Drie strategieën om valutarisico’s te verminderen
Investeren in buitenlandse activa heeft de voordelen van diversificatie bewezen, en de meeste individuele investeerders profiteren van de voordelen van internationale activa. Tenzij de buitenlandse effecten echter in Amerikaanse dollars zijn uitgegeven, loopt de portefeuille valutarisico’s. Valutarisico is het risico dat een valuta beweegt ten opzichte van een andere valuta, wat een negatief effect heeft op het totale rendement van een belegging. Met andere woorden, de wisselkoers tussen de twee valuta’s kan ongunstig evolueren en het rendement van een buitenlandse investering aantasten. Beleggers kunnen valutarisico’s accepteren en er het beste van hopen, of ze kunnen afdekkingsstrategieën toepassen om het risico te verkleinen of te elimineren.
Belangrijkste leerpunten
- Afdekkingsstrategieën kunnen een buitenlandse investering beschermen tegen valutarisico’s voor wanneer de fondsen weer worden geconverteerd naar de eigen valuta van de belegger.
- Valuta-ETF’s kunnen worden gebruikt om de blootstelling van een portefeuille aan de prestatie van een valutakoers te verminderen.
- Termijncontracten bieden een rentevergrendeling, zodat de internationale fondsen op een later tijdstip weer kunnen worden omgezet in de eigen valuta.
- Optiecontracten bieden meer flexibiliteit dan termijncontracten, maar er is een voorafbetaling of een premie voor.
Valutarisico bij internationaal beleggen
Als een Amerikaanse belegger een investering in Europa koopt die in euro is uitgedrukt, zouden de koersschommelingen in de Amerikaanse dollar ten opzichte van de wisselkoers van de euro ( EUR / USD ) het algehele rendement van de investering beïnvloeden. Aangezien de investering in euro’s werd gekocht, zou de investeerder als “long” in de euro (of eigenaar van euro’s) worden beschouwd, aangezien de investeerder dollars in euro’s zou hebben omgezet om de investeringsaankoop te initiëren. De initiële investering zou zijn omgerekend tegen de op het moment van aankoop geldende EUR / USD-wisselkoers.
Wanneer de belegger de investering wil verkopen en het geld terug wil brengen naar de VS, moet de waarde van de investering, uitgedrukt in euro, weer worden omgezet in dollars. Op het moment van de verkoop van de investering zouden de euro’s worden omgerekend in dollars tegen de geldende EUR / USD-wisselkoers.
Het verschil tussen de EUR / USD-wisselkoers op het moment van de initiële aankoop van de investering en de koers op het moment waarop de investering werd verkocht, zou resulteren in winst of verlies. Ongeacht het rendement op de investering, zou het verschil tussen de twee wisselkoersen worden gerealiseerd. Het risico dat de wisselkoers zou kunnen bewegen ten opzichte van de belegger terwijl de belegging in euro’s vastzit, wordt valutarisico genoemd.
Valutarisico’s afdekken met op de beurs verhandelde fondsen
Er zijn veel op de beurs verhandelde fondsen (ETF’s) die zich richten op het verstrekken van lange (koop) en korte (verkoop) posities in veel valuta’s. ETF’s zijn fondsen die een mand met effecten of beleggingen aanhouden die valutaposities kunnen bevatten die winsten of verliezen ondervinden als gevolg van bewegingen in de wisselkoers van de onderliggende valuta.
Het ProShares Short Euro Fund (NYSEArca: EUFX) streeft bijvoorbeeld naar rendementen die het omgekeerde zijn van het dagelijkse rendement van de euro. Met andere woorden, wanneer de EUR / USD-wisselkoers beweegt, beweegt het fonds in de tegenovergestelde richting. Een fonds als dit kan worden gebruikt om de blootstelling van een portefeuille aan het rendement van de euro te verminderen.
Voorbeeld van een ETF-hedge
Als een belegger bijvoorbeeld een activum in Europa zou kopen voor 100.000 euro en tegen de EUR / USD-wisselkoers van $ 1,10, zouden de dollarkosten gelijk zijn aan $ 110.000. Als het EUR / USD-tarief zou dalen tot $ 1,05, zou het equivalent in dollars slechts $ 105.000 bedragen wanneer de belegger de euro’s weer in dollars omzet (exclusief eventuele winsten of verliezen op de investering). De EUFX ETF zou tijdens de beweging een lagere EUR / USD-wisselkoers behalen en het verlies van de valutaconversie die verband houdt met de aan- en verkoop van activa compenseren.
