Hoe analyseer je de financiële overzichten van een bank?
Banken en niet-financiële entiteiten hebben vergelijkbare financiële overzichten, maar een paar belangrijke verschillen vanwege de aard van hun activiteiten. Banken houden zich bezig met het opslaan van klantendeposito ‘s en het uitlenen van geld uit die deposito’s. Als zodanig verdienen ze inkomsten uit het verschil tussen de rente die ze verdienen op het verstrekken van leningen en de kosten voor het opslaan van klantendeposito’s. Dit fundamentele verschil in bedrijfsvoering resulteert in het verschil tussen de financiële overzichten van een bank en die van niet-financiële entiteiten.
Basisprincipes van de balans
Een van de grondbeginselen van boekhouding is dat activa gelijk zijn aan passiva plus eigen vermogen. Banken en niet-financiële entiteiten hebben deze items gemeen, maar ze beginnen daar van te verschillen. Een niet-financieel bedrijf kan werkkapitaal, immateriële activa, crediteuren, onderzoek en ontwerp hebben, terwijl een bank deze items niet zou hebben, maar in plaats daarvan deposito’s, leningen en eigendommen.
Bovendien zijn banken gehouden aan tal van wettelijke vereisten, die de aard van hun balans veranderen. Banken zijn bedoeld om reserveverplichtingen aan te houden; een percentage van hun deposito’s dat van de ene op de andere dag onbezwaard is. De Federal Reserve stelt het bedrag aan reserveverplichtingen vast. Banken met deposito’s van meer dan $ 127,5 miljoen moeten een reserve van 10% aanhouden, terwijl banken met reserves tussen $ 16,9 miljoen en $ 127,5 miljoen reserves van 3% moeten aanhouden.
Na de financiële recessie van 2008 heeft het Bazels Comité de Basel III akkoorden aangenomen, een update van bepaalde wettelijke kapitaalvereisten waaraan banken moeten voldoen om zich te beschermen tegen schokken in de economie en om het risico dat banken nemen te verminderen. De akkoorden bepalen minimale kapitaalvereisten, leverage ratio, en liquiditeit eisen waaraan banken moeten voldoen.
Gezien deze posten kan de balans van een vereenvoudigde bank er ongeveer zo uitzien:
Activa en passiva
Leningen aan klanten worden als activa beschouwd omdat dit de kernmethode is waarmee een bank geld verdient. Ze slaan klantendeposito’s op, betalen soms een kleine rente uit, en lenen vervolgens een percentage van die deposito’s uit aan andere klanten in de vorm van leningen, waarbij ze een hogere rente in rekening brengen. De spread op de rentetarieven is waar een bank inkomsten verdient. Bij passiva daarentegen zijn de klantendeposito’s geen eigendom van de bank en moeten ze op verzoek aan de klanten worden uitbetaald.
Aangekochte effecten verwijzen naar de effecten die banken verwerven in hun handelsactiviteiten. Deze effecten zijn activa en zullen naar verwachting in waarde stijgen. Als ze in waarde dalen, kunnen ze handelsverplichtingen worden.
Op de post deposito’s van centrale banken staat het bedrag dat banken aan extra geld en / of het wettelijk vereiste kapitaal voor reserveverplichtingen hebben. Deze deposito’s zijn eigendom van de bank.
Winst-en verliesrekening
De resultatenrekening van een bank bevat twee algemene categorieën: rentebaten en niet-rentebaten. Rentebaten, zoals eerder besproken, zijn het geld dat wordt verdiend met het uitlenen van klantendeposito’s en de rente die wordt verdiend op de financiering. Niet-rentebaten omvatten alle andere zakelijke activiteiten die een bank onderneemt. Dit kunnen creditcardkosten, acceptatiekosten, vergoedingen voor rood staan, transactiekosten en andere niet-rentebaten die een bank verdient, omvatten.
De winst-en-verliesrekening van een bank omvat ook rentelasten, dit zijn de kosten die verband houden met het opslaan van klantendeposito’s, die zouden worden afgetrokken van rentegerelateerde inkomsten. Een ander belangrijk item op de resultatenrekening van een bank is de post “voorzieningen”. Voorzieningen hebben betrekking op leningen die in gebreke zijn gebleven en niet zullen worden betaald. Dit vindt u in de winst-en-verliesrekening meestal als “voorziening voor verliezen op leningen”.
Risico’s voor banken
Elk bedrijf heeft in zijn bedrijfsvoering te maken met risico’s. Afhankelijk van het type bedrijf, de branche en de economische omgeving, zullen de risico’s voor elk bedrijf anders zijn. Twee van de belangrijkste risico’s waarmee een bank te maken heeft, zijn het renterisico en het kredietrisico.
Renterisico
Zoals gezegd verdienen banken rente over de deposito’s die ze uitlenen als leningen. Het bedrag dat een bank aan inkomsten verdient, hangt af van hoeveel rente ze in rekening kan brengen. Afhankelijk van het huidige economische klimaat kan het renteklimaat gunstig of schadelijk zijn voor de winst van een bank. In omgevingen met hoge rentetarieven verdienen banken meer aan hun leningen, terwijl ze in omgevingen met lage rentetarieven minder zullen verdienen.
Het renteklimaat kan ook van invloed zijn op niet-rentedragende delen van het bedrijf van een bank. In een omgeving met hoge rentetarieven willen consumenten misschien geen huizen kopen, omdat ze dan een hogere rente over hun hypotheek zouden moeten betalen. Hierdoor zullen de vraag naar hypotheken afnemen en zullen eventuele niet-rentebaten, zoals hypotheekgerelateerde vergoedingen, ook afnemen.
KREDIETRISICO
Kredietrisico ontstaat wanneer een bank een lening verstrekt aan een persoon of bedrijf. Het risico is dat de lener in gebreke blijft en de lening niet kan terugbetalen. Banken voeren een grondige analyse van een lener uit voordat ze een lening aangaan om het kredietrisico te beperken, maar toch doen zich onvoorziene wanbetalingen voor. Een wanbetaling leidt tot verliezen voor een bank, hoewel ze wel reserves opzij zetten om deze verliezen op te vangen.
Het komt neer op
Banken opereren anders dan niet-financiële bedrijven. Ze hebben tegengestelde bedrijfsmodellen, doelen, inkomstenbronnen en risico’s. Deze verschillen worden weerspiegeld in hun financiële staten, voornamelijk in hun balans en resultatenrekening. Het begrijpen van deze posten is belangrijk bij het analyseren van de prestaties van een bank en haar risicobeheermogelijkheden.