Obligatiebeoordeling
Wat is een obligatierating
Een obligatierating is een manier om de kredietwaardigheid van een obligatie te meten, die overeenkomt met de kosten van een lening voor een emittent. Deze ratings kennen doorgaans een letterclassificatie toe aan obligaties die hun kredietkwaliteit aangeeft. Particuliere onafhankelijke ratingdiensten zoals Standard & Poor’s, Moody’s Investors Service en Fitch Ratings Inc. evalueren de financiële kracht van een obligatie-uitgever of zijn vermogen om de hoofdsom en rente van een obligatie tijdig te betalen.
Belangrijkste leerpunten
- Een obligatierating is een kredietscoreschema op basis van brieven dat wordt gebruikt om de kwaliteit en kredietwaardigheid van een obligatie te beoordelen.
- Obligaties van beleggingskwaliteit met een rating van “AAA” tot “BBB-” van Standard & Poor’s en van Aaa tot Baa3 van Moody’s. Ongewenste obligaties hebben een lagere rating.
- Hoe hoger de rating van een obligatie, hoe lager de rente die deze zal dragen, al het andere is gelijk.
Obligatierating afbreken
De meeste obligaties hebben een rating van ten minste een van de volgende drie belangrijkste onafhankelijke ratingbureaus:
- Standard & Poor’s
- Moody; s Investors Service
- Fitch Ratings Inc
Van Amerikaanse schatkistcertificaten tot internationale bedrijven, deze agentschappen voeren een grondige financiële analyse uit van de uitgevende instantie van een obligatie. Op basis van de individuele set criteria van elk bureau bepalen analisten het vermogen van de entiteit om hun rekeningen te betalen en liquide te blijven, terwijl ze ook rekening houden met de toekomstige verwachtingen en vooruitzichten van een obligatie. De agentschappen geven vervolgens de algemene rating van een obligatie weer op basis van de verzameling van deze gegevenspunten.
Obligatiebeoordelingen hebben invloed op de prijsstelling, het rendement en een weerspiegeling van langetermijnvooruitzichten
Obligatieratings zijn van vitaal belang om beleggers te veranderen in de kwaliteit en stabiliteit van de obligatie in kwestie. Deze ratings hebben bijgevolg een grote invloed op de rentetarieven, de investeringsbereidheid en de prijsstelling van obligaties.
Obligaties met een hogere rating, ook wel obligaties van beleggingskwaliteit genoemd, worden beschouwd als veiligere en stabielere beleggingen. Dergelijke aanbiedingen zijn gekoppeld aan beursgenoteerde bedrijven en overheidsinstanties met positieve vooruitzichten. Obligaties van beleggingskwaliteit bevatten “AAA” tot “BBB-” ratings van Standard and Poor’s, en “Aaa” tot “Baa3” ratings van Moody’s. Bij obligaties van beleggingskwaliteit stijgen de obligatierendementen meestal naarmate de ratings dalen. US Treasury obligaties zijn de meest voorkomende AAA bond effecten.
Obligaties die niet van beleggingskwaliteit zijn (junkbonds), dragen doorgaans Standard and Poor’s-ratings van “BB +” tot “D” (“Baa1” tot “C” voor Moody’s). In sommige gevallen krijgen dergelijke obligaties de status “niet gewaardeerd”. Hoewel obligaties met deze ratings worden beschouwd als beleggingen met een hoger risico, trekken ze niettemin bepaalde beleggers aan die worden aangetrokken door de hoge opbrengsten die ze bieden. Maar sommige rommelobligaties worden opgezadeld met liquiditeitsproblemen en kunnen mogelijk in gebreke blijven, waardoor beleggers niets hebben. Een goed voorbeeld van een obligatie die niet van beleggingskwaliteit is, was die uitgegeven door Southwestern Energy Company, waaraan Standard & Poor’s een “BB +” – rating toekende, als gevolg van de negatieve vooruitzichten.
Onafhankelijke ratingbureaus vallen in de problemen in de neergang van 2008
Veel Wall Street-kijkers zijn van mening dat de onafhankelijke ratingbureaus voor obligaties een cruciale rol hebben gespeeld bij het bijdragen aan de economische neergang van 2008. In feite kwam aan het licht dat in de aanloop naar de crisis ratingbureaus werden omgekocht om valselijk hoge obligatieratings af te geven, waardoor hun waarde werd opgeblazen. Een voorbeeld van deze frauduleuze praktijk deed zich voor in 2008, toen Moody’s 83% van $ 869 miljard aan door hypotheek gedekte waardepapieren verlaagde, die een jaar eerder een rating van “AAA” kregen.
Kortom: langetermijnbeleggers zouden het grootste deel van hun obligatieblootstelling moeten dragen in betrouwbaardere, inkomensproducerende obligaties met een investment grade obligatierating. Speculanten en noodlijdende beleggers die hun brood verdienen met kansen met een hoog risico en hoge opbrengsten, zouden moeten overwegen om over te stappen op obligaties die niet van beleggingskwaliteit zijn.