Economische efficiëntie

Wat is economische efficiëntie?

Economische efficiëntie is wanneer alle goederen en productiefactoren in een economie worden gedistribueerd of toegewezen aan hun meest waardevolle gebruik en afval wordt geëlimineerd of geminimaliseerd.

Inzicht in economische efficiëntie

Economische efficiëntie impliceert een economische toestand waarin elke hulpbron optimaal wordt toegewezen om elk individu of elke entiteit op de beste manier van dienst te zijn, terwijl verspilling en inefficiëntie tot een minimum worden beperkt. Wanneer een economie economisch efficiënt is, zouden wijzigingen die worden aangebracht om de ene entiteit te helpen, de andere schade berokkenen. In termen van productie worden goederen geproduceerd tegen de laagst mogelijke kosten, evenals de variabele inputs van de productie.

Sommige termen die fasen van economische efficiëntie omvatten, zijn onder meer allocatieve efficiëntie, productieve efficiëntie, distributieve efficiëntie en Pareto-efficiëntie. Een toestand van economische efficiëntie is in wezen theoretisch; een limiet die kan worden benaderd maar nooit bereikt. In plaats daarvan kijken economen naar de hoeveelheid verlies, afval genoemd, tussen pure efficiëntie en realiteit om te zien hoe efficiënt een economie functioneert.

Economische efficiëntie en schaarste

De principes van economische efficiëntie zijn gebaseerd op het concept dat hulpbronnen schaars zijn. Daarom zijn er niet voldoende middelen om ervoor te zorgen dat alle aspecten van een economie te allen tijde optimaal functioneren. In plaats daarvan moeten schaarse middelen worden verdeeld om op een ideale manier in de behoeften van de economie te voorzien en tegelijkertijd de hoeveelheid geproduceerd afval te beperken. De ideale toestand is gerelateerd aan het welzijn van de bevolking met maximale efficiëntie, wat ook resulteert in het hoogst mogelijke welvaartsniveau op basis van de beschikbare middelen.

Efficiëntie bij productie, toewijzing en distributie

Productieve bedrijven proberen hun winst te maximaliseren door de meeste inkomsten te genereren en tegelijkertijd de kosten te minimaliseren. Om dit te doen, kiezen ze de combinatie van inputs die hun kosten minimaliseren en tegelijkertijd zoveel mogelijk output produceren. Door dit te doen, werken ze efficiënt; wanneer alle bedrijven in de economie dat doen, staat dit bekend als productieve efficiëntie.

Consumenten proberen eveneens hun welzijn te maximaliseren door combinaties van eindconsumptiegoederen te consumeren die de hoogste totale bevrediging van hun wensen en behoeften opleveren tegen de laagste kosten voor hen. De resulterende vraag van de consument leidt productieve (door de wetten van vraag en aanbod ) bedrijven om de juiste hoeveelheden consumptiegoederen in de economie te produceren die de hoogste consumententevredenheid zullen opleveren in verhouding tot de kosten van inputs. Wanneer economische middelen over verschillende bedrijven en bedrijfstakken worden verdeeld (elk volgens het principe van productieve efficiëntie) op een manier die de juiste hoeveelheden eindconsumptiegoederen produceert, wordt dit allocatieve efficiëntie genoemd.

Ten slotte, omdat elk individu goederen op een andere manier waardeert en volgens de wet van afnemend marginaal nut, is de distributie van eindconsumptiegoederen in een economie efficiënt of inefficiënt. Distributieve efficiëntie is wanneer de consumptiegoederen in een economie worden gedistribueerd, zodat elke eenheid wordt geconsumeerd door het individu dat die eenheid het meest waardeert in vergelijking met alle andere individuen. Merk op dat dit soort efficiëntie veronderstelt dat de hoeveelheid waarde die individuen aan economische goederen toekennen, kan worden gekwantificeerd en vergeleken tussen individuen.

Economische efficiëntie en welzijn

Het meten van economische efficiëntie is vaak subjectief en berust op aannames over het gecreëerde sociale goed, of welzijn, en hoe goed dat de consument dient. Welzijn heeft in dit opzicht betrekking op de levensstandaard en het relatieve comfort dat mensen in de economie ervaren. Bij maximale economische efficiëntie (wanneer de economie productief en allocatief is), kan het welzijn van de een niet worden verbeterd zonder vervolgens het welzijn van een ander te verlagen. Dit punt wordt Pareto-efficiëntie genoemd.

Zelfs als de Pareto-efficiëntie wordt bereikt, is de levensstandaard van alle individuen in de economie mogelijk niet gelijk. Pareto-efficiëntie omvat geen kwesties van eerlijkheid of gelijkheid tussen degenen binnen een bepaalde economie. In plaats daarvan ligt de focus puur op het bereiken van een punt van optimaal functioneren met betrekking tot het gebruik van beperkte of schaarse middelen. Het stelt dat efficiëntie wordt verkregen wanneer er een distributie bestaat waarbij de situatie van de ene partij niet kan worden verbeterd zonder de situatie van de andere partij te verslechteren.