Hubbert Curve
Wat is de Hubbert-curve?
De Hubbert-curve is een methode om de waarschijnlijke productiesnelheid van een eindige hulpbron in de loop van de tijd te voorspellen. Wanneer het op een grafiek wordt uitgezet, lijkt het resultaat op een symmetrische klokvormige curve.
De theorie is in de jaren vijftig ontwikkeld om de productiecyclus van fossiele brandstoffen te beschrijven. Het wordt nu echter beschouwd als een nauwkeurig model voor de productiecyclus van een eindige hulpbron.
Belangrijkste leerpunten
- De Hubbert-curve is een methode om de productiesnelheid van een eindige hulpbron te voorspellen.
- Het werd voor het eerst ontwikkeld in 1956 om de productiesnelheden van fossiele brandstoffen te verklaren.
- Tegenwoordig wordt de Hubbert-curve gebruikt in verschillende hulpbronnensectoren en heeft het de discussie geïnformeerd over de snelheid van verandering in de wereldwijde olieproductiesnelheden.
Hoe de Hubbert Curve werkt
De Hubbert-curve werd voorgesteld door Marion King Hubbert in 1956 in een presentatie voor het American Petroleum Institute getiteld “Nuclear Energy and the Fossil Fuels”. Zoals de naam al doet vermoeden, was Hubberts presentatie in eerste instantie gericht op de productie van fossiele brandstoffen. De Hubbert-curve is sindsdien echter een populaire en algemeen aanvaarde methode geworden om de productiesnelheden van natuurlijke hulpbronnen meer in het algemeen te projecteren.
Van bijzonder belang voor investeerders is de voorspelling van de Hubbert-curve over wanneer de piek van de hulpbronnenproductie waarschijnlijk zal optreden. Bij het investeren in een nieuw project, zoals een initiële kosten worden geïnvesteerd voordat het project begint met het genereren van een verkoopbaar product. In het geval van oliebronnen omvat dit het boren van de put, het plaatsen van belangrijke apparatuur en het dekken van personeelskosten voordat de olie begint te stromen. Zodra de belangrijkste infrastructuur aanwezig is, zullen de productievolumes geleidelijk toenemen voordat ze uiteindelijk beginnen af te nemen zodra de olie in de put grotendeels is uitgeput.
Door factoren te combineren zoals de natuurlijke reserves van de put, de kans om olie in een bepaald gebied te ontdekken en de snelheid waarmee olie uit de grond kan worden gewonnen, kon Hubbert’s model voorspellen wanneer een put zijn maximale productieniveau zou bereiken.. Visueel gebeurt dit in het midden van de curve, net voordat de uitputting van de put de productiesnelheid doet dalen.
Voorbeeld uit de echte wereld van de Hubbert-curve
Het model van Hubbert werkt opmerkelijk goed, zowel voor individuele projecten als voor hele regio’s. De Hubbert-curve kan bijvoorbeeld worden gebruikt om de volledige wereldwijde olieproductie te beschrijven, evenals de regionale productie van gebieden zoals Saoedi-Arabië of Texas. Het algemene uiterlijk en de voorspellingen van het model zijn in beide gevallen opvallend vergelijkbaar en accuraat.
In de echte wereld zullen de productiesnelheden natuurlijk niet verschijnen als een perfect symmetrische curve. Desalniettemin wordt de Hubbert-curve veel gebruikt als een goede benadering van de werkelijke productiesnelheden. Een dergelijke opmerkelijke toepassing is ooit de zogenaamde Hubbert Peak Theory, die is gebruikt om de piekolieproductie over de hele wereld te voorspellen.
Volgens sommige industrieanalisten werd de Hubbert-piek voor de olieproductie in de Verenigde Staten bereikt in de jaren zeventig, hoewel er weinig consensus bestaat over wanneer de piek voor de wereldwijde olieproductie zal worden bereikt. Een reden voor dit meningsverschil is dat nieuwe technologieën voor het winnen van olie de datum voor een gedwongen productiedaling mogelijk verder in de toekomst hebben geduwd.