Hoe de Federal Reserve de geldtoevoer beheert

Door de geschiedenis heen hebben vrijemarkt-samenlevingen boom-en-bust-cycli doorgemaakt. Terwijl iedereen geniet van goede economische tijden, zijn neergangen vaak pijnlijk. De Federal Reserve is opgericht om de verwondingen die tijdens de inzinking zijn opgelopen te helpen verminderen en kreeg een aantal krachtige instrumenten om de geldvoorraad te beïnvloeden. Lees verder om te zien hoe de Fed de geldhoeveelheid van het land beheert.

De evolutie van de Federal Reserve

Toen het Federal Reserve System  in 1913 werd opgericht, was het niet de bedoeling om een ​​actief monetair beleid te voeren om de economie te stabiliseren. Er werd pas een economisch stabilisatiebeleid ingevoerd toen John Maynard Keynes in 1936 werkte. In plaats daarvan zagen de oprichters de Fed als een manier om te voorkomen dat de geldhoeveelheid en krediet opdroogden tijdens economische krimp, wat vaak gebeurde vóór 1913.

Een manier waarop de Fed de bevoegdheid kreeg om zich tegen financiële paniek te verzekeren, was door op te treden als de geldschieter in laatste instantie. Dat wil zeggen, wanneer commerciële banken door risicovolle zakelijke vooruitzichten aarzelden om nieuwe leningen te verstrekken, zou de Fed geld lenen aan de banken, waardoor ze ertoe werden aangezet meer te lenen. (Zie voor meer informatie:  The Federal Reserve.)

De functie van de Fed is gegroeid en beheert vandaag voornamelijk de groei van bankreserves en geldhoeveelheid om een ​​stabiele expansie van de economie te bevorderen. De Fed gebruikt hiervoor drie belangrijke tools:

1. Door bankreserve-eisen in te stellen
2. Door de discontovoet in te stellen
3. Via openmarkttransacties

Reserveverhouding

Een verandering in de reserveverhouding wordt zelden gebruikt, maar is potentieel zeer krachtig. De reserveratio is het percentage reserves dat een bank moet aanhouden voor deposito’s. Door een verlaging van de ratio kan de bank meer uitlenen, waardoor de geldhoeveelheid toeneemt. Een verhoging van de ratio heeft het tegenovergestelde effect.

Kortingspercentage

De disconteringsvoet is de rente die de Fed aan commerciële banken in rekening brengt die extra reserves moeten lenen. De Fed stelt dit tarief vast, geen marktrente. Veel van het belang ervan vloeit voort uit het signaal dat de Fed geeft bij het verhogen of verlagen van de rente: als deze laag is, wil de Fed de uitgaven aanmoedigen en vice versa.

Als gevolg hiervan volgen de marktrente op korte termijn de beweging van de disconteringsvoet. Als de Fed banken meer reserves wil geven, kan ze de rente die ze in rekening brengt verlagen, waardoor ze banken ertoe aanzet meer te lenen. Als alternatief kan het reserves opnemen door de rente te verhogen en de banken over te halen om minder te lenen.

Open markt operaties

Openmarkttransacties bestaan ​​uit het kopen en verkopen van overheidspapier door de Fed. Als de Fed effecten (zoals schatkistpapier) terugkoopt van grote banken en effectenhandelaren, vergroot dat de geldhoeveelheid in handen van het publiek. Omgekeerd neemt de geldhoeveelheid af wanneer de Fed een effect verkoopt. De termen “kopen” en “verkopen” verwijzen naar acties van de Fed, niet naar het publiek.

Een aankoop op de open markt betekent bijvoorbeeld dat de Fed koopt, maar dat het publiek verkoopt. Eigenlijk voert de Fed open-markttransacties alleen uit met de grootste effectenhandelaren en banken van het land, niet met het grote publiek. In het geval van een openmarktaankoop van effecten door de Fed, is het realistischer dat de verkoper van de effecten een cheque ontvangt die op de Fed zelf wordt getrokken. Wanneer de verkoper dit op zijn bank stort, krijgt de bank automatisch een verhoogd reservesaldo bij de Fed. Zo kunnen de nieuwe reserves worden gebruikt om aanvullende leningen te ondersteunen. Door dit proces neemt de geldhoeveelheid toe. (Zie voor gerelateerde informatie: Open-markttransacties versus kwantitatieve versoepeling.)

Daar eindigt het proces niet. De monetaire expansie na een openmarktoperatie brengt aanpassingen door banken en het publiek met zich mee. De bank waar de oorspronkelijke cheque van de Fed is gestort, heeft nu een te hoge reserveratio. Met andere woorden, zijn reserves en deposito’s zijn met hetzelfde bedrag gestegen. Daarom is de verhouding tussen reserves en deposito’s gestegen. Om deze verhouding tussen reserves en deposito’s te verkleinen, kan de bank meer leningen verstrekken.

Wanneer de bank een aanvullende lening verstrekt, krijgt de persoon die de lening ontvangt een bankdeposito, waardoor de geldhoeveelheid meer toeneemt dan het bedrag van de openmarktoperatie. Deze meervoudige expansie van de geldhoeveelheid wordt het genoemd  multiplier  -effect. 

Het komt neer op

Tegenwoordig gebruikt de Fed haar instrumenten om de geldvoorraad te beheersen om de economie te helpen stabiliseren. Wanneer de economie inzakt, vergroot de Fed de geldvoorraad om de groei te stimuleren. Omgekeerd, wanneer de inflatie dreigt, verkleint de Fed het risico door het aanbod te verkleinen. Hoewel de missie van de Fed van “lender of last resort” nog steeds belangrijk is, is de rol van de Fed bij het beheer van de economie sinds haar ontstaan ​​uitgebreid.