Minachting van de rechtbank
Wat is minachting voor de rechtbank?
Minachting van de rechtbank is een daad van gebrek aan respect voor of ongehoorzaamheid jegens een rechtbank of inmenging in het ordelijke proces ervan.
Belangrijkste leerpunten
- Minachting van de rechtbank is een juridische overtreding begaan door een persoon die een rechter ongehoorzaam is of anderszins het juridische proces in de rechtszaal verstoort.
- Minachting van de rechtbank wordt grofweg in twee categorieën ingedeeld: strafrechtelijk versus burgerlijk en direct versus indirect.
- Minachting van de rechtbank bevat vier essentiële elementen onder Titel 18 van de United States Code.
- Als aan de vier criteria is voldaan, kan een rechter de overtredende persoon minachten voor de rechtbank, die een reeks straffen oplegt, waaronder geldboetes en gevangenisstraf.
- Elke persoon in de rechtszaal, van beklaagden of eisers tot getuigen of advocaten, kan in minachting van de rechtbank worden gehouden.
Inzicht in minachting van de rechtbank
Minachting van de rechtbank bevat vier essentiële elementen onder Titel 18 van de United States Code:
- Wangedrag van een persoon
- in of nabij de aanwezigheid van de rechtbank
- die de rechtsbedeling belemmert
- wordt gepleegd met de vereiste mate van crimineel opzet.
Minachting van de rechtbank wordt grofweg ingedeeld in twee categorieën: strafrechtelijk versus burgerlijk en direct versus indirect. Aangezien criminele minachting een misdaad in de gewone zin is, zijn dergelijke beschuldigingen van minachting bestraffend – met boetes of gevangenisstraf – en staan ze los van de onderliggende zaak die wordt behandeld. Beschuldigingen van civiele minachting zijn gericht op het afdwingen van toekomstige naleving van een gerechtelijk bevel en kunnen worden voorkomen door gehoorzaamheid.
Directe minachting vindt plaats in aanwezigheid van de rechtbank, terwijl indirecte minachting plaatsvindt buiten de aanwezigheid van de rechtbank.
Rechters hebben een ruime vrijheid om te beslissen wie zij minachten voor de rechtbank, evenals het soort minachting. Een daad van gebrek aan respect, ongehoorzaamheid, opstandigheid of inmenging door een van de partijen die betrokken zijn bij een gerechtelijke procedure – van getuigen en beklaagden tot juryleden en advocaten – kan worden beschouwd als minachting van de rechtbank.
Speciale overwegingen
Exponentiële groei in het gebruik van online tools en sociale media heeft geleid tot nieuwe uitdagingen voor het rechtssysteem. Om de onpartijdigheid van het jurylid te waarborgen en de mogelijkheid van een nietig geding te voorkomen, hebben de rechtbanken juryleden altijd opgedragen om geen informatie te zoeken over zaken, afgezien van bewijsmateriaal dat tijdens het proces is aangevoerd, en ook om communicatie over een zaak te vermijden voordat een vonnis is genomen.
In 2010 wees een Reuters Legal-onderzoek uit dat ten minste 90 vonnissen in de Verenigde Staten sinds 1999 het onderwerp waren van betwisting vanwege internetgerelateerd wangedrag door juryleden.
In het verleden zijn juryleden veroordeeld wegens minachting van de rechtbank voor het gebruik van internet terwijl ze zitting hadden in de jury. In 2011 kreeg een jurylid in het Verenigd Koninkrijk acht maanden gevangenisstraf – en werd daarmee het eerste jurylid in het land dat werd vervolgd wegens internetgerelateerde minachting van de rechtbank – nadat ze berichten had uitgewisseld met een verdachte op Facebook, wat een miljoenen pond veroorzaakte. proef om in te storten.
Twee jaar later, in 2013, werden twee juryleden in het VK twee maanden veroordeeld wegens minachting van gerechtelijke aanklachten nadat een van hen op Facebook opmerkingen had gemaakt over de verdachte, terwijl de andere online onderzoek deed naar de zaak waarbij hij als jurylid betrokken was..
Voorbeeld van criminele minachting van de rechtbank
De zaak van Martin A. Armstrong is een beroemd voorbeeld van criminele minachting van de rechtbank. Armstrong, een voormalig financieel adviseur die een bedrijf oprichtte dat bekend staat als Princeton Economics International, werddoor de Amerikaanse regeringbeschuldigd van een Ponzi-plan van$ 3 miljardin een civiele rechtszaak van effectenfraude.
In januari 2000 kreeg hij van een federale rechter het bevel om ongeveer $ 15 miljoen aan goudstaven, zeldzame munten en oudheden aan de regering over te dragen. Armstrong beweerde dat hij niet over de activa beschikte, en zijn herhaalde onvermogen om ze te produceren, resulteerde in een gevangenisstraf van zeven jaar wegens minachting van gerechtelijke aanklachten.6
In april 2007 werd Armstrong veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf nadat hij schuldig had bevonden aan één telling van samenzwering om handelsverliezen van honderden miljoenen dollars te verbergen. Hij werd in maart 2011 vrijgelaten uit de gevangenis.