Arbeidswet van 1946

Wat was de Employment Act van 1946?

De Employment Act van 1946 was een stuk wetgeving die door het Amerikaanse Congres werd uitgevaardigd en die de federale regering de verantwoordelijkheid gaf om een ​​hoog werkgelegenheidsniveau van arbeid en prijsstabiliteit te handhaven door middel van een lage inflatie voor de Amerikaanse economie.

Deze twee doelen zijn volgens de economische theorie in directe strijd met elkaar, omdat, naarmate er in de loop van de tijd consequent volledige werkgelegenheid wordt bereikt, er vraagstromende inflatie optreedt en de prijzen stijgen.

Inzicht in de Employment Act van 1946

De Employment Act van 1946 werd uitgevaardigd door president Truman na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Gedurende deze periode keerden honderdduizenden Amerikaanse soldaten terug naar huis van de oorlog en een groot deel van de beroepsbevolking maakte zich zorgen over het vinden van een baan naarmate de economie overstapte van de productie van oorlogsgoederen.

Met de  Grote Depressie  nog vers in het geheugen van bijna iedereen, keurde het Congres de Employment Act van 1946 goed, waarin de federale regering werd bevolen alles te doen wat nodig is om economische stabiliteit en een hoge werkgelegenheid te bereiken. Het basisdoel van de wet was om werk te bieden aan degenen die ernaar zoeken en de productie en koopkracht te maximaliseren.

De kern van de handeling was de ‘Beleidsverklaring’, waarin stond: ‘Het Congres verklaart hierbij dat het het voortdurende beleid en de verantwoordelijkheid van de federale overheid is om alle praktische middelen te gebruiken die in overeenstemming zijn met haar behoeften en verplichtingen en andere essentiële overwegingen van nationaal beleid met de hulp en medewerking van de industrie, landbouw, arbeid, en staats- en lokale overheden, om al zijn plannen, functies en middelen te coördineren en te gebruiken met het oog op het creëren en onderhouden, op een manier die bedoeld is om vrije en concurrerende onderneming en het algemene welzijn, voorwaarden waaronder er nuttige werkgelegenheid wordt geboden voor degenen die werk kunnen, willen en zoeken, en om maximale werkgelegenheid, productie en koopkracht te bevorderen. “

De Employment Act van 1946 maakte ook de weg vrij voor de oprichting van de Council of Economic Advisors, een bureau bestaande uit drie economen die de president adviseren over economisch beleid. De raad is belast met het assisteren van de president bij het opstellen van het economische jaarverslag, het adviseren van de president over bepaalde beleidsmaatregelen en het verzamelen van economische gegevens en rapporten over de economische groei en trends binnen de Amerikaanse economie.

Geschiedenis van de Employment Act van 1946

De wet werd oorspronkelijk geïntroduceerd als de Full Employment Bill van 1945, maar werd verschillende keren herzien totdat het de vorm bereikte die in de wet was ondertekend. Vóór deze uitgebreide herzieningen had de wetgeving verklaard: ‘Alle Amerikanen die kunnen werken en werk zoeken, hebben recht op een nuttige, lonende, reguliere en voltijdse baan, en het is het beleid van de Verenigde Staten om het bestaan ​​überhaupt te verzekeren. tijden van voldoende werkgelegenheid om alle Amerikanen die hun opleiding hebben afgerond en die geen fulltime huishoudelijke taken hebben, in staat te stellen dit recht vrijelijk uit te oefenen. “

De definitieve versie van het wetsvoorstel schrapte de bewering dat burgers ‘recht’ hebben op een baan. Eveneens verwijderd was de erkenning van het belang van handhaving van de koopkracht – dat wil zeggen, de noodzaak om de inflatie onder controle te houden.

Deze veranderingen kwamen als reactie op verzet van bepaalde leden van het Huis van Afgevaardigden, die het oorspronkelijke wetsvoorstel als te radicaal beschouwden en een vervanger wilden produceren die ‘de laatste overblijfselen van… gevaarlijke federale toezeggingen en verzekeringen zou uitsluiten (inclusief de bewoordingen van de titel), maar zou zorgen voor een soort economisch planningsmechanisme in de uitvoerende en wetgevende macht, en voor een gematigd programma van openbare werken. “