Bucketstrategie versus systematische opnames: het verschil kennen

Er zijn veel verschillende strategieën die kunnen worden gebruikt om een ​​pensioeninkomen te genereren. Maar de grote twee zijn de systematische terugtrekkingsbenadering en de emmerbenadering. Volgens een onderzoek uit 2011 gebruikt 75% van de financiële adviseurs vaak of altijd een systematische opnamestrategie, en 38% gebruikt vaak of altijd een op tijd gebaseerde segmentatiebenadering, ook wel de bucket-strategie genoemd. (De cijfers zijn opgeteld meer dan 100% omdat sommige adviseurs beide benaderingen gebruiken.)

Bucketing

Bucket- of segmentatiestrategieën verdelen activa in verschillende ‘buckets’, afhankelijk van de tijd die resteert tot de opname en de risicobereidheid van de klant. De eerste bucket kan bijvoorbeeld contanten en kasequivalenten bevatten die de komende vijf jaar nodig zijn, terwijl de laatste bucket risicovollere aandelen kan bevatten die pas over een decennium of langer hoeven te worden verkocht.

Deze buckets kunnen op elk moment opnieuw worden gebalanceerd om veranderingen in inkomenseisen of risicotolerantie weer te geven.

Systematische terugtrekking

Het basisprincipe van de systematische opnamebenadering is daarentegen dat u in een breed spectrum van activaklassen belegt en elke maand een evenredig bedrag opneemt.

Met andere woorden, het behandelt alle activa van een klant op dezelfde manier, waarbij het vereiste inkomen van het totaal wordt afgetrokken. De volledig gediversifieerde portefeuille wordt regelmatig opnieuw in evenwicht gebracht om rekening te houden met deze regelmatige opnames in de loop van de tijd. Er is maar één doel voor activaspreiding dat moet worden gehandhaafd, en er zijn voorspelbare jaarlijkse opnames van 4% tot 5%.

Psychologische verschillen

Financieel adviseurs geven er de voorkeur aan om de systematische opnamestrategie te gebruiken, omdat het een gemakkelijkere strategie is om te onderhouden en meer voorspelbaar op de lange termijn. Helaas hebben sommige klanten het moeilijk met dit soort strategieën wanneer de markt een scherpe neergang of correctie doormaakt. Ze kunnen de totale waarde van hun pensioenrekening zien dalen en zich zorgen maken, wat kan leiden tot risicoaversie en slechte besluitvorming.

Bucket-strategieën zijn een uitstekende manier om deze zorgen weg te nemen. Aangezien kortetermijnbeleggingen worden aangehouden in contanten of andere liquide effecten, kan dezelfde marktdaling alleen gevolgen hebben voor langetermijn “buckets” waar klanten mogelijk minder bezorgd over zijn, gezien de lange tijdshorizon totdat ze de uitkeringen nodig hebben. Deze psychologische voordelen kunnen aanzienlijke sommen geld besparen door door paniek veroorzaakte beslissingen te voorkomen.

Deze tendensen komen voort uit de zogenaamde mentale boekhouding lokale drogredenen en cognitieve biases die gebruikelijk zijn in de financiële wereld. Mensen hebben bijvoorbeeld de neiging om meer uit te geven aan een creditcard dan aan contant geld. De uitgaven voelen op de een of andere manier niet zo echt aan.

Evenzo kunnen klanten exact hetzelfde bedrag in dezelfde beleggingen hebben, maar het scheiden van de rekening in verschillende labels kan hen aanmoedigen om verschillende risiconiveaus te nemen.

Overeenkomsten bij toewijzing

De emmer- en systematische opnamestrategieën lijken misschien heel verschillende benaderingen aan de oppervlakte, maar ze kunnen extreem vergelijkbaar zijn als we kijken naar portefeuilletoewijzingen en prestaties (onafhankelijk van acties van de klant). Volgens een analyse van Principal Financial Group, Inc. ( PFG ) kunnen klanten zich zekerder voelen met een bucket-strategie, maar het biedt mogelijk geen financiële voordelen die verder gaan dan de systematische opnamestrategie, die minder gecompliceerd te beheren is.

Een bucketstrategie levert vaak substantieel vergelijkbare activatoewijzingen op als de systematische opnamestrategie, hoewel in verschillende gevallen verschillende portefeuillestrategieën kunnen worden gebruikt. Een klant kan bijvoorbeeld 60% van zijn activa in contanten en kortlopende obligaties in de eerste paar buckets hebben, en 40% van zijn activa in risicovollere aandelen en hoogrentende obligaties in de tweede paar buckets. Dit alles lijkt sterk op een systematische toewijzing van 60/40 inkomsten / groei.

In beide gevallen is de sleutel voor financiële adviseurs ervoor te zorgen dat de assetallocatie bij uitstek geschikt is voor de individuele klant. Degenen die meer risico willen nemen, zullen zwaarder worden gewogen in aandelen, terwijl degenen die minder bereid zijn om risico te nemen, zwaarder kunnen worden gewogen in obligaties, annuïteiten of kasequivalenten.

Uiteraard speelt de tijdshorizon van de klant ook een belangrijke rol bij het vaststellen van dezelfde parameters.

Implementatie-uitdagingen

De bucket-strategie is zeer succesvol geweest in termen van de psychologische voordelen voor klanten, maar er zijn enkele uitdagingen bij de implementatie. Over het algemeen ontbreekt het aan gestandaardiseerde tools om allocaties over buckets te berekenen. Er zijn een paar raamwerken die in de hele branche worden gebruikt om hen te helpen bij het maken ervan, maar er zijn geen gouden standaarden waarvan iedereen verwacht dat ze dingen eenvoudiger maken.

Portfoliorapportagesoftware kan ook problemen hebben met een bucket-strategie, aangezien deze programma’s doorgaans rapporteren over investeringen in totaal of per rekening. Hoewel het opzetten van afzonderlijke accounts voor elke bucket in sommige gevallen kan werken, kunnen de kosten hiervoor te hoog zijn en kunnen sommige combinaties van pensioen- en belastbare rekeningen adviseurs hoofdpijn bezorgen. Het opnieuw in evenwicht brengen kan ook een uitdaging zijn zonder de juiste tools om de juiste toewijzingen te garanderen.

Het komt neer op

De bucketstrategie en de systematische opnamestrategie zijn in theorie vergelijkbaar, aangezien activatoewijzingen over het algemeen erg vergelijkbaar zijn tussen beide opties. Dat gezegd hebbende, is er in de praktijk een heel reëel verschil tussen de twee strategieën, dankzij de effecten van lokale drogredenen en de cognitieve vooroordelen van beleggers. Een bucket-strategie stelt klanten vaak meer op hun gemak bij marktdalingen en het nemen van passende risico’s dan traditionele systematische strategieën.

Voor financiële adviseurs is de belangrijkste beslissing die moet worden genomen of de extra kosten en complexiteit die aan de bucket-strategie zijn verbonden, de psychologische voordelen voor klanten waard zijn. Dit kan van een aantal factoren afhangen, zoals de historische risicoaversie van de cliënt en het gemak van de adviseur bij het onderhouden van dit soort portefeuilles. Uiteindelijk hebben beide strategieën hun eigen voor- en nadelen waarmee rekening moet worden gehouden voordat ze worden geïmplementeerd.