Afschrijvingen
Wat is het terugnemen van afschrijvingen?
De heropname van afschrijving is de winst die wordt gerealiseerd door de verkoop van af te schrijven kapitaalgoederen die voor belastingdoeleinden als gewoon inkomen moeten worden gerapporteerd. De heropname van afschrijving wordt beoordeeld wanneer de verkoopprijs van een actief hoger is dan de belastinggrondslag of de aangepaste kostprijs. Het verschil tussen deze cijfers wordt dus “heroverd” door het als gewoon inkomen te rapporteren.
De heropname van de afschrijving wordt gerapporteerd op het Internal Revenue Service (IRS) -formulier 4797.
Belangrijkste leerpunten
- Terugvordering van afschrijving is een belastingvoorziening die de IRS in staat stelt belastingen te innen op elke winstgevende verkoop van een actief dat de belastingbetaler eerder had gebruikt om het belastbare inkomen te verrekenen.
- Het terugvorderen van afschrijvingen op niet-onroerend goed wordt belast tegen het gewone tarief van de inkomstenbelasting van de belastingbetaler, in plaats van het gunstigere belastingtarief voor vermogenswinst.
- De recuperaties van waardeverminderingen op winsten die specifiek zijn voor onroerend goed, worden voor 2019 gemaximeerd op 25%.
- Om het terug te vorderen bedrag te berekenen, moet de gecorrigeerde kostenbasis van het actief worden vergeleken met de verkoopprijs van het actief.
Inzicht in de heropname van afschrijving
Bedrijven zijn verantwoordelijk voor slijtage van materiële vaste activa door middel van afschrijving. Afschrijvingen verdelen de kosten die samenhangen met het gebruik van een actief over een aantal jaren. De IRS publiceert specifieke afschrijvingsschema’s voor verschillende activaklassen. De schema’s vertellen een belastingbetaler welk percentage van de waarde van een actief elk jaar mag worden afgetrokken en het aantal jaren waarvoor de aftrekposten mogen worden afgetrokken.
Voor belastingdoeleinden verlagen de jaarlijkse afschrijvingskosten het gewone inkomen dat een bedrijf of individu elk jaar betaalt en verlagen de gecorrigeerde kostenbasis van het actief. Als het afgeschreven actief wordt afgestoten of verkocht met winst, wordt het gewone tarief van de inkomstenbelasting toegepast op het bedrag van de afschrijvingskosten die voorheen op het actief waren opgenomen.
Terugvordering van afschrijving is een belastingvoorziening die de IRS in staat stelt belastingen te innen op elke winstgevende verkoop van een actief dat de belastingbetaler eerder had gebruikt om zijn of haar belastbaar inkomen te verrekenen. Aangezien de afschrijving van een actief kan worden gebruikt om het gewone inkomen af te trekken, moet elke winst uit de vervreemding van het actief worden gerapporteerd en belast als gewoon inkomen, in plaats van het gunstigere belastingtarief voor vermogenswinst.
Afschrijfbare kapitaalgoederen die langer dan een jaar door een bedrijf worden aangehouden, worden beschouwd als eigendom van artikel 1231, zoals gedefinieerd in artikel 1231 van de IRS-code. Sectie 1231 is een paraplu voor zowel Sectie 1245 eigendommen als Sectie 1250 eigendommen. Sectie 1245 verwijst naar kapitaaleigendom dat geen gebouw of structureel onderdeel is. Sectie 1250 verwijst naar onroerend goed, zoals gebouwen en grond. Het belastingtarief voor de heropname van de afschrijving hangt af van het feit of een actief een onderdeel 1245- of 1250-actief is.
Voorbeelden van terugname van afschrijving
Sectie 1245 Terugvordering van afschrijving
De eerste stap bij het evalueren van de heropname van afschrijvingen is het bepalen van de kostenbasis van het activum. De oorspronkelijke kostenbasis is de prijs die werd betaald om het actief te verwerven. De aangepaste kostenbasis is de oorspronkelijke kostenbasis minus eventuele toegestane of toegestane afschrijvingskosten. Als bijvoorbeeld bedrijfsapparatuur is gekocht voor $ 10.000 en een afschrijvingskost van $ 2.000 per jaar heeft, zou de gecorrigeerde kostenbasis na vier jaar $ 10.000 – ($ 2.000 x 4) = $ 2.000 bedragen.
