De 4 belangrijkste elementen van een goed beheerde portefeuille

Fondsbeheer, portefeuillebeheer, actief en passief beheer en, helaas, misbeheer zijn allemaal bekend bij degenen die met het beleggingsgebied te maken hebben. Maar wat betekent “beheer” precies in algemene zin en wat is de specifieke relevantie ervan binnen de investeringscontext? Dit is een ongelooflijk belangrijke vraag, maar een die zelden (of nooit) wordt gesteld.

John Schermerhorn schrijft in zijn boek “Management” dat “management het proces is van het plannen, organiseren, leiden en controleren van het gebruik van middelen om doelen te bereiken.”

Het proces opdelen in de bovenstaande vier standaardelementen is de sleutel tot het begrijpen van de implicaties voor geldbeheer. Elk beleggingsproces moet tot op zekere hoogte planning, organisatie, leiderschap en controle omvatten om als beheerd te worden beschouwd. Elk van deze vier elementen kan echter goed of slecht worden gedaan, en dit heeft invloed op het rendement.

Beleggingsbeheer versus beheer in het algemeen

De definities van vermogensbeheer verschillen sterk van die van algemeen beheer. Portefeuillebeheer wordt bijvoorbeeld gedefinieerd als de kunst en wetenschap van het nemen van beslissingen over beleggingsmix en -beleid, het afstemmen van investeringen op doelstellingen, assetallocatie voor individuen en instellingen, en het afwegen van risico tegen prestatie. Dit is een zeer specifieke definitie van beheer in de investeringscontext.

De vier hoekstenen van algemeen beheer zijn echter nog steeds van toepassing op het gebied van beleggen en komen duidelijk tot uiting in de definitie van portefeuillebeheer. Desondanks is er een tendens bij zowel vermogensbeheerders als beleggers om een ​​of meer van de algemene basisbeginselen van het beheer te onderschatten of zelfs te negeren, en dit is zeer gevaarlijk.

Voor investeerders zijn plannen en organiseren echter minder problematische gebieden om over het hoofd te zien dan leiden en controleren. Vooral controle is het zwakke punt bij het beheren van investeringen, en de echte achilleshiel van zoveel investeringen.

Leidend en controlerend: de gevarenzones

Wat beleggers zo kwetsbaar maakt voor het slechte leiderschap van en de controle over hun geld door hun vermogensbeheerders, is dat beleggers hun geld vaak afstaan ​​nadat de planning en organisatie al hebben plaatsgevonden. Het zijn dus de leiding en controle over deze investeringen die vaak worden verwaarloosd.

Als het nooit de bedoeling is om echt geld in strikte zin te beheren, en beleggers weten dit of willen het zelfs, dan is er geen probleem. Maar als mensen denken dat ze actief beheer krijgen en denken dat het hen zal beschermen tegen de markt en de volatiliteit, is een gebrek aan effectief beheer potentieel rampzalig.

Evenzo kunnen, vanuit juridisch oogpunt, beloften van actief beheer die de indruk wekken van krachtige en effectieve verliesbeheersing, (terecht) leiden tot toekenning van schadevergoeding in de rechtbank. Een blik op het fundamentele onderscheid tussen actief en passief beheer, dat uniek is voor het investeringsveld, toont de aard van het probleem en het inherente probleem aan.

Actief en passief beheer

Het is cruciaal dat beleggers het verschil begrijpen tussen actief en passief beleggingsbeheer. Actieve beheerders vertrouwen op analytisch onderzoek, prognoses en hun eigen oordeel en ervaring bij het nemen van investeringsbeslissingen over welke effecten ze kopen, aanhouden en verkopen.

Passief beheer betekent daarentegen dat de portefeuille van een fonds eenvoudigweg is opgezet om een marktindex te weerspiegelen. Dat wil zeggen, het fonds mag alleen met de markt op en neer gaan. Er wordt geen enkele poging gedaan om “goede” aandelen te kiezen en “slechte” te vermijden.

In de beleggingssector wordt een passief beheerd fonds nog beperkt beheerd. Desalniettemin worden passief beheerde beleggingen in de algemene zin van het beheer in feite niet beheerd, en het is belangrijk om dit te begrijpen.

Evenzo wordt een fonds of portefeuille dat nooit opnieuw in evenwicht wordt gebracht of gecontroleerd, ook niet beheerd, vandaar de denigrerende term closet-tracker. Gezien het veel voorkomende falen van actieve aandelenselectie, is er zeker niets mis met dit zogenaamde passieve beheer, op voorwaarde dat er niets meer wordt geïmpliceerd of beloofd.

Wat gedaan kan worden?

Aangezien actief beleggingsbeheer binnen een aandelenportefeuille een twijfelachtig voordeel oplevert, is een passief beheerd fonds zeker goedkoper en kan het in de loop van de tijd beter presteren dan een actief beheerd fonds.

Wat echter kan en zal werken, als het goed wordt gedaan, is om een ​​portefeuille actief te beheren in termen van  instrumenten voor activaspreiding, herbalancering en verliesbeheersing. De meeste experts zijn het erover eens dat portefeuilles worden geoptimaliseerd door het monitoren, controleren en aanpassen van de mix van verschillende soorten beleggingen binnen een portefeuille, de activaklassen. Met andere woorden, actief beheerde diversificatie is niet alleen de moeite waard, het is ook essentieel.

Omstreden zijn instrumenten als stop-loss-orders, het gebruik van derivaten  enzovoort om verliezen te beheersen. Wat belangrijk is in de context van dit artikel, is dat een dergelijk beheer mogelijk is, hoewel de effectiviteit ervan een ander verhaal is. Bovendien is karnen, overmatig kopen en verkopen om commissie te genereren wel actief, maar het verbrandt het geld van de investeerders eenvoudigweg zonder nuttig doel.

De mate waarin een portefeuille wordt beheerd, maakt niet zoveel uit als dat mensen krijgen wat ze willen, verwachten en wat ze is beloofd. Bovendien moeten ze worden geïnformeerd over hoe effectief het management waarschijnlijk zal zijn.

Het komt neer op

Of u uw geluk wilt beproeven of iemand anders zijn geluk wilt laten beproeven bij het beheren van uw geld, is aan u. Evenzo kunt u al dan niet geloven in stopverliezen en andere middelen om een ​​aandelenportefeuille te optimaliseren. Wat echter (bijna) iedereen nodig heeft en wil, is dat de totale portefeuille het best mogelijke rendement genereert.

Geen enkele portefeuille mag zomaar op zichzelf staan ​​als een eik; je kunt ervoor kiezen om het op elke gewenste manier te temmen, maar zorg ervoor dat je tevreden bent met het resultaat.