Hoe wordt standaarddeviatie gebruikt om het risico te bepalen?
Risicometing is een zeer groot onderdeel van veel sectoren van de financiële sector. Hoewel het een rol speelt in de economie en de boekhouding, wordt de impact van nauwkeurige of foutieve risicometing het duidelijkst geïllustreerd in de investeringssector.
De kans kennen dat een effect – of u nu in aandelen, opties of beleggingsfondsen belegt – op een onverwachte manier beweegt, kan het verschil zijn tussen een goed geplaatste transactie en een faillissement. Handelaren en analisten gebruiken een aantal maatstaven om de volatiliteit en het relatieve risico van potentiële investeringen te beoordelen, maar de meest voorkomende maatstaf is de standaarddeviatie.
Lees verder om meer te weten te komen over standaarddeviatie en hoe dit helpt bij het bepalen van risico’s in de beleggingssector.
Belangrijkste leerpunten
- Een van de meest gebruikelijke methoden om het risico van een belegging te bepalen, is de standaarddeviatie.
- Standaarddeviatie helpt bij het bepalen van de marktvolatiliteit of de spreiding van activaprijzen ten opzichte van hun gemiddelde prijs.
- Wanneer prijzen wild bewegen, is de standaarddeviatie hoog, wat betekent dat een investering riskant is.
- Een lage standaarddeviatie betekent dat de prijzen kalm zijn, dus investeringen brengen een laag risico met zich mee.
Wat is standaarddeviatie?
Standaarddeviatie is een wiskundig basisconcept dat de volatiliteit in de markt meet of het gemiddelde bedrag waarmee individuele gegevenspunten verschillen van het gemiddelde. Simpel gezegd, standaarddeviatie helpt bij het bepalen van de spreiding van activaprijzen ten opzichte van hun gemiddelde prijs.
Wanneer prijzen aanzienlijk omhoog of omlaag schommelen, is de standaarddeviatie hoog, wat betekent dat er een hoge volatiliteit is. Aan de andere kant, wanneer er een smalle spreiding is tussen handelsbereiken, is de standaarddeviatie laag, wat betekent dat de volatiliteit laag is. Wat kunnen we hieruit bepalen? Volatiele prijzen betekenen dat de standaarddeviatie hoog is, en het is laag als de prijzen relatief rustig zijn en niet onderhevig zijn aan wilde schommelingen.
Hoewel standaarddeviatie een belangrijke maatstaf voor beleggingsrisico is, is het niet de enige. Er zijn veel andere maatregelen die beleggers kunnen nemen om te bepalen of een actief te riskant voor hen is, of niet riskant genoeg.
Standaarddeviatie berekenen
De standaarddeviatie wordt berekend door eerst het gemiddelde van elke waarde af te trekken en vervolgens de verschillen te kwadrateren, op te tellen en te middelen om de variantie te produceren.
Hoewel variantie zelf een nuttige indicator is voor bereik en vluchtigheid, betekent het kwadrateren van de individuele verschillen dat ze niet langer worden gerapporteerd in dezelfde meeteenheid als de oorspronkelijke dataset.
Voor aandelenkoersen zijn de oorspronkelijke gegevens in dollars en de variantie is in het kwadraat van dollars, wat geen bruikbare maateenheid is. Standaarddeviatie is gewoon de vierkantswortel van de variantie, waardoor deze teruggaat naar de oorspronkelijke maateenheid en veel eenvoudiger te gebruiken en te interpreteren is.
Standaarddeviatie in verband brengen met risico
Bij het beleggen wordt de standaarddeviatie gebruikt als een indicator van prijsactie en hoe groter het bereik, hoe groter het risico. Range-gebonden effecten, of effecten die niet ver afdwalen van hun middelen, worden niet als een groot risico beschouwd. Dat komt omdat men kan aannemen – met relatieve zekerheid – dat ze zich op dezelfde manier blijven gedragen. Een effect met een zeer groot handelsbereik en de neiging om plotseling te piekeren, om te keren of een gat te maken, is veel riskanter, wat een groter verlies kan betekenen. Maar vergeet niet dat risico niet per se een slechte zaak is in de beleggingswereld. Hoe risicovoller de beveiliging, hoe groter de kans op uitbetaling.
Hoe hoger de standaarddeviatie, hoe riskanter de investering.
Bij het gebruik van standaarddeviatie om het risico op de aandelenmarkt te meten, is de onderliggende aanname dat het merendeel van de prijsactiviteit het patroon van een normale distributie volgt. In een normale verdeling vallen individuele waarden binnen één standaarddeviatie van het gemiddelde, boven of onder, 68% van de tijd. Waarden liggen in 95% van de gevallen binnen twee standaarddeviaties.
In een aandeel met een gemiddelde prijs van $ 45 en een standaarddeviatie van $ 5, kan bijvoorbeeld met 95% zekerheid worden aangenomen dat de volgende slotkoers tussen $ 35 en $ 55 blijft. De prijs keldert of stijgt echter 5% van de tijd buiten dit bereik. Een aandeel met een hoge volatiliteit heeft doorgaans een hoge standaarddeviatie, terwijl de deviatie van een stabiel blue chip aandeel meestal vrij laag is.
Dus wat kunnen we hieruit afleiden? Hoe kleiner de standaarddeviatie, hoe minder risicovol een investering zal zijn, dollar voor dollar. Aan de andere kant, hoe groter de variantie en standaarddeviatie, hoe vluchtiger een effect. Hoewel beleggers kunnen aannemen dat de prijs binnen twee standaarddeviaties van gemiddeld 95% van de tijd blijft, kan dit nog steeds een zeer groot bereik zijn. Zoals met al het andere, hoe groter het aantal mogelijke uitkomsten, hoe groter het risico om de verkeerde te kiezen.