Voordelen en kosten van een ETF-afdekking
Het ProShares Short Euro Fund zou het valutarisico dat verband houdt met het initiële actief, effectief wegnemen. De belegger moet er natuurlijk voor zorgen dat hij een passend bedrag van de ETF koopt om er zeker van te zijn dat de long- en shortposities in euro 1-op-1 overeenkomen.
ETF’s die gespecialiseerd zijn in long- of short- valutaposities streven ernaar om de werkelijke prestaties van de valuta’s waarop ze zijn gericht te evenaren. De werkelijke prestaties lopen echter vaak uiteen vanwege de mechanica van de fondsen. Als gevolg hiervan zou niet al het valutarisico worden geëlimineerd. Op valuta gebaseerde ETF’s kunnen ook duur zijn en brengen doorgaans een vergoeding van 1% in rekening.
Termijncontracten
Valutatermijncontracten zijn een andere optie om valutarisico’s te beperken. Een termijncontract is een overeenkomst tussen twee partijen om een valuta te kopen of verkopen tegen een vooraf ingestelde wisselkoers en een vooraf bepaalde datum in de toekomst. Termijncontracten kunnen worden aangepast op bedrag en datum, zolang de afwikkelingsdatum in beide landen een werkdag is.
Termijncontracten kunnen worden gebruikt voor afdekkingsdoeleinden en stellen een belegger in staat om de wisselkoers van een specifieke valuta vast te leggen. Meestal vereisen deze contracten een aanbetalingsbedrag bij de valutamakelaar.
Voorbeeld van een termijncontract
Laten we bijvoorbeeld aannemen dat één Amerikaanse dollar gelijk was aan 112,00 Japanse yen (USD / JPY). Een persoon wordt belegd in Japanse activa, wat betekent dat hij blootstelling aan de yen heeft en van plan is die yen binnen zes maanden weer om te zetten in Amerikaanse dollars. De belegger kan een termijncontract van zes maanden aangaan waarin de yen over zes maanden weer in dollars wordt omgezet tegen een vooraf bepaalde wisselkoers.
De valutamakelaar citeert de belegger een wisselkoers van 112,00 om in zes maanden Amerikaanse dollars te kopen en Japanse yen te verkopen. Ongeacht hoe de USD / JPY-uitwisseling zich in zes maanden beweegt, de belegger kan de in yen luidende activa tegen de vooraf ingestelde koers van 112,00 in dollars omzetten.
Over zes maanden zijn er twee scenario’s mogelijk: de wisselkoers kan gunstiger zijn voor de belegger, of het kan erger zijn. Stel dat de wisselkoers slechter is en wordt verhandeld tegen 125,00. Het kost nu meer yen om 1 dollar te kopen. Laten we zeggen dat de investering 10 miljoen yen waard was. De investeerder zou 10 miljoen yen omzetten tegen de termijncontractkoers van 112,00 en $ 89.286 (10.000.000 / 112,00) ontvangen.
Als de investeerder het termijncontract echter niet had geïnitieerd, zou de 10 miljoen yen zijn omgezet tegen de geldende koers van 125,00. Als gevolg hiervan zou de investeerder slechts $ 80.000 (10.000.000 / 125,00) hebben ontvangen.
Voordelen en kosten van termijncontracten
Door het termijncontract vast te leggen, bespaarde de investeerder meer dan $ 9.000. Als het tarief echter gunstiger was geworden, zoals 105,00, zou de belegger niet hebben geprofiteerd van de gunstige wisselkoersbeweging. Met andere woorden, de investeerder zou de 10 miljoen yen hebben moeten omrekenen tegen de contractkoers van 112,00, ook al was de geldende koers 105,00.
Hoewel forwards een tariefvergrendeling bieden en beleggers beschermen tegen ongunstige wisselkoersschommelingen, brengt die bescherming kosten met zich mee, aangezien forwards investeerders niet in staat stellen te profiteren van een gunstige wisselkoersbeweging.
