Basispunten (BPS)
Wat zijn basispunten (BPS)?
Basispunten (BPS) verwijst naar een gemeenschappelijke maateenheid voor rentetarieven en andere percentages in financiën. Een basispunt is gelijk aan 1 / 100ste van 1%, of 0,01%, of 0,0001, en wordt gebruikt om de procentuele verandering in een financieel instrument aan te duiden. De relatie tussen procentuele mutaties en basispunten kan als volgt worden samengevat: 1% verandering = 100 basispunten en 0,01% = 1 basispunt. Basispunten worden doorgaans uitgedrukt in de afkortingen “bp”, “bps” of “bips”.
Belangrijkste leerpunten
- Basispunt verwijst naar een gemeenschappelijke maateenheid voor rentetarieven en andere percentages in financiën.
- De “basis” in basispunt komt van de basisbeweging tussen twee percentages, of het verschil tussen twee rentetarieven.
- Omdat de geregistreerde veranderingen meestal smal zijn en omdat kleine veranderingen te grote uitkomsten kunnen hebben, is de “basis” een fractie van een procent.
- Het basispunt wordt doorgaans gebruikt voor het berekenen van veranderingen in rentetarieven, aandelenindexen en rendementen op vastrentende effecten.
- Basispunten worden ook gebruikt wanneer wordt verwezen naar de kosten van onderlinge fondsen en op de beurs verhandelde fondsen.
Basispunten (BPS) begrijpen
De “basis” in basispunt komt van de basisbeweging tussen twee percentages, of het verschil tussen twee rentetarieven. Omdat de geregistreerde veranderingen meestal smal zijn en omdat kleine veranderingen te grote uitkomsten kunnen hebben, is de “basis” een fractie van een procent.
Het basispunt wordt doorgaans gebruikt voor het berekenen van veranderingen in rentetarieven, aandelenindexen en het rendement van vastrentende effecten. Het is gebruikelijk dat obligaties en leningen worden genoteerd in termen van basispunten. U kunt bijvoorbeeld zeggen dat het door uw bank geboden rentetarief 50 basispunten hoger is dan de London Interbank Offered Rate (LIBOR). Een obligatie waarvan het rendement van 5% naar 5,5% stijgt, zou met 50 basispunten stijgen, of de rentetarieven die met 1% zijn gestegen, zouden met 100 basispunten zijn gestegen. Als de Federal Reserve Board de streefrente met 25 basispuntenverhoogt, betekent dit dat de rente met 0,25% procentpunt is gestegen. Als de rente op 2,50% zou staan en de Fed ze zou verhogen met 0,25%, of 25 basispunten, zou de nieuwe rente 2,75% bedragen.
Door tijdens een gesprek basispunten te gebruiken in plaats van in percentages te praten, wordt meteen duidelijk of die “stijging van 10%” in een financieel instrument met een prijs van 10% betekent dat het nu 11% [0,10 x (1 + 0,10) = 11%] of 20% [is. 10% + 10% = 20%].
Door in gesprekken basispunten te gebruiken, nemen handelaren en analisten een deel van de ambiguïteit weg die kan ontstaan bij het praten over dingen in procentuele bewegingen. Als een financieel instrument bijvoorbeeld wordt geprijsd tegen een rentepercentage van 10% en het tarief stijgt met 10%, zou het denkbaar kunnen zijn dat het nu 0,10 x (1 + 0,10) = 11% is, of het zou ook 10% kunnen betekenen. + 10% = 20%. De bedoeling van de verklaring is onduidelijk. Het gebruik van basispunten, in dit geval, maakt de betekenis duidelijk: als het instrument wordt geprijsd tegen een rentevoet van 10% en een stijging van 100 bp ervaart, is het nu 11%. Het resultaat van 20% zou optreden als er in plaats daarvan een beweging van 1.000 basispunten zou zijn.
Prijswaarde van een basispunt
De prijswaarde van een basispunt (PVBP) is een maatstaf voor de absolute waarde van de verandering in de prijs van een obligatie bij een verandering in rendement van één basispunt. Het is een andere manier om het renterisico te meten, vergelijkbaar met de duration, die de procentuele verandering in een obligatiekoers meet bij een renteverandering van 1%.
PVBP is slechts een speciaal geval van duur in dollars. In plaats van een verandering van 100 basispunten te gebruiken, gebruikt de prijswaarde van een basispunt eenvoudig een verandering van 1 basispunt. Het maakt niet uit of er een verhoging of verlaging van de tarieven is, want zo’n kleine verandering in de tarieven zal in beide richtingen ongeveer hetzelfde zijn. Dit kan ook DV01 worden genoemd, of de verandering van de dollarwaarde voor een beweging van 1 bp.
BPS en investeringen
Basispunten worden ook gebruikt wanneer wordt verwezen naar de kosten van onderlinge fondsen en exchange-traded funds (ETF’s). Een beleggingsfonds met een jaarlijkse beheerskostenratio (MER) van 0,15% wordt genoteerd met 15 basispunten. Bij het vergelijken van fondsen worden basispunten gebruikt om een beter inzicht te krijgen in het verschil tussen de kosten van beleggingsfondsen. Een analist kan bijvoorbeeld stellen dat een fonds met 0,35% aan kosten 10 basispunten lager is dan een ander met een jaarlijkse uitgave van 0,45%.
Aangezien rentetarieven niet van toepassing zijn op aandelen, worden basispunten minder vaak gebruikt als terminologie voor prijsnoteringen op de aandelenmarkt. (Zie voor gerelateerde informatie ” De waarde van basispunten in Excel berekenen “)
Veel Gestelde Vragen
Wat is een basispunt?
“Basispunt” is gewoon een term die in de financiële wereld wordt gebruikt om te verwijzen naar een toename van 0,01%. Anders gezegd, de uitdrukkingen “basispunt”, “1 / 100ste van 1%”, “0,01%” en “0.0001” hebben allemaal dezelfde betekenis. 5 basispunten zouden bijvoorbeeld 0,05% betekenen. Evenzo, als een rentetarief zou stijgen van 5,00% naar 5,25%, zou dat een opwaartse beweging van 25 basispunten betekenen.
Waarom basispunten versus percentages gebruiken?
De reden dat handelaren de term basispunt gebruiken, is dat het handiger kan zijn dan verwijzen naar het percentage en ook kan helpen om onduidelijkheid te voorkomen. Dit kan de communicatie versnellen en handelsfouten voorkomen. Aangezien de waarde van financiële instrumenten vaak zeer gevoelig is voor zelfs kleine veranderingen in de onderliggende rentetarieven, kan het zorgen voor duidelijkheid voor handelaren erg belangrijk zijn.
Waar komt de term basispunt vandaan?
De oorsprong van de term basispunt komt van de term “basis”, die verwijst naar het verschil (of “spread”) tussen twee rentetarieven. Vaak verwijzen handelaren naar basispunten bij het beschrijven van de verandering in het ene instrument ten opzichte van het andere, zoals bij het vergelijken van het rendement op een bedrijfsobligatie met het rentetarief dat wordt aangeboden op schatkistpapier. Basispunten worden ook vaak gebruikt bij het vergelijken van de beheerskostenratio’s (MER’s) van concurrerende beleggingsproducten.