Beleggingswaarden
Wat zijn beleggingsobligaties?
Beleggingseffecten zijn een categorie effecten – verhandelbare financiële activa zoals aandelen of vastrentende instrumenten – die worden gekocht met de bedoeling ze aan te houden om te beleggen. In tegenstelling tot beleggingseffecten worden effecten in het algemeen gekocht door een makelaar-handelaar of andere tussenpersoon voor snelle wederverkoop.
Beleggingsinstrumenten zijn onderworpen aan governance via artikel 8 van de Uniform Commercial Code (UCC).
Belangrijkste leerpunten
- Beleggingseffecten zijn een categorie effecten – verhandelbare financiële activa zoals aandelen of vastrentende instrumenten – die worden gekocht met de bedoeling ze aan te houden als belegging.
- Banken kopen vaak verhandelbare effecten om in hun portefeuilles te houden; dit zijn meestal een van de twee belangrijkste bronnen van inkomsten, naast leningen.
- Beleggingsinstrumenten die door banken als onderpand worden aangehouden, kunnen de vorm aannemen van aandelen (eigendomsbelangen) in ondernemingen of schuldbewijzen.
Inzicht in investeringsbewijzen
Banken kopen vaak verhandelbare effecten om in hun portefeuilles te houden; Dit zijn meestal een van de twee belangrijkste bronnen van inkomsten, naast leningen. Beleggingswaarden zijn te vinden op de balansactiva van veel banken, gewaardeerd tegen geamortiseerde boekwaarde (gedefinieerd als de oorspronkelijke kostprijs minus afschrijvingen tot op heden).
Het belangrijkste verschil tussen leningen en beleggingseffecten is dat leningen over het algemeen worden verkregen via een proces van directe onderhandeling tussen de lener en de uitlener, terwijl de verwerving van beleggingseffecten doorgaans gebeurt via een externe makelaar of handelaar. Voor beleggingen in effecten bij banken gelden kapitaalrestricties. Het aantal Type II-effecten of effecten uitgegeven door een deelstaatoverheid is bijvoorbeeld beperkt tot 10% van het totale kapitaal en overschot van de bank.
Beleggingswaarden bieden banken het voordeel van liquiditeit, naast de winsten uit gerealiseerde meerwaarden bij verkoop. Als ze van beleggingskwaliteit zijn, kunnen deze beleggingen in effecten banken vaak helpen te voldoen aan hun onderpandvereisten voor overheidsdeposito’s. In dit geval kunnen beleggingseffecten worden beschouwd als onderpand.
Soorten beleggingsobligaties
Aandelenbelangen
Zoals bij alle effecten, kunnen beleggingen in effecten die door banken als onderpand worden aangehouden, de vorm aannemen van aandelen (eigendomsbelangen) in bedrijven of schuldbewijzen. Aandelenbelangen kunnen de vorm hebben van preferente of gewone aandelen, hoewel het in dit geval van cruciaal belang is dat ze een mate van veiligheid bieden. Effecten met een hoog risico en een hoge opbrengst, zoals toewijzingen aan een beursintroductie (IPO) of bedrijven met een kleine tussenruimte, zijn mogelijk niet geschikt voor beleggingen in effecten. Sommige bedrijven bieden dual-class aandelen aan, die verschillende stemrechten en dividendbetalingen bieden.
Schuldbewijzen
Schuldbewijzen kunnen de gebruikelijke vormen aannemen van gedekte of ongedekte bedrijfsobligaties. (Gedekte zakelijke obligaties kunnen worden gedekt door bedrijfsactiva, zoals een hypotheek of bedrijfsuitrusting). In dit scenario verdient gedekte schuld (ook wel investment-grade genoemd) de voorkeur. Staatsobligaties of schatkistpapier en gemeentelijke obligaties (staats, provincie, gemeentelijke uitgiften) zijn ook opties voor de portefeuille van beleggingen in effecten van een bank. Nogmaals, deze obligaties moeten van beleggingskwaliteit zijn.
Hoewel effecten in het algemeen afgeleide effecten omvatten – zoals door hypotheek gedekte effecten, waarvan de waarde wordt afgeleid van de activa die ten grondslag liggen aan het financiële instrument – vormen deze een hoger risico en worden ze niet vaak aangemoedigd om deel uit te maken van de portefeuille van effecten van een bank.
Geldmarkteffecten
Andere soorten beleggingseffecten kunnen geldmarkteffecten zijn die snel in contanten kunnen worden omgezet. Deze hebben doorgaans de vorm van commercial paper (ongedekte, kortlopende bedrijfsschuld die binnen 270 dagen of minder vervalt), terugkoopovereenkomsten, verhandelbare depositocertificaten (CD’s), bankaccepten en / of federale fondsen.