Voor inkomstenbelastingdoeleinden zou de afschrijving worden teruggevorderd als de apparatuur met winst wordt verkocht. Als de apparatuur wordt verkocht voor $ 3.000, zou het bedrijf een belastbare winst hebben van $ 3.000 – $ 2.000 = $ 1.000. Het is gemakkelijk te denken dat er een verlies is ontstaan door de verkoop, aangezien het actief voor $ 10.000 werd gekocht en voor slechts $ 3.000 werd verkocht. Winsten en verliezen worden echter gerealiseerd op de aangepaste kostenbasis, niet op de oorspronkelijke kostenbasis. De reden voor deze methode is dat de belastingbetaler de afgelopen jaren heeft geprofiteerd van een lager gewoon inkomen als gevolg van jaarlijkse afschrijvingskosten.
De gerealiseerde winst uit de verkoop van activa moet worden vergeleken met de geaccumuleerde afschrijving. Het kleinste van de twee cijfers wordt beschouwd als de terugname van de afschrijvingen. In ons voorbeeld hierboven, aangezien de gerealiseerde winst op de verkoop van de apparatuur $ 1.000 is en de geaccumuleerde afschrijving over het vierde jaar $ 8.000 is, is de terugname van de afschrijving dus $ 1.000. Dit teruggevorderde bedrag zal worden behandeld als gewoon inkomen wanneer belastingen voor het jaar worden ingediend.
Stel in plaats daarvan dat de apparatuur in het bovenstaande voorbeeld is verkocht voor $ 12.000. In dat geval wordt de volledige geaccumuleerde afschrijving van $ 8.000 behandeld als gewoon inkomen voor het herwinnen van afschrijvingen. De extra $ 2.000 wordt behandeld als een vermogenswinst en wordt belast tegen het gunstige vermogenswinstpercentage. Er is geen terug te vorderen afschrijving indien een verlies werd gerealiseerd op de verkoop van een afgeschreven actief.
Niet-opgenomen sectie 1250 winst
De heropname van afschrijvingen op onroerend goed wordt niet belast tegen het normale inkomenstarief zolang lineaire afschrijving werd gebruikt over de levensduur van het onroerend goed. Elke eerder genomen versnelde afschrijving wordt tijdens de terugvordering nog steeds belast tegen het gewone tarief van de inkomstenbelasting. Dit komt echter zelden voor omdat de IRS heeft verplicht gesteld dat al het onroerend goed na 1986 lineair wordt afgeschreven.
Een deel van de winst buiten de oorspronkelijke kostenbasis wordt belast als een meerwaarde en komt in aanmerking voor het gunstige belastingtarief op langetermijnwinsten, maar het deel dat verband houdt met afschrijvingen wordt belast tegen het belastingtarief van sectie 1250 met niet-opgenomen winsten dat alleen specifiek is voor winsten op onroerend goed. Het niet-opgenomen belastingtarief voor sectie 1250 is voor 2019 gemaximeerd op 25%.
Overweeg bijvoorbeeld een huurwoning die is gekocht voor $ 275.000 en een jaarlijkse afschrijving heeft van $ 10.000 ($ 275.000 / 27,5 jaar toegestaan door IRS voor huurwoningen). Na 11 jaar besluit de eigenaar het pand te verkopen voor $ 430.000. De aangepaste kostenbasis is dan $ 275.000 – ($ 10.000 x 11) = $ 165.000. De gerealiseerde winst op de verkoop zal $ 430.000 – $ 165.000 = $ 265.000 bedragen. De niet-opgenomen winst uit sectie 1250 kan worden berekend als $ 10.000 x 11 = $ 110.000, en de meerwaarde op het onroerend goed is $ 265.000 – ($ 10.000 x 11) = $ 155.000.
Laten we aannemen dat 15% vermogenswinstbelasting wordt geheven en dat de eigenaar valt in de 32% inkomstenbelasting voor 2019. Niet-opgenomen sectie 1250-winsten zijn beperkt tot 25% voor 2019. Het totale bedrag aan belasting dat de belastingbetaler verschuldigd zal zijn op de verkoop hiervan huurwoning is (0,15 x $ 155.000) + (0,25 x $ 110.000) = $ 23.250 + $ 27.500 = $ 50.750. Het terug te vorderen bedrag van de afschrijving is dus $ 27.500.