Buyout-schikkingsclausule
Wat is een buyout-schikkingsclausule?
Een buyout-afwikkelingsclausule is een contractuele bepaling die vaak voorkomt in aansprakelijkheidsverzekeringscontracten. Deze clausule geeft de verzekeringnemer het recht om een aanbod tot schikking van de verzekeraar af te wijzen. Als de verzekerde van dit recht gebruik maakt, koopt de verzekeringsmaatschappij de polis op. De verzekeringnemer kan dit geld gebruiken om de claim zelf af te wikkelen, zonder tussenkomst van zijn verzekeraar.
Belangrijkste leerpunten
- Een buyout-afwikkelingsclausule is een contractuele bepaling die in veel verzekeringscontracten wordt aangetroffen.
- De clausule stelt de verzekeringnemer in staat een schikkingsvoorstel van zijn verzekeraar af te wijzen.
- Als de verzekeringnemer gebruik maakt van de afkoopsom, ontvangt de verzekeringnemer het afrekeningsbedrag als afkoopsom, waardoor de verzekeraar wordt vrijgesteld van eventuele toekomstige verplichtingen in verband met de claim.
- Polishouders kunnen de uitbetaling gebruiken om met de eiser genoegen te nemen met een lager bedrag of om eventuele juridische kosten te betalen.
Hoe buyout-schikkingsclausules werken
Buyout schikking clausules zijn over het algemeen deel uit van de aansprakelijkheid verzekering industrie. Ze zijn bedoeld om polishouders te beschermen tegen het risico dat verzekeringsmaatschappijen een schikking aan een andere partij aanbieden zonder de goedkeuring van de verzekerde. Details van deze clausules worden normaal beschreven in verzekeringscontracten.
Laten we, om aan te tonen hoe de clausule werkt, eens kijken naar het geval van een bedrijfseigenaar die een bedrijfsaansprakelijkheidsverzekering afsluit. Een klant die valt en gewond raakt terwijl hij zich op het bedrijfsterrein bevindt, kan het bedrijf aanklagen en beweren dat het incident is gebeurd omdat het bedrijf zijn faciliteiten niet naar behoren heeft onderhouden. In dit geval kan de verzekeraar van het bedrijf de rechtszaak snel willen afwikkelen om te voorkomen dat er juridische kosten worden aangerekend en om een aanzienlijke hoeveelheid tijd in de rechtbank te spenderen.
Om deze kosten te vermijden, kan de verzekeraar aanbieden om de claim van de klant buitengerechtelijk te schikken. Sommige polishouders kunnen het echter niet eens zijn met deze beslissing, ofwel omdat ze vinden dat de rechtszaak lichtzinnig is of omdat ze denken dat ze op een later tijdstip genoegen kunnen nemen met een lager bedrag. In dit geval kan de verzekeringnemer ervoor kiezen om de rechtszaak zelf af te handelen in plaats van zijn verzekeraar toe te staan namens hem te schikken. Om dit te bereiken kan de verzekeringnemer gebruik maken van de buyout afwikkelingsclausule in zijn verzekeringscontract. Zodra de verzekeringnemer van deze clausule gebruik maakt, betaalt zijn verzekeraar het bedrag dat hij eerder als schikking had willen aanbieden. De verzekeraar koopt de verzekeringnemer effectief uit door middel van deze uitkering en ontslaat hem van elke verdere aansprakelijkheid die voortvloeit uit deze claim.
Het staat de verzekeringnemer intussen vrij om dit schikkingsbedrag te gebruiken om de rechtszaak te beslechten of om de kosten van het bestrijden van de rechtszaak in de rechtbank te financieren. Er is geen garantie dat enige poging om de rechtszaak te bestrijden zal slagen, en het is mogelijk dat de verzekeringnemer uiteindelijk meer betaalt dan het oorspronkelijke aanbod tot schikking. Eventuele extra kosten en risico’s zijn voor rekening van de verzekeringnemer.
Polishouders die rechtszaken schikken voor minder dan het schikkingsaanbod van de verzekeraar, zijn vrij om het verschil te behouden, terwijl degenen die uiteindelijk meer kosten moeten maken, het verschil uit eigen zak moeten betalen.
Voorbeeld van een buyout-schikkingsclausule
Michael heeft een kleine winkel. Hij neemt alle redelijke voorzorgsmaatregelen om ervoor te zorgen dat zijn winkelpui schoon, goed verlicht en vrij is van mogelijke struikelgevaren of andere potentiële risico’s. Als extra voorzorgsmaatregel koopt hij ook een commerciële algemene aansprakelijkheidsverzekering (CGL) om zichzelf te beschermen tegen eventuele rechtszaken.
Op een dag krijgt Michael bericht van een rechtszaak van een klant, die beweert dat hij een ernstige en kostbare verwonding heeft opgelopen nadat hij tijdens een bezoek aan zijn winkel op zoekgeraakte goederen was gestruikeld. De rechtszaak van de klant beschrijft zijn winkel als rommelig en slecht verlicht, met veel struikelgevaar. Bij het zien van de rechtszaak voelt Michael dat de beweringen niet waar zijn en dat de beschreven voorwaarden geen verband houden met de feitelijke staat van zijn winkel.
Ondanks deze verschillen raadt de verzekeraar van Michael aan om een schikking te treffen om mogelijk dure juridische kosten te vermijden. Immers, verweren tegen de vordering in de rechtbank zou kostbare tijd kosten; het zou eenvoudiger zijn om een schikking aan de klant te betalen. Hoewel Michael begrijpt dat dit de meest praktische optie zou kunnen zijn, voelt hij zich beledigd door de oneerlijke rechtszaak van de klant en besluit hij de claim voor de rechtbank aan te vechten. Hij redeneert dat, omdat de beschrijving van de klant van zijn winkel zo in strijd is met de feitelijke staat, hij de zaak zou moeten kunnen bestrijden door te vertrouwen op bronnen zoals de camerabeelden van zijn eigen winkel en de getuigenissen van andere klanten.
Om deze reden besluit Michael de uitkoopregeling in zijn verzekeringscontract uit te oefenen. Hij ontvangt het schikkingsbedrag van zijn verzekeraar als afkoopsom, waarmee hij de verzekeraar ontslaat van alle verdere aansprakelijkheid die uit deze claim voortvloeit. Michael is dan vrij om de zaak op eigen kracht voort te zetten en kan het geld van de schikking gebruiken om de kosten te betalen. Hij mag een deel ervan gebruiken om met de eiser te verrekenen en het resterende geld voor zichzelf te houden. Als de eiser wint, kan hij de uitbetaling gebruiken voor de daadwerkelijke gerechtelijke schikking, maar moet hij eventuele extra kosten uit eigen zak dekken.