Hoe investeringsbanken geld verdienen
Een investeringsbank, waaronder Bank of America, JPMorgan Chase en Goldman Sachs, financiert of faciliteert transacties en investeringen op grote schaal voor institutionele klanten. Maar dat is een te simplistische kijk op hoe investeringsbanken geld verdienen. Er zijn in feite verschillende facetten aan wat ze doen.
Belangrijkste leerpunten
- Investeringsbanken bieden een scala aan financiële diensten, waaronder onderzoek, handel, acceptatie en advies over fusies en overnames.
- Voor eigen rekening handelen is een poging om winst te maken door het eigen kapitaal van het bedrijf te verhandelen.
- Investeringsbanken verdienen commissies en vergoedingen voor het onderschrijven van nieuwe effecten via obligatie-aanbiedingen of beursintroducties.
- Investeringsbanken treden vaak ook op als vermogensbeheerder voor hun klanten.
Makelaardij en acceptatiediensten
Net als traditionele tussenpersonen brengen handelsblokken voor grote financiële instellingen.
Investeringsbanken verlenen ook acceptatiediensten wanneer bedrijven kapitaal moeten aantrekken. Een bank kan bijvoorbeeld aandelen kopen in een beursintroductie (IPO) en de aandelen vervolgens aan investeerders verkopen. Het risico bestaat dat de bank de aandelen niet voor een hogere prijs kan verkopen, waardoor de zakenbank geld kan verliezen bij de beursgang. Om dit risico te bestrijden, rekenen sommige zakenbanken een vast bedrag aan voor het acceptatieproces.
Fusies en overnames
Investeringsbanken brengen vergoedingen in rekening om als adviseur op te treden bij spin-offs en fusies en overnames (M&A). In een spin-off verkoopt het doelbedrijf een deel van zijn operatie om de efficiëntie te verbeteren of om cashflow te injecteren. Aan de andere kant vinden overnames plaats wanneer een bedrijf een ander bedrijf koopt. Fusies vinden plaats wanneer twee bedrijven samen één entiteit vormen. Dit zijn vaak ingewikkelde deals en vereisen veel juridische en financiële hulp, vooral voor bedrijven die niet bekend zijn met het proces.
Producten met onderpand creëren
Investeringsbanken nemen mogelijk veel kleinere leningen, zoals hypotheken, en verpakken deze vervolgens in één zekerheid. Het concept lijkt enigszins op een beleggingsfonds voor obligaties, behalve dat het instrument met onderpand een verzameling kleinere schuldverplichtingen is in plaats van bedrijfs- en staatsobligaties. Investeringsbanken moeten de leningen kopen om ze te verpakken en verkopen, dus proberen ze te profiteren door goedkoop te kopen en tegen hogere prijzen op de markt te verkopen.
Eigen handel
Bij handel voor eigen rekening zet de investeringsbank haar eigen kapitaal in op de financiële markten. Handelaren die het kapitaal van het bedrijf riskeren, worden doorgaans gecompenseerd op basis van prestaties, waarbij succesvolle handelaren grote bonussen verdienen en niet-succesvolle handelaren hun baan verliezen. Handel voor eigen rekening komt veel minder voor sinds de invoering van nieuwe regelgeving na de financiële crisis van 2007-2008.
Donkere zwembaden
Stel dat een institutionele belegger miljoenen aandelen wil verkopen, een omvang die groot genoeg is om de markten meteen te beïnvloeden. Andere investeerders in de markt zouden de grote order kunnen zien en dit opent de mogelijkheid voor een agressieve handelaar met hogesnelheidstechnologie om de verkoop voorop te lopen in een poging te profiteren van de komende zet. Investeringsbanken hebben dark pools opgericht om institutionele verkopers naar geheime en anonieme markten te lokken om front-running te voorkomen. De bank brengt kosten in rekening voor de dienst.
Wissels
Investeringsbankiers verdienen soms geld met swaps. Swaps creëren winstkansen door een gecompliceerde vorm van arbitrage, waarbij de investeringsbank een deal aangaat tussen twee partijen die hun respectievelijke kasstromen verhandelen. De meest voorkomende swaps vinden plaats wanneer twee partijen beseffen dat ze wederzijds kunnen profiteren van een wijziging in een benchmark, zoals rentetarieven of wisselkoersen.
Markt maken
Investeringsbanken hebben vaak marketmaking-activiteiten die zijn ontworpen om inkomsten te genereren door liquiditeit te verschaffen in aandelen of andere markten. Een market maker laat een quote zien (koopprijs en verkoopprijs) en verdient een klein verschil tussen de twee prijzen, ook wel de bied-laat spread genoemd.
Investeringsonderzoek
Grote investeringsbanken kunnen ook direct onderzoek verkopen aan financiële specialisten. Geldbeheerders kopen vaak onderzoek van grote instellingen, zoals JPMorgan Chase en Goldman Sachs, om betere investeringsbeslissingen te nemen.
Vermogensbeheer
In andere gevallen treden zakenbanken rechtstreeks op als vermogensbeheerder voor grote klanten. De bank heeft mogelijk interne fondsafdelingen, waaronder interne hedgefondsen, die vaak worden geleverd met aantrekkelijke vergoedingsstructuren. Vermogensbeheer kan behoorlijk lucratief zijn omdat de klantenportefeuilles groot zijn.
Ten slotte werken investeringsbanken soms samen met of creëren ze durfkapitaal- of private-equityfondsen om geld in te zamelen en te investeren in privéactiva. Het idee is om een veelbelovend doelbedrijf te kopen, vaak met veel hefboomwerking, en het bedrijf vervolgens door te verkopen of openbaar te maken nadat het waardevoller is geworden.
Het komt neer op
In een kapitalistische economie spelen investeringsbankiers een rol bij het helpen van hun klanten bij het aantrekken van kapitaal om verschillende activiteiten te financieren en hun bedrijf te laten groeien. Het zijn financiële adviserende tussenpersonen die helpen bij het bepalen van de prijs van kapitaal en het toewijzen aan verschillende doeleinden.
Hoewel deze activiteit helpt om de wielen van het kapitalisme glad te strijken, is de rol van investeringsbankiers onder de loep genomen omdat er enige kritiek is dat ze te veel worden betaald in verhouding tot de diensten die ze leveren.