Totale productaansprakelijkheidslimiet

Wat is de totale productaansprakelijkheidslimiet?

De totale productaansprakelijkheidslimiet is de maximale uitkering die een verzekeringsmaatschappij tijdens de levensduur of looptijd van een verzekeringsproduct zal doen. Het is een van de zes verschillende limieten die worden opgesomd in een commerciële algemene aansprakelijkheidsverzekering (CGL).

Inzicht in de totale productaansprakelijkheidslimiet

De geaggregeerde productaansprakelijkheidslimiet helpt verzekeraars hun blootstelling aan risico’s met betrekking tot een bepaald CGL-beleid te beperken. In feite helpt het hen hun risico’s in evenwicht te brengen. Het is een vast bedrag in dollars op een eigendoms- of aansprakelijkheidspolis dat een verzekeringsmaatschappij hierboven niet hoeft te betalen. Het bedrag blijft ongewijzigd, ongeacht hoeveel claims er per periode worden ingediend, zolang noch het dollarbedrag noch de tijdsperiode is overschreden. Als de looptijd van een CGL wordt verlengd, wordt ook de ambtstermijn van de totale productaansprakelijkheidslimiet verlengd.

Deze limiet kan worden bepaald per gebeurtenis of voor de looptijd en looptijd van de polis. Wanneer de limiet wordt bereikt, kan de verzekerde niet langer bestand claims tegen het beleid, en eventuele aanvullende aansprakelijkheid of reparaties die worden gemaakt zullen moeten worden gemaakt uit eigen zak door de verzekerde. Dit beschermt de verzekeringsmaatschappij preventief tegen buitensporige of aanhoudende verliezen. Een overkoepelende polis kan worden gebruikt om kosten te dekken zodra een totale limiet voor een verzekeringspolis is bereikt. Het is echter belangrijk om te onthouden dat paraplubeleid ook gepaard gaat met geaggregeerde limieten.

De geaggregeerde productaansprakelijkheidslimiet kan ook een jaarlijkse geaggregeerde limiet worden genoemd. Het verschilt van de algemene totale limiet, die het hoogste bedrag is dat een verzekeraar zal betalen voor schade als gevolg van lichamelijk letsel, materiële schade en persoonlijk letsel en reclameschade.

Voorbeeld van een totale productaansprakelijkheidslimiet

Een huiseigenaar heeft bijvoorbeeld een huis gekocht in een orkaangevoelig gebied. De verzekeringsmaatschappij heeft een totale productaansprakelijkheidslimiet ingesteld van $ 250.000 aan claims per jaar, of $ 500.000 gedurende de looptijd van de polis.

Tijdens een bijzonder slecht orkaanseizoen lijdt het pand $ 350.000 aan schade. De verzekerde dient een claim in bij de verzekeringsmaatschappij van hun huiseigenaar en ontvangt een betaling ter dekking van $ 250.000 aan schade, waardoor de huiseigenaar de extra $ 100.000 moet verzinnen. Hiermee is voldaan aan de aansprakelijkheidslimiet van de polis voor het jaar. Als de huiseigenaar tijdens het polisjaar extra schade of verliezen lijdt, moet hij deze ook zelf betalen.

Stel nu dat het pand het volgende jaar opnieuw wordt getroffen door verlies en een elektrische brand ervaart, waardoor een extra schade van $ 100.000 wordt veroorzaakt. Als het polisjaar is verstreken, kan de huiseigenaar nu een claim indienen voor de nieuwe schade en de volledige $ 100.000 ontvangen. Hun resterende limiet op de looptijd van polisclaims is echter dichter bij het maximum gekomen, waardoor ze slechts $ 150.000 overhouden voor eventuele toekomstige verliezen die ze kunnen lijden, ongeacht de aard van de claim.

Op dat moment zullen ze worden geconfronteerd met de beslissing wat hun beste optie is om verder te gaan. Ze kunnen besluiten dat het het beste is om een ​​nieuwe verzekeraar voor huiseigenaren te vinden, die de geldschieter nodig heeft als ze nog steeds een hypotheek op het onroerend goed hebben, een met een hogere productaansprakelijkheidsgrens. Of ze kunnen ervoor kiezen ervoor te zorgen dat ze voldoende geld beschikbaar hebben om eventuele toekomstige claims te dekken.

Deze limieten zijn niet alleen van toepassing op verzekeringen voor huiseigenaren, maar zijn te vinden op veel verschillende verzekeringsplatforms.