Arbitrage met vast inkomen
Wat is arbitrage met een vast inkomen?
Arbitrage met vastrentende waarden is een beleggingsstrategie die probeert te profiteren van prijsverschillen in verschillende obligaties of andere rentedragende effecten. Bij gebruik van een vastrentende arbitragestrategie neemt de belegger tegengestelde posities in de markt aan om te profiteren van kleine prijsverschillen en tegelijkertijd het renterisico te beperken. Arbitrage met vastrentende waarden is een marktneutrale strategie, wat betekent dat het is ontworpen om te profiteren, ongeacht of de algemene obligatiemarkt in de toekomst hoger of lager zal evolueren.
Belangrijkste leerpunten
- Vastrentende arbitrage tracht te profiteren van tijdelijke prijsverschillen die kunnen optreden in obligaties en andere rentedragende effecten.
- De vastrentende markt is zo gevarieerd dat veel vergelijkbare effecten onverwachte prijsverschillen kunnen vertonen, maar er is geen garantie dat dergelijke verschillen zullen verdwijnen.
- Dit soort arbitrage kan riskant zijn, tenzij de problemen zeer vergelijkbaar zijn.
- Pure arbitragekansen zijn zeer zeldzaam.
Inzicht in arbitrage met vast inkomen
Arbitrage met vastrentende waarden wordt voornamelijk gebruikt door hedgefondsen en investeringsbanken. Deze fondsen bekijken een reeks vastrentende instrumenten, waaronder door hypotheek gedekte effecten (MBS), staatsobligaties, bedrijfsobligaties, gemeentelijke obligaties en nog complexere instrumenten zoals credit default swaps (CDS). Wanneer er tekenen zijn van een verkeerde prijsstelling bij dezelfde of vergelijkbare kwesties, nemen vastrentende arbitragefondsen leveraged long en shortposities in om te profiteren wanneer de prijsstelling in de markt wordt gecorrigeerd.
De strategie omvat het innemen van een shortpositie in de kwestie die te duur lijkt te zijn en een longpositie in de beveiliging die te laag geprijsd is. De verwachting is dat de kloof tussen deze prijzen zal dichten en zelfs als ze allebei omhoog of omlaag gaan, moeten ze relatief dichter bij elkaar komen te liggen.
De twee belangrijkste uitdagingen in deze strategie zijn onder meer de noodzaak dat deze effecten voldoende liquide zijn, en ten tweede dat de vastrentende effecten die voor arbitrage worden gekozen, voldoende vergelijkbaar van aard zijn. Zonder deze twee voorwaarden zullen handelaren het moeilijk vinden om te profiteren van een tijdige verkleining van het prijsverschil.
Vastrentende arbitrage en swap-spread arbitrage
Sommige van de strategieën waarnaar in informele communicatie wordt verwezen als arbitrage in vastrentende waarden, passen misschien niet echt in de definitie van een zuivere arbitragehandel – een die probeert een bijna risicoloze handel te exploiteren op basis van louter wiskundige verschillen. Dergelijke pure arbitragemogelijkheden zijn voor het grootste deel uiterst zeldzaam. Een meer gebruikelijke vorm van vastrentende arbitrage, de zogenaamde, richt zich op tijdelijke prijsafwijkingen die van nature voorkomen in elk marktsysteem.
Een bekend voorbeeld van een vastrentende arbitragestrategie die niet past in de vorm van pure arbitrage, is swap-spread arbitrage. Bij deze transactie neemt de belegger posities in een renteswap, een schatkistobligatie en een reporente om te profiteren van het verschil tussen de swapspread – de spread tussen de vaste swaprente en de couponrente van de par-obligatie van de schatkist – en de variabele spread, het verschil tussen een variabele rente, zoals LIBOR, en de reporente. Als de twee koersen convergeren of zelfs omkeren van hun historische trends, neemt de arbitrager verliezen die worden vergroot door de hefboomwerking die wordt gebruikt om de transactie te creëren.
Vastrentende arbitrage en kapitaalbeheer op lange termijn
Zelfs eenvoudigere arbitragetransacties in vastrentende waarden brengen risico’s met zich mee. Afhankelijk van het type vastrentende waarde hangt de kans dat de marktprijs daadwerkelijk fout gaat sterk af van het model dat wordt gebruikt om de instrumenten te evalueren. Modellen die te maken hebben met obligaties die zijn uitgegeven door bedrijven en opkomende economieën, kunnen verkeerd zijn en dat zijn ze ook in het verleden. Veel beleggers herinneren zich nog steeds de implosie van Long-Term Capital Management (LTCM), een toonaangevend fonds in de praktijk van vastrentende arbitrage. Deze associatie met LTCM verklaart de reputatie van de strategie als het ophalen van stuivers voor een stoomwals: de opbrengsten zijn klein en de risico’s kunnen verpletterend zijn.
Vastrentende arbitrage en institutionele beleggers
Aangezien het rendement dat wordt gegenereerd door het dichten van deze prijskloven klein is, is arbitrage in vastrentende waarden een strategie voor goed gekapitaliseerde institutionele beleggers. De bedragen van de hefboomwerking die nodig zijn om de transacties zinvol te maken, zijn niet beschikbaar voor individuele beleggers. Fondsen die arbitrage met vastrentende waarden toepassen, merken het over het algemeen als een strategie voor kapitaalbehoud. Naast de hoeveelheid kapitaal die nodig is om vastrentende arbitrage uit te voeren, is er nog een hindernis waarmee iedereen die dit soort beleggingen probeert, te maken krijgt. Naarmate er meer kapitaal wordt besteed aan het vinden van en profiteren van arbitrage in vastrentende waarden, worden kansen moeilijker te vinden, kleiner in omvang en korter in duur. De markt handhaaft echter zelden lang een optimaal niveau, dus vastrentende arbitrage schommelt tussen perioden waarin het onderbenut en zeer winstgevend is tot te veel gebruikt en nauwelijks winstgevend.