Valuta-opties
Valutaopties geven de belegger het recht, maar niet de verplichting, om een valuta tegen een bepaalde koers (uitoefenprijs genoemd) te kopen of te verkopen op of voor een specifieke datum (de zogenaamde vervaldatum). In tegenstelling tot termijncontracten, dwingen opties de belegger niet om deel te nemen aan de transactie wanneer de vervaldatum van het contract aanbreekt. Er zijn echter kosten verbonden aan die flexibiliteit in de vorm van een voorafbetaling, een zogenaamde premie.
Voorbeeld van een valutaoptie-afdekking
Aan de hand van ons voorbeeld van de belegger die koopt als Japans actief, besluit de belegger een optiecontract te kopen om de 10 miljoen yen in zes maanden weer om te zetten in Amerikaanse dollars. De uitoefenprijs of wisselkoers van het optiecontract is 112,00.
Over zes maanden kunnen de volgende scenario’s zich afspelen:
Scenario 1
De USD / JPY-wisselkoers wordt verhandeld op 120,00, wat hoger is dan 112,00. De staking van de optie is gunstiger dan de huidige marktrente. De belegger zou de optie uitoefenen en de yen zou tegen het uitoefenpercentage van 112,00 in dollars worden omgezet. Het equivalent in Amerikaanse dollar zou worden bijgeschreven op de rekening van de belegger voor een bedrag van $ 89.286,00 (10 miljoen yen / 112,00).
Scenario 2
De USD / JPY-wisselkoers wordt verhandeld op 108,00, wat lager is dan 112,00. Het heersende tarief is gunstiger dan de staking van de optie. De belegger zou de optie waardeloos kunnen laten verlopen en de yen kunnen omzetten in dollars tegen de geldende koers van 108,00 en profiteren van de wisselkoerswinst. Het equivalent in Amerikaanse dollar zou worden bijgeschreven op de rekening van de belegger voor een bedrag van $ 92.593,00 (10 miljoen yen / 108,00).
Door de optie te kopen, verdiende de belegger $ 3.307 extra in scenario # 2, aangezien de USD / JPY-koers gunstig evolueerde. Als de belegger het termijncontract had gekocht tegen een koers van 112,00, wat eerder werd benadrukt, zou de belegger een winst van $ 3.307 hebben gemist.
Optiepremies
Helaas kan de flexibiliteit van opties behoorlijk kostbaar zijn. Als de belegger besluit de premie voor een optie te betalen, moet de wisselkoers voldoende gunstig evolueren om de kosten van de premie te dekken. Anders zou de belegger geld verliezen bij de conversie.
Laten we bijvoorbeeld zeggen dat de bovenstaande optie van 112,00 yen vooraf $ 5.000 kost. De gunstige koersbeweging van de yen naar 108,00 (in scenario twee) zou niet voldoende zijn om de premiekosten te dekken. Als u zich herinnert, was het oorspronkelijke USD / JPY-tarief voor de investering van 10.000.000 yen 112,00 voor een dollarprijs van $ 89.286,00.
Als gevolg van de premie zou de belegger $ 94.286 moeten terugkrijgen van de valutaconversie ($ 89.286 + $ 5.000 kosten). Als gevolg hiervan zou de yen-koers naar 106,06 moeten worden verplaatst voordat de belegger break-even zou kunnen spelen en de kosten van de premie zou dekken (10.000.000 / 106,06 = $ 94.286,00).
Hoewel opties flexibiliteit bieden, moet rekening worden gehouden met de kosten van de optiepremie. Beleggers moeten twee dingen goed doen wanneer ze een optie kopen om een buitenlandse investering af te dekken. De belegger moet een goede initiële investering doen waarin hij winst maakt. De belegger moet echter ook de wisselkoers kunnen voorspellen, zodat deze gunstig genoeg beweegt om de optiepremie te dekken. Hoewel forwards niet de flexibiliteit bieden om weg te lopen, zoals opties, verkleinen ze het risico van een wisselkoersverlies en hoeven beleggers het valutaprognosespel niet te spelen.