Waarom China “de fabriek van de wereld” is
De Chinese economie gedijt als een productie-krachtpatser en de producten van de natie lijken overal te zijn. De meeste tags, labels en stickers op een verscheidenheid aan goederen beweren dat ze “Made in China” zijn. Daarom is het begrijpelijk dat westerse consumenten zich misschien afvragen: “Waarom wordt alles in China gemaakt?”
Sommigen denken misschien dat de alomtegenwoordigheid van Chinese producten te wijten is aan de overvloed aan goedkope Chinese arbeidskrachten die de productiekosten verlagen, maar er is veel meer aan de hand. Naast de lage arbeidskosten, staat China bekend als “de fabriek van de wereld” vanwege zijn sterke zakelijke ecosysteem, gebrek aan naleving van de regelgeving, lage belastingen en invoerrechten en concurrerende valutapraktijken. Hier bespreken we elk van deze sleutelfactoren.
Belangrijkste leerpunten
- Gezien de overvloed aan Chinese producten op de markt, is het begrijpelijk dat consumenten zich misschien afvragen waarom zoveel goederen in China worden gemaakt.
- Een van de redenen waarom bedrijven hun producten in China vervaardigen, is vanwege de overvloed aan lagerbetaalde werknemers in het land.
- China’s zakelijke ecosysteem van netwerkleveranciers, componentenfabrikanten en distributeurs is geëvolueerd om het een efficiëntere en kosteneffectievere plek te maken om producten te vervaardigen.
- Terwijl westerse fabrikanten voldoen aan verschillende gezondheids, veiligheids, werkgelegenheids- en milieuregels, opereren Chinese fabrikanten over het algemeen onder een veel meer tolerante regelgevingsomgeving.
- China wordt ervan beschuldigd de waarde van zijn valuta kunstmatig te verlagen om de prijs van zijn goederen lager te houden dan die van Amerikaanse concurrenten.
Lagere lonen
China heeft ongeveer 1,39 miljard mensen en is daarmee het dichtstbevolkte land ter wereld. De wet van vraag en aanbod zegt ons dat, aangezien het aanbod van arbeiders groter is dan de vraag naar laagbetaalde arbeiders, de lonen laag blijven. Bovendien was de meerderheid van de Chinezen plattelands- en lagere middenklasse of arm tot het einde van de 20e eeuw, toen interne migratie de verdeling van het platteland naar de stad op zijn kop zette. Deze immigranten naar industriesteden zijn bereid om veel ploegen te draaien voor lage lonen.
China volgt geen (niet strikt genomen) wetten met betrekking tot kinderarbeid of minimumlonen, die in het Westen op grotere schaal worden nageleefd. Deze situatie lijkt echter te veranderen en meer provincies melden dat ze hun minimumloon hebben verhoogd als reactie op stijgingen van de kosten van levensonderhoud.
Vanaf januari 2020 is het minimum uurtarief van Shanghai 22 yuan ($ 3,16) per uur of 2480 yuan ($ 355,70) per maand. In Shenzhen is het tarief 2.200 yuan per maand ($ 315,55) en 20,3 yuan ($ 2,91) per uur op basis van een wisselkoers van 1 yuan = $ 0,14.5
De enorme pool van arbeidskrachten in China helpt om in bulk te produceren, tegemoet te komen aan alle seizoensbehoeften van de industrie en zelfs te voorzien in plotselinge stijgingen in het vraagschema.
Zakelijk ecosysteem
Industriële productie vindt niet op zichzelf plaats, maar steunt eerder op netwerken van leveranciers, fabrikanten van componenten, distributeurs, overheidsinstanties en klanten die allemaal door concurrentie en samenwerking bij het productieproces zijn betrokken. Het zakelijke ecosysteem in China is de afgelopen 30 jaar behoorlijk geëvolueerd.
Bijvoorbeeld, Shenzhen, een stad die grenst aan Hong Kong in het zuidoosten, heeft zich ontwikkeld als een hub voor de elektronica-industrie. Het heeft een ecosysteem ontwikkeld om de toeleveringsketen van de productie te ondersteunen, inclusief fabrikanten van componenten, goedkope arbeiders, technisch personeel, assemblageleveranciers en klanten.
Amerikaanse bedrijven zoals Apple Inc. ( AAPL ) profiteren van de efficiëntie van de Chinese toeleveringsketen om de kosten laag en de marges hoog te houden. Foxconn Technology Group (een in Taiwan gevestigde fabrikant van elektronica) heeft meerdere leveranciers en fabrikanten van componenten op locaties in de buurt. Voor veel bedrijven is het economisch niet haalbaar om de componenten naar de VS te brengen om het eindproduct te assembleren.
