Bond-optie
Wat is een obligatie-optie?
Een obligatie-optie is een optiecontract waarbij de onderliggende waarde een obligatie is. Zoals alle standaard optiecontracten, kan een belegger veel speculatieve posities innemen door middel van ofwel call-opties of put-opties op obligaties. Over het algemeen zijn alle soorten opties, inclusief obligatieopties, afgeleide producten waarmee beleggers speculatieve weddenschappen kunnen aangaan op de richting van de onderliggende activaprijzen of om bepaalde activarisico’s binnen een portefeuille af te dekken.
Belangrijkste leerpunten
- Een obligatieoptie is een optiecontract met een obligatie als onderliggende waarde.
- Particulieren kunnen bepaalde call- of putopties voor obligaties kopen of verkopen op de secundaire markt, hoewel derivaten van obligatieopties veel beperkter zijn dan aandelen of andere soorten optiecontracten.
- Obligatie-emittenten nemen ook obligatie-call- of obligatie-putopties op in contractbepalingen.
Inzicht in obligatie-opties
Om obligatieopties te begrijpen, is het handig om eerst enkele basisprincipes van opties te begrijpen. Opties zijn er in twee vormen: call-opties of put-opties. Een calloptie geeft een houder het recht om een onderliggende waarde tegen een bepaalde prijs te kopen. Een putoptie geeft de houder het recht om een onderliggende waarde tegen een bepaalde prijs te verkopen. De meeste opties zijn Amerikaans, waardoor de optiehouder op elk moment tot de vervaldatum kan uitoefenen. Er zijn Europese opties die vereisen dat een belegger alleen uitoefent op de vervaldatum.
Marktpartijen gebruiken obligatieopties om verschillende resultaten voor hun portefeuilles te behalen. Hedgers kunnen obligatieopties gebruiken om een bestaande obligatieportefeuille te beschermen tegen ongunstige renteschommelingen. Speculanten verhandelen obligatieopties in de hoop winst te maken op gunstige prijsbewegingen op korte termijn. Arbitrageurs gebruiken obligatieopties om te profiteren van prijsverschillen in opties, of proberen, net als speculanten, gunstige misprijzen op de obligatiemarkten te identificeren.
Optie Risico’s
Opties kunnen een aantal risico’s met zich meebrengen, afhankelijk van de positionering van een belegger, dus het kan belangrijk zijn om de risicowaarde bij elk optiecontract te begrijpen door middel van uitbetalingsdiagrammen. Zoals bij alle opties is de contracthouder niet verplicht om uit te oefenen. Niet-uitoefening zal echter resulteren in een verlies van de aankoopwaarde en vergoedingen van het contract. De combinatie van de aankoopwaarde en vergoedingen creëert dus het break-evenniveau op een optie. Voor alle opties hebben beleggers die een call- of putoptie kopen een maximaal verlies dat gelijk is aan de aankoopwaarde van de optie.
Het verkopen van een call- of putoptie creëert een onbeperkt verliespotentieel. De verkoper van een optie is verplicht zijn positie te vervullen wanneer de contracthouder uitoefent. Daarom hopen de koper en verkoper op twee totaal verschillende uitkomsten. Wanneer een actief stijgt met een calloptie erop, is de winst van de callhouder gelijk aan het verlies van de callverkoper. Wanneer een activum valt met een putoptie erop, is de winst van de puthouder gelijk aan het verlies van de putverkoper. Call-opties hebben een onbeperkt potentieel voor winst voor de koper wanneer een activaprijs stijgt en een onbeperkt potentieel voor verlies voor de verkoper die de zekerheid moet leveren. Met een putoptie kan de koper de volledige waarde van de onderliggende waarde verwerven als de waarde tot nul daalt, waardoor de volledige waarde in gevaar komt voor de verkoper (exclusief kosten).
Het verkopen van een obligatie-call of obligatie-putoptie kan een onbeperkt verliesrisico met zich meebrengen.
