Het investeringsrisico van ondergefinancierde pensioenplannen
Er is veel discussie over wat het investeren risico, indien van toepassing, wordt veroorzaakt door onderdekking pensioenen. Een duistere boekhouding en beperkte openbaarmaking maken het voor beleggers moeilijk om dit risico in te schatten. Hier zijn de kwesties rond pensioenrisico’s en hoe beleggers deze moeten benaderen.
Belangrijkste leerpunten
- Alleen toegezegde pensioenregelingen kunnen het risico lopen op onderdekking, omdat een werknemer, en niet de werkgever, het beleggingsrisico in toegezegde bijdrageregelingen draagt.
- Onderdekking betekent dat de pensioenverplichtingen groter zijn dan de activa die een bedrijf heeft om die uitbetalingen te dekken; het bedrijf moet zijn bijdrage aan zijn pensioenportefeuille verhogen – meestal in de vorm van contanten.
- Het kan moeilijk zijn om te bepalen of er sprake is van onderdekking, omdat pensioenverplichtingen bedoeld zijn voor toekomstige uitkeringen en bedrijven mogelijk te optimistische veronderstellingen maken over het rendement op beleggingen op lange termijn.
Pensioenrisico gedefinieerd
Vanuit het oogpunt van een belegger is pensioenrisico het risico voor de winst per aandeel (WPA)van een bedrijfen een financiële toestand die voortvloeit uit een ondergefinancierd toegezegd-pensioenregeling. Merk op dat pensioenrisico alleen ontstaat bij toegezegd-pensioenregelingen.
Een toegezegd-pensioenregeling belooft een specifieke (toegezegde) uitkering te betalen aan gepensioneerde werknemers. Om aan deze verplichting te voldoen, moet het bedrijf verstandig investeren, zodat het de middelen heeft om de beloofde voordelen te betalen. Het bedrijf draagt het investeringsrisico omdat het belooft werknemers een vast voordeel te betalen en eventuele investeringsverliezen moet goedmaken.
Plannen met vaste bijdragen
Bij een toegezegde bijdrageregeling, die soms een winstdelingsregeling kan zijn, dragen de werknemersdaarentegenhet investeringsrisico. De onderneming draagt een bepaald bedrag bij op de pensioenrekeningen van de werknemers in plaats van de vaste vergoedingen rechtstreeks aan de gepensioneerde werknemers te betalen. Daarom behoren alle winsten of verliezen in deze pensioenbeleggingen toe aan de werknemers.
Hoewel het aantal toegezegd-pensioenregelingen is afgenomen, bestaan ze nog steeds en lopen bij vakbondsorganisaties het grootste risico.
Het evalueren van risico’s begint met weten hoe volledig de pensioenverplichting van de onderneming is gefinancierd.”Ondergefinancierd” betekent dat de verplichtingen – de verplichtingen om pensioenen te betalen – groter zijn dan de activa (de beleggingsportefeuille) die zijn opgebouwd om die vereiste betalingen te financieren. Deze activa zijn een combinatie van geïnvesteerde bedrijfsbijdragen en het rendement op die investeringen.
Onder de huidige Internal Revenue Service (IRS) en boekhoudregels kunnen pensioenen worden gefinancierd door contante bijdragen en bedrijfsaandelen, maar de hoeveelheid aandelen die kan worden bijgedragen, is beperkt tot een percentage van de totale portefeuille. Bedrijven dragen over het algemeen zoveel mogelijk aandelen bij om hun contante bijdragen tot een minimum te beperken. Dit is echter geen goed portefeuillebeheer, omdat het resulteert in een fonds dat “overinvesteerd” is in de werkgever. De portefeuille is te sterk afhankelijk van de financiële gezondheid van de werkgever voor zowel toekomstige premies als een goed rendement op de aandelen van de werkgever.
Als gedurende drie opeenvolgende jaren de waarde van het pensioenvermogen voor minder dan 90% is gefinancierd – of als het vermogen in enig jaar voor minder dan 80% is gefinancierd – moet het bedrijf zijn bijdrage aan de pensioenportefeuille verhogen, meestal in de vorm van contant geld. De noodzaak om deze contante betaling uit te voeren, zou de winst per aandeel en het eigen vermogen aanzienlijk kunnen verminderen. De vermindering van het eigen vermogen zou kunnen leiden tot wanbetalingen in het kader van zakelijke kredietovereenkomsten, die over het algemeen ernstige gevolgen hebben, variërend van hogere rentetarieven tot faillissementen.
