Clintonomics
Wat is Clintonomics?
Clintonomics verwijst naar de economische filosofie en het beleid van president Bill Clinton, die van 1993 tot 2001 president van de Verenigde Staten was.
Clintonomics is van toepassing op het fiscale en monetaire beleid dat werd gevoerd tijdens de periode, die werd gekenmerkt door afnemende begrotingstekorten, lage rentetarieven en globalisering. De belangrijkste vorm van globalisering was de goedkeuring van de Noord-Amerikaanse vrijhandelsovereenkomst (NAFTA) en het aanmoedigen van de toetreding van China tot de Wereldhandelsorganisatie (WTO).
Belangrijkste leerpunten
- Clintonomics verwijst naar het economische en fiscale beleid dat president Bill Clinton naar voren heeft gebracht tijdens zijn twee ambtsperiode van 1993-2001.
- Het economische beleid van Clinton werd benadrukt door het terugdringen van het tekort en de oprichting van NAFTA, een vrijhandelsovereenkomst tussen de VS, Canada en Mexico.
- Sommigen hebben kritiek geuit op het economische beleid van Clinton omdat het te mild is ten aanzien van deregulering, die mogelijk heeft geleid tot de financiële crisis van 2008, evenals vrijhandelsovereenkomsten die de Amerikaanse arbeiders misschien niet bevoordeelden.
Clintonomics begrijpen
Bill Clinton trad aan terwijl de Verenigde Staten nog herstellende waren van de Grote Recessie die in 1991 begon. Het land leed onder stijgende rentetarieven en dalende prijzen van Amerikaanse staatsschulden als gevolg van groeiende begrotingstekorten. Zijn eerste belangrijke stuk economische wetgeving, de Deficit Reduction Act van 1993, voerde bezuinigingen en belastingverhogingen door voor rijke Amerikanen, een beweging die politiek niet populair was, maar die de obligatiemarkten kalmeerde.
Dankzij de inspanningen om het tekort terug te dringen, kon de voorzitter van de Federal Reserve, Alan Greenspan, de rentetarieven relatief laag houden, wat bijdroeg aan een hausse in bedrijfsinvesteringen die de economische groei en de aandelenmarkten in de jaren negentig deed stijgen. Greenspan zou later echter worden aangevallen omdat hij de rentetarieven te laag hield, wat volgens critici de vastgoedzeepbel van de jaren 2000 heeft bevorderd.
Clintonomics en vrijhandel
Een andere fundamentele pijler van Clintonomics was de toewijding aan vrijhandel. President Clinton heeft de onderhandelingen over de Noord-Amerikaanse vrijhandelsovereenkomst (NAFTA) geërfd van zijn voorganger, George HW Bush. Vrijhandelsovereenkomsten werden destijds enthousiaster gesteund door de Republikeinse Partij, terwijl Democraten en hun bondgenoten zich zorgen maakten over de effecten van dergelijke transacties op de banen en het loon van de arbeiders.
Clinton ondertekende de NAFTA in wet na wijziging van de overeenkomst met extra arbeids- en milieubescherming. Deze verandering was een andere manier waarop hij zich onderscheidde van andere democraten van die tijd. Clinton was ook een voorstander van de toetreding van China tot de Wereldhandelsorganisatie (WTO), waartoe het in 2001 toetrad.
Clinton is niet de enige president die een economisch beleid naar hem heeft vernoemd. Reaganomics en Trumponomics zijn twee andere moderne incarnaties.
Kritiek op Clintonomics
Clintonomics is aangevallen na de financiële crisis van 2008. Critici voerden aan dat president Clinton ook voor financiële deregulering was. Clintons toewijding aan vrijhandel wordt ook steeds meer aangevallen, waarbij critici beweren dat de president niet genoeg heeft gedaan om de rechten van Amerikaanse arbeiders veilig te stellen en ervoor te zorgen dat de Amerikaanse lonen niet zouden lijden onder de passage van de NAFTA.
Clintons steun aan de toetreding van China tot de WTO is ook bekritiseerd, vooral in het licht van het grote en toenemende handelstekort van Amerika met China en het aanhoudende verlies van banen in de productie sinds die tijd.