Indexaflossingsnota (IAN)
Wat is een indexaflossingsnota (IAN)?
Een indexaflossingsnota (IAN) is een soort gestructureerde notitie of schuldverplichting. Het bedrag van de aflossing van de hoofdsom zal stijgen of dalen volgens een aflossingsschema dat is gebaseerd op een index zoals de London Interbank Offered Rate (LIBOR), de CMT (Constant Maturity Treasury) of de hypotheekrentevoet.
Inzicht in Index Amortizing Notes (IAN)
Indexaflossingsnota’s zijn gestructureerd om het renterisico van de houder te verminderen. De looptijd van de IAN wordt verlengd wanneer de rentetarieven stijgen. Omgekeerd, naarmate de rentetarieven dalen, wordt de looptijd korter. Afschrijving verwijst naar het in de loop van de tijd aflossen van een schuld in regelmatige termijnen volgens een aflossingsschema, dat zowel rente als aflossingen omvat. Bij IAN’s hangt de betalingstermijn van de schuld af van de marktrente.
Ondanks de mogelijkheid om de looptijd van een bankbiljet te wijzigen, heeft de indexaflossingsnota ook een gespecificeerde maximale vervaldatum. Deze looptijd is de datum waarop de resterende hoofdsom moet worden betaald.
De looptijden van indexaflossende notes gedragen zich vaak als die van collateralized hypotheekverplichtingen (CMO’s) met ingebouwde vooruitbetalingsopties. Naarmate de hypotheekrentetarieven dalen, als reactie op de stijgende marktrente, wordt de looptijd van een IAN verlengd. Met een stijging van de vooruitbetalingspercentages voor hypotheken, als reactie op de dalende marktrente, zal de IAN-looptijd korter worden. Net als bij andere door hypotheek gedekte instrumenten, creëert de verbinding van een indexaflossingsnota met rentetarieven een negatieve convexiteitsrisico.
Indexen gebruiken voor een indexaflossingsnota
Een rente-index is een index die is gebaseerd op de rentevoet van een financieel instrument of een mandje van financiële instrumenten. De index dient als maatstaf voor het berekenen van de rentevoet voor hypotheken en andere schuldproducten.
Een voorbeeld van een indexschema dat wordt gebruikt voor een indexaflossingsnota is de LIBOR. Deze LIBOR-index is het referentietarief dat verschillende van de beste banken ter wereld elkaar aanrekenen voor kortlopende leningen. De LIBOR stelt tarieven vast voor zeven verschillende looptijden en dient als referentietarief dat door veel financiële instellingen wordt gebruikt om tarieven vast te stellen voor leningen zoals hypotheken, studieleningen en bedrijfsobligaties. Kredietverstrekkers zullen de rentetarieven op deze leningen aanpassen aan de index als marktfactoren veranderen.
De Intercontinental Exchange, de autoriteit die verantwoordelijk is voor LIBOR, stopt met het publiceren van USD LIBOR voor één week en twee maanden na 31 december 2021. Alle andere LIBOR wordt stopgezet na 30 juni 2023.
IAN’s vergelijken met niet-aflossende leningen
In tegenstelling tot een indexaflossingsnota hebben niet-aflossende leningen geen aflossingsschema’s. Ze vereisen ook niet de betaling van de hoofdsom tijdens de looptijd van de lening. In plaats daarvan vragen deze leningen lagere rentebetalingen, gevolgd door een forfaitair bedrag om het resterende saldo van de lening af te betalen. Een lening voor ballonbetaling is een voorbeeld van een lening die niet kan worden afgelost. Deze leningen zijn risicovoller voor kredietverstrekkers vanwege de uitgestelde betalingen en zijn daarom meestal kortlopende voertuigen. Leners zullen vaak herfinancieren of een andere lening zoeken wanneer de ballonbetaling verschuldigd is.