Algemene leningsovereenkomsten (GAB)
Wat zijn algemene leningsovereenkomsten (GAB)?
General Agreements to Borrow (GAB) was een leenmedium voor leden van de Group of Ten (G-10). Onder GAB stortten G-10-landen geld in het Internationaal Monetair Fonds (IMF) om toegang te krijgen tot een land in economische nood. Meestal waren de leningen die via GAB werden verstrekt tijdelijk en bedoeld om mogelijke crisissituaties te helpen aanpakken.
De deelnemers waren het er unaniem over eens dat de GAB eind 2018 zou komen te vervallen vanwege het “verminderde en beperkte nut”.
Belangrijkste leerpunten
- Volgens General Agreements to Borrow (GAB) hebben leden van de Groep van Tien (G-10) -landen geld in het Internationaal Monetair Fonds (IMF) gestort om toegang te krijgen tot een land in economische nood.
- Over het algemeen waren de leningen tijdelijk en bedoeld om mogelijke crisissituaties te helpen aanpakken.
- De deelnemers waren het er unaniem over eens dat de General Arrangements to Borrow (GAB) eind 2018 zou vervallen vanwege het “verminderde en beperkte nut”.
Inzicht in algemene leningsovereenkomsten (GAB)
Een van de kerntaken van het IMF is het bijstaan van landen in economische nood. Als een land in financiële moeilijkheden verkeert die de economische groei dreigen te vertragen of het internationale monetaire systeem schaden, kan het voor aanvullende liquiditeit een beroep doen op het IMF . Via de GAB boden leden en instellingen geld aan het IMF aan om te verdelen over landen die kapitaal nodig hadden.
Dankzij de GAB kon het IMF onder bepaalde omstandigheden bepaalde valuta’s lenen van G-10-landen, België, Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, Nederland, Zweden, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Zwitserland nam ook deel, zij het in een ondergeschikte rol.
Vanaf medio 2018 stond de GAB het IMF toe om aanvullende leningen tot $ 26 miljard te verstrekken aan leden in nood. Bovendien is er onder de nieuwe regelingen van het IMF nog veel meer beschikbaar gesteld om gebeurtenissen te helpen voorkomen die een bedreiging vormen voor de stabiliteit van het financiële systeem.
De totale kredietverleningscapaciteit van het IMF bedraagt ongeveer $ 1 biljoen.
De New Arrangements to Borrow (NAB) werd de belangrijkste financieringsfaciliteit voor IMF-leningen toen deze eind jaren negentig werd geïntroduceerd. Vanaf dat moment kon de GAB alleen worden geactiveerd als de toegang tot de beter gefinancierde NAB was geweigerd.
Voordelen en nadelen van algemene leningsovereenkomsten (GAB)
Voorstanders beweren dat het enige dat een klein land nodig heeft, soms een schot van extra liquiditeit is om het juiste beleid te voeren om zijn lokale economie weer op gang te helpen met expansie. Via GAB hielp het IMF de lidstaten om de export te herstellen na natuurrampen en, indien nodig, het vertrouwen van investeerders. Het stelde het IMF ook in staat problemen in verband met instabiliteit tegen te gaan die zich naar andere landen zouden kunnen verspreiden als ze niet worden gecontroleerd.
Niet iedereen is het er echter over eens dat IMF-leningen een positieve impact hebben. Sommigen beweren dat het slechte beleidsbeslissingen mogelijk maakt en dient als een achtervang voor incompetent regeringsleiderschap. Een ander punt van kritiek is dat de leningen terechtkomen bij financiële instellingen (FI) in geïndustrialiseerde landen, die bankiers terugbetalen voor hun arme, risicovolle weddenschappen in opkomende markten.
Ook de voorwaarden die aan de leningen zijn verbonden, zijn in twijfel getrokken. Het IMF eist, net als bij zijn drie reddingsoperaties voor Griekenland, bezuinigingsmaatregelen die in het beste geval de burgers in de worstelende landen niet rechtstreeks helpen. Sommigen beweren dat deze termen economisch lijden verlengen, armoede verergeren en de structuren van het kolonialisme reproduceren.
Algemene overeenkomsten om te lenen (GAB) versus nieuwe overeenkomsten om te lenen (NAB)
De GAB was slechts tien keer geactiveerd sinds de oprichting in 1962, waarvan de laatste plaatsvond in 1998. Dat jaar was toevallig ook de officiële introductie van het NAB-fondsenwervingsplatform.
De NAB werd voor het eerst geopend in december 1998 door Brazilië en was tussen april 2011 en februari 2016 al tien keer geactiveerd.
De NAB werd voor het eerst voorgesteld in 1995, na de financiële crisis in Mexico. In die periode groeide de bezorgdheid dat er in de toekomst aanzienlijk meer middelen nodig zouden zijn om adequaat op economische neergang te reageren. Als gevolg hiervan kwam het IMF in contact met de G-10 en andere financieel sterke landen om een nieuw financieringsarrangement te ontwikkelen dat het beschikbare bedrag onder de GAB zou verdubbelen.
Net als GAB is de NAB een reeks kredietregelingen tussen het IMF en bepaalde landen. Wat hen vooral onderscheidt, zijn de ledenaantallen: de NAB heeft volgens het IMF 40 deelnemers.