Lagere naleving
Van fabrikanten in het Westen wordt verwacht dat ze voldoen aan bepaalde basisrichtlijnen met betrekking tot kinderarbeid, onvrijwillige arbeid, gezondheids- en veiligheidsnormen, loonwetten en bescherming van het milieu. Het is bekend dat Chinese fabrieken de meeste van deze wetten en richtlijnen niet naleven.
Historisch gezien hebben Chinese fabrieken kinderarbeid toegepast, hebben ze lange ploegendiensten gehad en hebben ze de arbeiders geen compensatieverzekering gegeven. Sommige fabrieken hebben zelfs een beleid waarbij de arbeiders één keer per jaar worden betaald, een strategie om te voorkomen dat ze stoppen voordat het jaar voorbij is.
Geconfronteerd met toenemende kritiek, beweert de Chinese regering hervormingen door te voeren die de rechten van werknemers beschermen en zorgen voor eerlijkere compensatie. De naleving van de regels in veel bedrijfstakken is echter laag en de verandering is traag. Bovendien worden milieubeschermingswetten routinematig genegeerd, waardoor Chinese fabrieken de kosten van afvalbeheer kunnen verminderen.
Volgens een rapport van de Wereldbank uit 2019 bevinden 18 van de 20 meest vervuilde steden ter wereld zich in China.
Belastingen en plichten
Het exportbelastingsbeleid werd in 1985 door China geïnitieerd als een manier om het concurrentievermogen van zijn export te vergroten door dubbele belasting op geëxporteerde goederen af te schaffen. Uitgevoerde goederen waren onderworpen aan nul procent belasting over de toegevoegde waarde (btw), wat betekent dat ze een btw-vrijstelling of kortingsbeleid genoten. Bovendien waren consumentenproducten uit China vrijgesteld van invoerbelastingen. Deze lagere belastingtarieven hielpen de productiekosten laag te houden, waardoor het land investeerders en bedrijven kon aantrekken die goedkope goederen wilden produceren.
Tarieven voor China en de VS.
In juli 2018 kondigden de VS China-specifieke tarieven aan, gericht op 818 geïmporteerde Chinese producten ter waarde van $ 34 miljard. Dit was de eerste van vele rondes van tarieven die door beide landen, wat resulteert in $ 550 miljard aan Amerikaanse tarieven die gelden voor Chinese goederen en $ 185.000.000.000 van de Chinese tarieven die gelden voor Amerikaanse goederen, met ingang van februari 20209 Na verloop van tijd zijn Amerikanen zullen naar verwachting de impact van deze tarieven voelen in de vorm van gestegen goederenkosten, terwijl de Chinese economie naar verwachting een vertraging zal ervaren.
Valuta
China wordt ervan beschuldigd de waarde van de yuan kunstmatig te hebben verlaagd om de export een voorsprong te geven ten opzichte van soortgelijke goederen die door Amerikaanse concurrenten worden geproduceerd. China houdt de appreciatie van de yuan in de gaten door dollars te kopen en yuan te verkopen. De yuan waseind 2005naar schatting30% ondergewaardeerd ten opzichte van de dollar.
In 2017 waardeerde de yuan 8% ten opzichte van de dollar, een beweging die volgens experts tot stand kwam nadat de voormalige president Trump had gedreigd China als valutamanipulator te bestempelen.
Deze trend keerde echter om en de yuan verzwakte ten opzichte van de dollar vanaf juni 2018, toen de VS tarieven op Chinese goederen oplegde. Op 8 augustus 2019 verlaagde de Chinese centrale bank de yuan tot 7,0205 per dollar, het zwakste niveau sinds april 2008. De zwakkere yuan maakt de Chinese export aantrekkelijker en wordt gezien als het antwoord van China op de handelsoorlog met de VS.
Vanaf januari 2020 bedroegen de Chinese deviezenreserves in totaal ongeveer $ 3,1 biljoen, vergeleken met $ 130 miljard in de VS.
Het komt neer op
Deskundigen hebben zich afgevraagd of China zijn plek als ‘fabriek van de wereld’ zal verliezen, aangezien andere opkomende economieën die goedkope arbeidskrachten bieden het concurrentievoordeel van China aantasten. De beschikbaarheid van goedkope arbeidskrachten is echter slechts een van de vele factoren die het label ‘Made in China’ hebben behouden. op zoveel producten die door consumenten over de hele wereld worden gekocht. Opkomende economieën hebben meer nodig dan lage arbeidskosten om een zakelijk ecosysteem op te zetten dat kan concurreren met dat van China. De komende tijd zal China ‘de wereldfabriek’ zijn met zijn lage productiekosten, enorme arbeidspool, enorme talentenbasis en zakelijk ecosysteem.