Waarom zou een bedrijf langlopende schulden gebruiken in plaats van aandelen uit te geven?

Een bedrijf dat geld nodig heeft voor zijn bedrijfsvoering, kan kapitaal aantrekken door ofwel eigen vermogen uit te geven of door langlopende schulden aan te gaan. Of het voor schuld of eigen vermogen kiest, hangt af van de relatieve kapitaalkosten, de huidige verhouding tussen schuld en eigen vermogen en de verwachte kasstroom.

Eigen vermogen is een verzamelnaam voor niet-schuldgeld dat in het bedrijf wordt geïnvesteerd en vertegenwoordigt normaal gesproken een verschuiving in de samenstelling van eigendomsbelangen. Schuldfinanciering is over het algemeen goedkoper, maar creëert kasstroomverplichtingen die het bedrijf naar behoren moet beheren. We onderzoeken beide opties hieronder.

Inzicht in aandelenfinanciering

Over het algemeen is eigen vermogen minder risicovol dan langlopende schulden. Meer eigen vermogen leidt doorgaans tot gunstiger boekhoudkundige verhoudingen die andere investeerders en potentiële kredietverstrekkers gunstig bekijken. Eigen vermogen brengt echter tal van alternatieve kosten met zich mee, vooral omdat bedrijven sneller kunnen groeien met schuldfinanciering.

Equity kan bijvoorbeeld verwijzen naar aanvullende financiering met privégeld van bestaande eigenaren – de oprichters hebben meer van hun persoonlijke fondsen ingebracht. Het kan verwijzen naar bijdragen van angel-investeerders of venture capitalists die een kans op hogere toekomstige winsten zien. Eigen vermogen kan zelfs een overheidssubsidie ​​of een andere directe subsidie ​​omvatten.

Voor beursgenoteerde bedrijven is eigen vermogen synoniem met de uitgifte van bedrijfsaandelen. Dit is misschien wel de meest grillige van alle eigenvermogensmethoden, omdat aandeelhouders erg schichtig kunnen zijn en last hebben van een “eens gebeten, tweemaal verlegen” mentaliteit als ze geen rendement meer zien.

De beslissing om schulden te gebruiken wordt sterk beïnvloed door de structuur van de kapitaaloverdracht. Winsten moeten via dividenden worden gedeeld met aandelenbeleggers. Als de investering groot genoeg is, kunnen aandeleninvesteerders toekomstige zakelijke beslissingen beïnvloeden.

Inzicht in langlopende schuldfinanciering

Elke schuld die binnen een jaar of minder verschuldigd is, wordt kortlopende schuld (of een kortlopende verplichting) genoemd. Schulden met een looptijd langer dan één jaar zijn langlopende schulden (langlopende schulden).

Een bedrijfsschuld geeft een andere partij van nature een aanspraak op toekomstige bedrijfsinkomsten. Als een bank of obligatiehouder een bedrijf vandaag $ 10.000 schenkt, verwacht de bank of obligatiehouder dat het bedrijf toekomstige inkomsten zal teruggeven die gelijk zijn aan $ 10.000 plus opgebouwde rente.

Dit schept nog een impliciete verplichting voor het bedrijf: het moet nu genoeg toekomstige inkomsten genereren om de bedrijfskosten te dekken en de $ 10.000 plus rente terug te betalen. Meer specifiek moet het voldoende doorlopende cashflow genereren om de lopende rentelasten te dekken.

Misschien wel het grootste voordeel van langlopende schulden is dat het expansie mogelijk maakt zonder onmiddellijke inkomstenverplichtingen. Startups of bedrijven met weinig geld kunnen schulden gebruiken om te staken terwijl het ijzer heet is als de huidige reserves onvoldoende zijn.

Terugbetaling op lange termijn

Het eigen vermogen en de langlopende schulden moeten beide in de loop van de tijd worden terugbetaald. Leningen hebben zeer duidelijke, directe aflossingen met gespecificeerde rentebedragen en vervaldata. Het eigen vermogen wordt terugbetaald door aanhoudende winsten en vermogensgroei, wat de mogelijkheid creëert voor meerwaarden.

Hoewel de aflossing op langlopende schulden meer gestructureerd is en gepaard gaat met een grotere wettelijke verplichting dan eigen vermogen, wordt eigen vermogen in de loop van de tijd vaak duurder. Succesvolle bedrijven moeten eigenaren een eeuwigdurend rendement op eigen vermogen blijven bieden, terwijl langlopende schulden uiteindelijk aflopen.