erop kunnen vertrouwen dat er niemand is om deze terug te betalen.

Omdat credit default swaps relatief geavanceerde instrumenten zijn en over-the-counter (OTC) worden verhandeld, is het voor typische beleggers moeilijk om actuele marktprijzen te krijgen. Dit is een van de redenen waarom alleen institutionele beleggers ze gebruiken, aangezien ze beschikken over meer uitgebreide marktkennis en toegang hebben tot speciale computerprogramma’s die transactiegegevens vastleggen.

Economische impact

Net zoals een persoon die betalingen mist, het moeilijker heeft om betaalbare leningen te vinden, hebben landen die in gebreke blijven – of het risico lopen dat ze in gebreke blijven – aanzienlijk hogere financieringskosten. Ratingbureaus zoals Moody’s, Standard & Poor’s en Fitch zijn verantwoordelijk voor het evalueren van de kredietkwaliteit van landen over de hele wereld op basis van hun financiële en politieke vooruitzichten. Over het algemeen genieten landen met een hogere kredietwaardigheid van lagere rentetarieven en dus lagere financieringskosten.

Als een land in gebreke blijft, kan het jaren duren om te herstellen. Argentinië, dat vanaf 2001 obligatiebetalingen miste, is een perfect voorbeeld. In 2012 was de rente op zijn obligaties nog steeds meer dan 12 procentpunt hoger dan die van Amerikaanse staatsobligaties. Als een land ook maar één keer in gebreke is gebleven, wordt het moeilijker om in de toekomst te lenen, en dus lopen lage-inkomenslanden een bijzonder risico. Volgens Masood Ahmed, een voormalig senior executive bij het IMF en nu voorzitter van het Center for Global Development, vanaf oktober 2018, van de 59 landen die het IMF classificeert als ontwikkelingslanden met lage inkomens, hadden er 24 een schuld. crisis of aan de rand van één, dat is bijna 40% en het dubbele aantal in 2013.

Misschien wel de grootste zorg over een default is de impact op de economie in het algemeen. In de Verenigde Staten zijn bijvoorbeeld veel hypotheken en studieleningen gekoppeld aan de rente op schatkistpapier. Als leners dramatisch hogere betalingen zouden krijgen als gevolg van een wanbetaling, zou het resultaat aanzienlijk minder besteedbaar inkomen zijn om aan goederen en diensten te besteden.

Omdat de angst voor besmetting zich kan verspreiden naar andere economieën, zullen landen met nauwe banden – met name die welke een groot deel van de schuld van het land bezitten – soms ingrijpen om een ​​regelrechte wanbetaling te voorkomen. Dit gebeurde halverwege de jaren negentig, toen de Verenigde Staten hielpen bij het redden van Mexicaanse obligaties. Een ander voorbeeld in de nasleep van de wereldwijde financiële crisis van 2008 deed zich voor toen het Internationaal Monetair Fonds ( IMF ), de Europese Unie (EU) en de Europese Centrale Bank ( ECB ) samenkwamen om Griekenland te voorzien van de broodnodige liquiditeit en kredietstabilisatie.

After Default: het perfecte moment om te investeren?

Terwijl sommige beleggers naar een financiële crisis kijken en chaos en verliezen zien, zien anderen een crisis als een potentiële kans. Deze beleggers zijn van mening dat het in gebreke blijven van staatsschulden een dieptepunt betekent – of iets dat er dichtbij staat – voor staatsobligaties. Voor de optimistische belegger is de enige logische richting voor deze obligaties omhoog.

Een aantal zogenaamde ” aasgierfondsen ” is gespecialiseerd in precies dit soort aankoopactiviteiten van obligaties. Net zoals een incassobureau tegen lage kosten persoonlijke kredietrekeningen koopt, kopen deze fondsen in gebreke gebleven staatsobligaties voor een fractie van hun oorspronkelijke waarde. Vanwege de bredere economische gevolgen die volgt op een staatsschuld, proberen beleggers vaak ook ondergewaardeerde aandelen in dat land op te pikken.

Investeren in landen die in gebreke blijven, brengt natuurlijk een eerlijk deel van het risico met zich mee, omdat er geen garantie is dat er ooit een herstel zal plaatsvinden, en de grotere problemen die de wanbetaling veroorzaakten, kunnen nog steeds aanhouden of moeten nog volledig worden verholpen. uit. Wie op zoek is naar zekerheid in zijn portefeuille, moet waarschijnlijk ergens anders investeren. Recente historische voorbeelden zijn echter bemoedigend voor de op  koers-winstverhouding die hun verhoogde risiconiveau weerspiegelt.

Het komt neer op

De afgelopen decennia zijn er talloze wanbetalingen geweest bij de overheid, met name door landen die in vreemde valuta lenen. Bij wanbetaling stijgt de rente op staatsobligaties plotsklaps, wat een rimpeleffect veroorzaakt in de binnenlandse, en vaak ook in de wereld, economie.