Wat is het SEC-formulier 13F?
Wat is SEC-formulier 13F?
Het formulier 13F van de Securities and Exchange Commission (SEC) is een kwartaalrapport dat moet worden ingediend door alle institutionele vermogensbeheerders met een beheerd vermogen van ten minste $ 100 miljoen. Het onthult hun aandelenbezit en kan enig inzicht geven in wat het slimme geld op de markt doet. Studies hebben echter aangetoond dat 13F-deponeringen ook ernstige gebreken vertonen en niet zonder meer kunnen worden aangenomen.
Belangrijkste leerpunten
- Het formulier 13F van de SEC moet elk kwartaal worden ingediend door institutionele vermogensbeheerders met ten minste $ 100 miljoen aan beheerd vermogen.
- Het Congres was van plan met deze aanmeldingen transparantie te bieden over de belangen van de grootste investeerders van het land.
- Kleinere investeerders gebruiken deze aanmeldingen vaak om te bepalen wat het “slimme geld” op de markt doet, maar er zijn ernstige problemen met de betrouwbaarheid en tijdigheid van de gegevens.
Inzicht in het SEC-formulier 13F
Het Congres creëerde de 13F-vereiste in 1975. Het was de bedoeling om het Amerikaanse publiek een beeld te geven van de belangen van de grootste institutionele investeerders van het land. Wetgevers waren van mening dat dit het vertrouwen van investeerders in de integriteit van de financiële markten van het land zou vergroten. Bedrijven die als institutionele vermogensbeheerders worden beschouwd, zijn onder meer onderlinge fondsen, hedgefondsen, trustmaatschappijen, pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen en geregistreerde beleggingsadviseurs.
Omdat 13F-deponeringen investeerders een blik geven op het bezit van de beste aandelenselecteurs van Wall Street, hebben veel kleinere investeerders geprobeerd de deponeringen te gebruiken als leidraad voor hun eigen investeringsstrategieën. Hun grondgedachte is dat de grootste institutionele beleggers van het land niet alleen vermoedelijk de slimste zijn, maar dat hun omvang hen ook de macht geeft om markten te bewegen. Investeren in dezelfde aandelen – of dezelfde aandelen verkopen – is dus logisch als strategie.
Belangrijkste problemen met formulier 13F
Kleinere beleggers die de strategieën van geldmanagers van rocksterren zoals Daniel Loeb, David Tepper of Seth Klarman willen repliceren, onderzoeken 13F-deponeringen. En de financiële pers bericht vaak over wat deze fondsbeheerders hebben gekocht en verkocht door veranderingen in kwartaalaangiften te vergelijken. Maar er zijn een aantal problemen met 13F-deponeringen die voorzichtigheid vereisen.
De SEC heeft problemen erkend met de betrouwbaarheid van de informatie op 13F-formulieren.
Onbetrouwbare gegevens
Studies hebben de ” wijdverbreide aanwezigheid van significante rapportagefouten ” in de 13F-inzendingen aangetoond. De SEC heeft zelf erkend dat 13F-deponeringen niet noodzakelijk betrouwbaar zijn omdat niemand bij de SEC de inhoud op juistheid en volledigheid analyseert. Per slot van rekening diende de beruchte fraudeur Bernard Madoff plichtsgetrouw elk kwartaal 13F-formulieren in.
Een ander groot probleem met 13F-rapporten is dat ze tot 45 dagen na het einde van een kwartaal worden ingediend. En de meeste managers dienen hun 13F’s zo laat mogelijk in omdat ze rivalen niet willen overtuigen van wat ze doen. Tegen de tijd dat andere investeerders die 13F’s in handen krijgen, kijken ze naar aandelenaankopen die mogelijk meer dan vier maanden voorafgaand aan de indiening zijn gedaan. Als het slimme geld al volledig in een aandeel is geïnvesteerd, zullen kleinere investeerders waarschijnlijk te laat komen bij de partij tegen de tijd dat ze erover leren.
Sommige investeerdersgroepen lobbyen voor hervorming van het 13F-proces en zeggen dat de formulieren maandelijks moeten worden ingediend, binnen 15 dagen na het einde van elke maand.
Kuddegedrag
Een risico voor zowel professionele als particuliere beleggers is de neiging van geldbeheerders om beleggingsideeën van elkaar te lenen. Hedgefondsbeheerders zijn evenmin immuun voor gedragsvooroordelen als wie dan ook. Als u een fondsbeheerder bent, is het immers veiliger om met de meerderheid ongelijk te hebben dan alleen. Dit kan leiden tot overvolle transacties en overgewaardeerde aandelen. En als kleine investeerders te laat zijn voor de partij die met een transactie begint, zullen ze waarschijnlijk te laat uitstappen.
Een onvolledig beeld
Een ander probleem met 13F-deponeringen is dat fondsen alleen nodig zijn om longposities te rapporteren, naast hun put- en call-opties, American Depositary Receipts (ADR’s) en converteerbare obligaties. Dit kan een onvolledig en zelfs misleidend beeld geven, omdat sommige fondsen het grootste deel van hun rendement halen uit hun short-selling en alleen longposities gebruiken als hedges. Er is geen manier om deze hedges te onderscheiden van echte longposities op 13F-formulieren.