Moeilijk onderzoek
Wat is een moeilijke vraag?
Een harde vraag is een soort kredietinformatieverzoek dat uw volledige kredietrapport omvaten punten van uw kredietscore aftrekt. Dit soort vragen wordt door geldschieters en schuldeisers gebruikt om te beslissen of u krediet of een lening wilt verstrekken, en ze zullen meestal een kortstondige daling van uw kredietscore veroorzaken. Een “hard pull” is een andere naam voor een moeilijk onderzoek.
Belangrijkste leerpunten
- Een hard onderzoek is vereist voordat een kredietverstrekker krediet verstrekt.
- Harde vragen zullen een kortstondige daling van uw kredietscore veroorzaken.
- Schuldeisers kijken bij het nemen van kredietbeslissingen ook naar de verhouding tussen schuld en inkomen en de kosten van huisvesting.
Een moeilijk onderzoek begrijpen
Een moeilijk onderzoek vraagt uw volledige kredietgeschiedenis en kredietscore aan bij een kredietbureau. De geldschieter of schuldeiser die het verzoek doet, heeft de mogelijkheid om het bureau en de kredietrapportstijl te kiezen die het beste bij zijn behoeften passen. De meeste kredietverstrekkers zullen vertrouwen op een of meer van kredietscore kunnen bieden op basis van alternatieve methodologieën.
Elk type hard kredietonderzoek wordt op uw kredietrapport vermeld, waardoor de kredietscore klein wordt. Harde vragen blijven twee jaar op uw kredietwaardigheid. Als u in korte tijd veel harde vragen heeft, ziet u een meer dramatische daling van uw kredietscore en wordt u beschouwd als een hoger risico voor kredietverstrekkers.
In tegenstelling tot harde vragen hebben zachte kredietvragen geen invloed op uw kredietscore, omdat ze een schuldeiser niet uw volledige kredietrapport geven.
Zachte aanvraag
Er is een ander type kredietaanvraag die kan worden aangevraagd: een zachte aanvraag. Het volgt iets andere procedures en bevat minder informatie dan een hard onderzoek. Zachte vragen worden niet gerapporteerd op uw kredietrapport en hebben geen effect op uw kredietscore. Voorbeelden van zachte vragen zijn onder meer gratis kredietrapporten die u zelf aanvraagt,goedkeuringen voor prekwalificatie van kredietverstrekkers, verzoeken om kredietinformatie van kredietmarketingdiensten en de meeste antecedentenonderzoeken die door verhuurders en werkgevers worden uitgevoerd.23
Speciale overwegingen
Sommige schuldeisers leggen meer nadruk op kredietscores dan andere, waarbij kwalificerende ratio’s ook dienen als een component bij het overnemen van kredieten. Over het algemeen is uw kredietrapport slechts de helft van de informatie die nodig is voor een acceptatie. Schuldeisers zullen ook uw schuld / inkomen-ratio analyseren, wat de primaire kwalificerende ratio is voor de meeste leningen.
Schuldeisers hebben aangepaste technologie en acceptatieprocessen die kredietgoedkeuringen genereren op basis van zowel kredietrapporten als kwalificerende ratio’s. Persoonlijke leningen en creditcards hebben meestal geen aangegeven minimale kredietscore, hoewel hypotheekverstrekkers over het algemeen minima stellen.5
Wat de kwalificerende ratio’s betreft, volgen de meeste schuldeisers de zogenaamde “28/ 36-regel “. Voor standaardleningen heeft een schuldeiser bijvoorbeeld gewoonlijk een schuld / inkomen-ratio van 36% of minder nodig – uw huishouden besteedt 36% of minder van uw bruto maandinkomen aan schuldaflossing. huisvestingskostenratio analyseren, die doorgaans ongeveer 28% of minder moet zijn voor goedkeuring van de lening.7