Introductie van Broker (IB)
Wat is een inleidende makelaar?
Een introducerende makelaar (IB) is een makelaar op de termijnmarkten die een directe relatie heeft met een klant, maar het werk van de vloeroperatie en de uitvoering van transacties delegeert aan een andere futures-handelaar, doorgaans een handelaar in futures-commissies (FCM). De IB is gewoonlijk aangesloten bij de FCM, hetzij als een onafhankelijke entiteit die een partnerschap aangaat met die handelsfirma, hetzij als een directe dochteronderneming van die FCM.
Belangrijkste leerpunten
- Een introducerende makelaar (IB) adviseert klanten in de termijnmarkt, maar delegeert de uitvoering van transacties en backoffice-activiteiten aan anderen.
- De IB is gewoonlijk aangesloten bij de FCM, hetzij als een onafhankelijke entiteit die een partnerschap aangaat met die handelsfirma, hetzij als een directe dochteronderneming van die FCM.
- IB’s zijn beter in staat om hun klanten van dienst te zijn omdat ze lokaal zijn, en hun primaire doel is klantenservice.
Inzicht in de introductie van Broker (IB)
Een introducerende broker (IB) treedt op als tussenpersoon door een entiteit die toegang tot markten zoekt, te matchen met een tegenpartij die bereid is de andere kant van de transactie te kiezen. Over het algemeen doen IB’s aanbevelingen terwijl ze de taak van het uitvoeren van transacties delegeren aan iemand die op een handelsvloer opereert. De introducerende makelaar en degene die een transactie uitvoert, splitsen de vergoedingen en commissies op volgens een overeengekomen afspraak.
Introductiemakelaars spelen dezelfde rol op de termijnmarkten als effectenmakelaars op de aandelenmarkten. Ze worden echter gereguleerd door verschillende autoriteiten. Effectenmakelaars zijn geregistreerd bij de Securities and Exchange Commission (SEC) en worden gereguleerd door de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA). Futures introducerende makelaars zijn geregistreerd bij de Commodity Futures Trading Commission (CFTC) en gereguleerd door de National Futures Association (NFA).
De introductie van makelaars helpt de efficiëntie te verhogen en de werklast voor handelaren in futures-provisie te verlagen. De regeling maakt specialisatie mogelijk waarbij de IB zich richt op de klant, terwijl de FCM zich richt op operaties op de handelsvloer.
FCM’s leveren handelsplatforms waarop klanten de mogelijkheid hebben om online transacties te plaatsen en zijn verantwoordelijk voor accountbeheer. De meeste FCM’s zouden het echter financieel onmogelijk vinden om overal in het land kantoren te openen om hun klanten van dienst te zijn. Dit is waar IB’s uitblinken, omdat ze doorgaans opereren vanuit kleinere kantoren verspreid over het hele land.
Voorbeelden van introductie van makelaars
Veel IB’s zijn eenmanszaken, terwijl andere grotere bedrijven met meerdere locaties zijn. IB’s zijn beter in staat om hun klanten van dienst te zijn omdat ze lokaal zijn, en hun primaire doel is klantenservice. Het uitbesteden van het zoeken naar en het bedienen van klanten aan de IB’s creëert schaalvoordelen voor FCM’s en de futures industrie.
De meeste IB’s hebben niet de financiële middelen om rechtstreeks transacties voor hun klanten uit te voeren, omdat daarvoor een directe relatie met futures-beurzen en de grote overhead van het bijhouden van rekeningen, transacties en rapportage vereist is, evenals het ontwikkelen en onderhouden van handelsplatforms.
IB’s stellen FCM’s in staat om op lokale basis zaken te doen terwijl ze de infrastructuur van de FCM gebruiken om te handelen.