Dat was het simpele gedeelte. Nu begint het ingewikkeld te worden.
Risico op een tekort
Bepalen of een bedrijf een ondergefinancierd pensioenplan heeft, lijkt net zo eenvoudig als het vergelijken van de reële waarde van fondsbeleggingen (inclusief de huidige waarde van de fondsbeleggingen die het bedrijf schat dat het in de toekomst zal hebben) met de geaccumuleerde pensioenverplichting, die omvat de huidige en toekomstige bedragen die verschuldigd zijn aan gepensioneerden.
Als de reële waarde van de fondsbeleggingen lager is dan de pensioenverplichting, is er een pensioentekort. Het bedrijf is verplicht om deze informatie bekend te maken in een voetnoot in de 10-K jaarlijkse financiële verklaring vaneen bedrijf.6
Deze eenvoudige vergelijking is echter een misleidend proces, omdat het onwaarschijnlijk is dat het bedrijf daadwerkelijk het volledige bedrag in een relatief korte tijdsbestek zal moeten betalen. Een bedrijf moet een actuele waarde hechten aan de uitkeringen die pas over een aantal jaren in de toekomst worden uitbetaald en dit getal vervolgens vergelijken met de huidige waarde van het pensioenvermogen.
Anders gezegd: het is alsof u de hypotheek op uw recent gekochte woning vergelijkt met uw spaarrekening. De kloof is momenteel erg groot, maar u verwacht de betalingen te doen uit toekomstige inkomsten. Het zou moeilijk zijn om het “echte” risico in te schatten dat u uw hypotheek niet nakomt door een dergelijke vergelijking te maken.
Vakbondsondernemingen lopen het grootste risico op onderdekking van werknemerspensioenen.
Veronderstellingsrisico
Aannemingsrisico doet zich voor wanneer bedrijven veronderstellingen gebruiken om de noodzaak om contanten aan hun pensioenfondsen toe te voegen, te verminderen. Aangezien we te maken hebben met langetermijnverplichtingen en onzekerheden, zijn aannames nodig voor het schatten van zowel de opgebouwde voordelen als het bedrag dat het bedrijf moet investeren om die voordelen te behalen. Deze aannames kunnen te goeder trouw worden gedaan, of ze kunnen worden gebruikt om eventuele negatieve gevolgen voor de bedrijfswinsten tot een minimum te beperken. Er is een zeer reëel risico dat bedrijven hun aannames zullen aanpassen om het tekort en de noodzaak om extra geld bij te dragen aan het pensioenfonds te minimaliseren.
Een bedrijf zou bijvoorbeeld kunnen uitgaan van een langetermijnrendement van 9,5%, waardoor de verwachte bijdrage van investeringen toeneemt en de noodzaak om contanten toe te voegen, zou afnemen. Deze veronderstelling lijkt echter te optimistisch als u bedenkt dat het langetermijnrendement op aandelen ongeveer 7% is en het rendement op obligaties zelfs nog lager. Het is ook redelijk om aan te nemen dat het pensioenfonds een aantal obligaties zou hebben om aan de betalingsverplichtingen op korte termijn te voldoen.
Een andere manier waarop bedrijven pensioenverplichtingen kunnen manipuleren, is door uit te gaan van een hogere disconteringsvoet. De opgebouwde pensioenverplichting is de netto contante waarde (NCW) van de toekomstige stroom van verwachte uitkeringen. Een hogere disconteringsvoet leidt tot een lagere uitkeringsverplichting. Beleggers moeten de aannames van een bedrijf beoordelen in relatie tot de huidige economische trends en verwachtingen, om te beoordelen hoe redelijk ze zijn.
Bottom Line
Het risico van ondergefinancierde pensioenen is reëel en neemt toe. Een ondergefinancierd pensioen en een vergrijzend personeelsbestand vormen een zeer reëel risico voor bedrijven en investeerders, maar de risico’s van tekortkomingen en aannames kunnen zeer moeilijk in te schatten zijn.