Opties voor verhandelbare obligaties
In tegenstelling tot aandelen zijn obligatieopties minder gemakkelijk te vinden op secundaire markten. De meeste obligatieopties die er zijn, worden over de toonbank verhandeld. Obligatieopties op de secundaire markt zijn beschikbaar op Amerikaanse staatsobligaties. Daarnaast moeten beleggers kijken naar opties op Exchange Traded Funds (ETF’s).
Veel obligatie-opties zijn ingebed. Dit betekent dat ze worden geleverd met een obligatie en kunnen worden uitgeoefend op verzoek van de emittent of de belegger, afhankelijk van de bepaling van de optie voor besloten obligaties.
Bond Call-optie
Een obligatiecalloptie is een contract dat de houder het recht geeft om tegen een bepaalde datum een obligatie te kopen voor een vooraf bepaalde prijs. Een koper op de secundaire markt van een calloptie op obligaties verwacht een daling van de rentetarieven en een stijging van de obligatiekoersen. Als de rente daalt, kan de belegger zijn rechten uitoefenen om de obligaties te kopen. (Onthoud dat er een omgekeerde relatie is tussen obligatiekoersen en rentetarieven – prijzen stijgen wanneer de rentetarieven dalen en vice versa.)
Neem bijvoorbeeld een belegger die een calloptie op obligaties koopt met een uitoefenprijs van $ 950. De nominale waarde van de onderliggende obligatie is $ 1.000. Als gedurende de looptijd van het contract de rentetarieven dalen, waardoor de waarde van de obligatie stijgt tot $ 1.050, zal de optiehouder zijn recht uitoefenen om de obligatie te kopen voor $ 950. Aan de andere kant, als de rentetarieven in plaats daarvan waren gestegen, waardoor de waarde van de obligatie onder de uitoefenprijs zou dalen, zou de koper er waarschijnlijk voor kiezen om de obligatieoptie te laten vervallen.
Obligatie putoptie
De koper van een putoptie op een obligatie verwacht een stijging van de rentetarieven en een daling van de obligatiekoersen. Een putoptie geeft de koper het recht om een obligatie te verkopen tegen de uitoefenprijs van het contract. Een belegger koopt bijvoorbeeld een putoptie op een obligatie met een uitoefenprijs van $ 950. De nominale waarde van de onderliggende obligatie is $ 1.000. Als zoals verwacht de rentetarieven stijgen en de prijs van de obligatie daalt tot $ 930, zal de put-koper zijn recht uitoefenen om zijn obligatie te verkopen tegen de uitoefenprijs van $ 950. Als zich een economische gebeurtenis voordoet waarbij de rente daalt en de prijzen stijgen tot voorbij $ 950, zal de houder van de putoptie van de obligatie het contract laten aflopen, aangezien hij de obligatie beter tegen de hogere marktprijs kan verkopen.
Ingebouwde opties in obligaties
Obligatiecall- en putopties worden ook gebruikt om te verwijzen naar de optieachtige kenmerken van sommige obligaties. Een opvraagbare obligatie heeft een ingebedde calloptie die de emittent het recht geeft om zijn bestaande obligaties vóór de vervaldatum te ‘opvragen’ of terug te kopen wanneer de rente daalt. De obligatiehouder heeft in feite een calloptie verkocht aan de emittent. Een puttable obligatie heeft een putoptie die obligatiehouders het recht geeft om de obligatie tegen een bepaalde prijs terug te ‘zetten’ of te verkopen aan de emittent voordat deze vervalt.
Een andere obligatie met een embedded optie is de converteerbare obligatie. Een converteerbare obligatie heeft een optie waarmee de houder de omzetting van obligaties in aandelen van de emittent kan eisen tegen een vooraf bepaalde prijs op een bepaalde tijdsperiode in de toekomst.
Prijsstelling van obligatie-opties
Er zijn ongeveer twee topmodellen die worden gebruikt bij de prijsstelling van obligatieopties. Deze modellen omvatten het Black-Derman-Toy-model en het Black-model. De variabelen die in beide worden gebruikt, zijn in de eerste plaats hetzelfde. De belangrijkste variabelen die betrokken zijn bij de prijsstelling van obligatieopties zijn de spotprijs, termijnkoers, volatiliteit, vervaltijd en rentetarieven.