Inleiding tot Elliott Wave Theory
Ralph Nelson Elliott ontwikkelde de Elliott Wave Theory in de jaren dertig van de vorige eeuw. Elliott was van mening dat aandelenmarkten, waarvan in het algemeen werd aangenomen dat ze zich enigszins willekeurig en chaotisch gedragen, in feite in repetitieve patronen werden verhandeld. In dit artikel zullen we de geschiedenis achter Elliott Wave Theory bekijken en hoe deze wordt toegepast op de handel.
Golven
Elliott stelde voor dat financiële prijstrends het gevolg zijn van de overheersende psychologie van beleggers. Hij ontdekte dat schommelingen in de massapsychologie altijd opdoken in dezelfde terugkerende fractale patronen, of ‘golven’, op financiële markten.
Elliott’s theorie lijkt enigszins op de Dow-theorie in die zin dat beide erkennen dat aandelenkoersen in golven bewegen. Omdat Elliott echter ook het ” fractale ” karakter van markten inzag, was hij in staat om ze veel gedetailleerder op te splitsen en te analyseren. Fractals zijn wiskundige structuren, die zich op steeds kleinere schaal oneindig herhalen. Elliott ontdekte dat de koerspatronen van aandelenindexen op dezelfde manier waren gestructureerd. Vervolgens begon hij te kijken hoe deze zich herhalende patronen konden worden gebruikt als voorspellende indicatoren voor toekomstige marktbewegingen.
Marktvoorspellingen op basis van golfpatronen
Elliott deed gedetailleerde beursvoorspellingen op basis van betrouwbare kenmerken die hij ontdekte in de golfpatronen. Een impulsgolf, die netto in dezelfde richting beweegt als de grotere trend, vertoont altijd vijf golven in zijn patroon. Een correctiegolf daarentegen beweegt het net in de tegenovergestelde richting van de hoofdtrend. Op kleinere schaal zijn binnen elk van de impulsgolven weer vijf golven te vinden.
Dit volgende patroon herhaalt zich tot in het oneindige op steeds kleinere schaal. Elliott ontdekte deze fractale structuur op de financiële markten in de jaren dertig, maar pas decennia later zouden wetenschappers fractals herkennen en ze wiskundig demonstreren.
Op de financiële markten weten we dat “wat omhoog gaat, ook omlaag moet”, aangezien een prijsbeweging omhoog of omlaag altijd wordt gevolgd door een tegengestelde beweging. Prijsactie is onderverdeeld in trends en correcties. Trends laten de hoofdrichting van de prijzen zien, terwijl correcties tegen de trend in bewegen.
Elliott Wave Theory-interpretatie
De Elliott Wave Theory wordt als volgt geïnterpreteerd:
- Vijf golven bewegen in de richting van de hoofdtrend, gevolgd door drie golven in een correctie (in totaal een beweging van 5-3). Deze 5-3 beweging wordt dan twee onderverdelingen van de volgende hogere golfbeweging.
- Het onderliggende 5-3-patroon blijft constant, hoewel de tijdspanne van elke golf kan variëren.
Laten we eens kijken naar de volgende grafiek die bestaat uit acht golven (vijf net boven en drie net onder) met de labels 1, 2, 3, 4, 5, A, B en C.
Golven 1, 2, 3, 4 en 5 vormen een impuls en golven A, B en C vormen een correctie. De impuls met vijf golven vormt op zijn beurt golf 1 in de op één na grootste graad, en de correctie met drie golven vormt golf 2 in de op één na grootste graad.
De correctiegolf heeft normaal gesproken drie verschillende prijsbewegingen – twee in de richting van de hoofdcorrectie (A en C) en één ertegen (B). Golven 2 en 4 in de bovenstaande afbeelding zijn correcties. Deze golven hebben doorgaans de volgende structuur:
Merk op dat in deze afbeelding de golven A en C een grotere graad in de richting van de trend bewegen en daarom impulsief zijn en uit vijf golven bestaan. Golf B is daarentegen contra-trend en daarom correctief en bestaat uit drie golven.
Een impulsgolfvorming, gevolgd door een correctiegolf, vormt een Elliott-golfgraad die bestaat uit trends en tegentrends.
Zoals je kunt zien aan de hand van de hierboven afgebeelde patronen, gaan vijf golven niet altijd net omhoog en drie golven niet altijd net naar beneden. Wanneer de trend van grotere graden bijvoorbeeld naar beneden is, geldt dat ook voor de reeks met vijf golven.
Golfgraden
Elliott identificeerde negen graden van golven, die hij als volgt bestempelde, van de grootste naar de kleinste:
- Grote Super Cycle
- Super cyclus
- Fiets
- Primair
- Gemiddeld
- Minor
- Minuut
- Minuette
- Sub-menuette
Omdat Elliott-golven een fractal zijn, worden golfgraden theoretisch steeds groter en kleiner dan hierboven vermeld.
Om de theorie in de dagelijkse handel te gebruiken, kan een handelaar een opwaartse trendgolf identificeren, long gaan en vervolgens de positie verkopen of shorten, aangezien het patroon vijf golven voltooit en een omkering op handen is.
Elliott Wave Theory’s populariteit
In de jaren zeventig won het Elliott Wave-principe aan populariteit door het werk van AJ Frost en Robert Prechter. In hun nu legendarische boek,Elliott Wave Principle: Key to Market Behavior, voorspelden de auteurs de bullmarkt van de jaren tachtig. Prechter zou later dagen voor de crash van 1987 een verkoopaanbeveling uitgeven.
Het komt neer op
Elliott Wave-beoefenaars benadrukken dat het feit dat de markt een fractal is, de markt niet gemakkelijk voorspelbaar maakt. Wetenschappers herkennen een boom als een fractal, maar dat betekent niet dat iemand het pad van elk van zijn takken kan voorspellen. In termen van praktische toepassing heeft het Elliott Wave-principe zijn toegewijden en zijn tegenstanders zoals alle andere analysemethoden.
Een van de belangrijkste zwakke punten is dat de beoefenaars altijd de schuld kunnen geven aan het lezen van de grafieken in plaats van aan de zwakke punten in de theorie. Als dat niet lukt, is er de open interpretatie van hoe lang het duurt voordat een golf voltooid is. Dat gezegd hebbende, de handelaren die zich inzetten voor Elliott Wave Theory verdedigen het hartstochtelijk.