Vaste obligatie

Wat is een vaste obligatielening?

Een vaste obligatielening, ook wel bekend als een obligatielening met vaste kosten, is een schuld die is uitgegeven tegen specifieke activa. Een vaste obligatielening heeft doorgaans een vaste rente voor de lening. Obligaties met vaste kosten worden over het algemeen door bedrijven gebruikt om geld in te zamelen om op korte termijn operaties te financieren. Bedrijven ondertekenen specifieke activa, zoals onroerend goed of apparatuur, aan de schuldeiser als onderpand voor de lening. Het onderpand is nodig omdat de lening geen andere vorm van dekking heeft.

Inzicht in vaste obligaties

Vaste obligaties stellen de schuldeiser in staat om beperkingen op te leggen aan de met hypotheek bezwaarde activa die de lening ondersteunen. Het is belangrijk om duidelijk te maken dat een obligatielening een schuldinstrument is dat doorgaans niet door onderpand wordt gedekt. Met andere woorden, obligaties worden alleen gedekt door de kredietwaardigheid van de uitgevende instelling. Een vaste obligatie wordt echter gedekt door onderpand.

Een vastgoedontwikkelingsbedrijf kan bijvoorbeeld een van zijn appartementsgebouwen ondertekenen als onderpand voor een lening. De schuldeiser zou op zijn beurt het bedrijf beperken om het onroerend goed te verkopen of zelfs eenheden erin te leasen voor de duur van de nota. De schuldeiser zou deze beperkingen kunnen creëren om te voorkomen dat het lenende bedrijf risicovolle of slechte financiële beslissingen neemt.

Zodra de lening is voldaan, krijgt de lener de volledige controle over zijn activa terug. In de tussentijd betaalt de lener de lening terug in vooraf bepaalde periodes. Deze betalingen omvatten aflossingen en rentebetalingen tegen een vooraf ingesteld tarief. Als het bedrijf in gebreke blijft – wat betekent dat ze niet betalen – kan de schuldeiser de lener toestaan het gebouw te verkopen of te liquideren om het kapitaal bijeen te brengen dat nodig is om de lening terug te betalen. De schuldeiser zou ook de controle kunnen overnemen en het actief zelf kunnen verkopen.

Vaste obligaties versus zwevende obligaties

Een vaste obligatielening is een alternatief voor een vlottende obligatielening, waarvoor een volledige categorie activa als onderpand aan de schuldeiser moet worden ondertekend. De schuldeiser heeft echter over het algemeen geen zeggenschap over de met een hypotheek bezwaarde activa met vlottende obligaties, omdat de activa in hoeveelheid fluctueren.

Stel dat een productiebedrijf geld wil lenen bij een bank. Het bedrijf zou zijn voorraad kunnen gebruiken als onderpand via een vlottende obligatielening. De inventaris zou continu in beweging zijn, maar nog steeds waardevol zijn. Met een vlottende obligatielening zou het bedrijf nog steeds in staat zijn om zijn producten te produceren, zijn voorraad te gebruiken en zijn voorraad te verkopen, ook al was de voorraad ondertekend aan de schuldeiser. Het bedrijf zou de controle over zijn voorraad terugkrijgen met de volledige terugbetaling van de nota.

Omgekeerd, als het productiebedrijf zou lenen via een vaste obligatielening, zouden ze de lening moeten beveiligen met vaste activa zoals onroerend goed, gebouwen of apparatuur. Totdat de lening volledig is terugbetaald, kan de schuldeiser het bedrijf ervan weerhouden dat stuk onroerend goed te verkopen of onder te verhuren.

Vlottende obligaties kunnen ook veranderen in vaste obligaties. Er kunnen ook voorwaarden zijn gespecificeerd door de kredietverstrekker waardoor de obligatie zou veranderen van een variabele naar een vaste obligatie. Een vlottende naar vaste obligatielening treedt meestal op in een situatie van wanbetaling en liquidatie.