Vaste belasting
Wat is een vlaktaks?
Een vlaktaksstelsel past hetzelfde belastingtarief toe op elke belastingplichtige, ongeacht de inkomensgroep. Normaal gesproken past een vlaktaks hetzelfde belastingtarief toe op alle belastingbetalers zonder dat er aftrekposten of vrijstellingen zijn toegestaan, maar sommige politici zoals Ted Cruz en Rand Paul hebben vlaktaksstelsels voorgesteld die bepaalde aftrekposten behouden.1
De meeste vlaktaksstelsels of -voorstellen belasten geen inkomsten uit dividenden, uitkeringen, vermogenswinsten of andere investeringen.
Inzicht in een vlaktaks
Voorstanders van een vlaktaksstelsel stellen voor dat het belastingbetalers een prikkel geeft om meer te verdienen omdat ze niet worden bestraft met een hogere belastingschijf. Ook maken vlaktaksstelsels het indienen gemakkelijker. Critici van vlakke belastingen beweren dat het systeem een oneerlijke last oplegt aan mensen met een laag inkomen in ruil voor verlaging van de belastingtarieven voor de rijken. Critici zijn van mening dat een progressief belastingstelsel eerlijker is dan een vlaktaks.
Vaste belastingen versus regressieve en progressieve belastingen
Hoewel een vlaktaks hetzelfde belastingpercentage oplegt aan alle individuen, ongeacht het inkomen, beschouwen velen het als een regressieve belasting. Een regressieve belasting is er een waarbij de overheid hoge inkomens belast tegen een lager percentage van hun inkomen en lage lonen tegen een hoger percentage van hun inkomen.
De belasting wordt als regressief beschouwd omdat een groter deel van de totale middelen die beschikbaar zijn voor de lage inkomens naar de belastinguitgaven gaan. Hoewel de betaler van het hoogste inkomen nog steeds hetzelfde percentage betaalt, hebben ze genoeg inkomen om deze belastingdruk te compenseren.
Een omzetbelasting is een voorbeeld van een regressieve belasting, hoewel het op het eerste gezicht een vlaktaks kan lijken. Stel je bijvoorbeeld voor dat twee mensen elk $ 100 aan T-shirts kopen en 7% omzetbelasting betalen. Hoewel het belastingtarief hetzelfde is, besteedt de persoon met het lagere inkomen meer van zijn loon aan de belasting dan de persoon met het hogere inkomen, waardoor de omzetbelasting regressief wordt.
Progressieve belastingtarieven vormen daarentegen een groter percentage van het inkomen van hoge lonen en een lager percentage van het inkomen van lage lonen. In de Verenigde Staten is de inkomstenbelasting progressief.
Ter illustratie: personen die vanaf 2020 tot $ 9.875 aan belastbaar inkomen verdienen, betalen 10% aan belasting, terwijl degenen die meer dan $ 518.400 ontvangen tot 37% van hun inkomen betalen. Voor 2021 zal het respectievelijk $ 9.950 en $ 523.600 zijn.3
Voorbeelden uit de echte wereld
Rusland is het grootste land ter wereld dat een vlaktaks gebruikt. Rusland heft 13% vlaktaks op het persoonlijk inkomen. Het land heeft overwogen over te stappen op een progressieve belasting om de belastinginkomsten te verhogen. Andere landen die een vlaktaks gebruiken, zijn Estland, Letland en Litouwen. Deze landen hebben een economische groei doorgemaakt sinds ze een vlak belastingtarief hebben ingevoerd.
In de Verenigde Staten is de loonbelasting een soort vlaktaks. De IRS heft een loonbelasting van 12,4%. Werknemers betalen 6,2% terwijl hun werkgevers ook 6,2% van de belasting betalen. Zelfstandigen dienen zelf het volledige bedrag in. Deze belasting wordt als vlak beschouwd omdat ze hetzelfde percentage oplegt aan alle loontrekkenden. Alleen inkomsten onder de drempel van $ 137.700 zijn echter onderworpen aan het socialezekerheidsgedeelte van de loonbelasting in 2020 en onder $ 142.800 in 2021. Als gevolg hiervan is deze belasting in feite regressief, hoewel er maar één tarief wordt gehanteerd.