Schadeclausule

Belangrijkste leerpunten

• Een te betalen clausule is een onderschrijving van een verzekeringscontract waarbij een verzekeraar een derde partij betaalt voor een verlies in plaats van de genoemde verzekerde of begunstigde.
• De begunstigde van het verlies wordt meestal geregistreerd als de ontvanger omdat hij een toewijzing heeft van belang in het te verzekeren onroerend goed.
• Verliesclausules worden vaak gebruikt om kredietverstrekkers te beschermen die onroerend goed hebben gehuurd of krediet hebben verstrekt.
• Ze worden vaak aangetroffen in contracten voor commercieel onroerend goed, auto’s en maritieme verzekeringen.

Belangrijk

Een begunstigde van een verlies kan een geldschieter, verhuurder, koper, eigenaar van een onroerend goed of een andere partij zijn die belang heeft bij het verzekerde onroerend goed.

Verliesclausules worden ook vaak aangetroffen in persoonlijke en commerciële autoverzekeringen en maritieme verzekeringscontracten.

Voorbeeld van een te betalen clausule

Bij het financieren van de aankoop van een voertuig, moet de koper akkoord gaan met een verzekering op het beveiligde eigendom. Gewoonlijk vereist de financiële instelling (FI) die de lening verstrekt, verificatie van de verzekeringsdekking en staat erop dat deze wordt geregistreerd als de begunstigde van het verlies op de polis. Als u dit niet doet, kan de geldverstrekker een gedwongen geplaatste verzekering implementeren.

Door de kredietgever op te nemen als begunstigde van het verlies, zorgt u ervoor dat deze wordt gecompenseerd, ongeacht mogelijke verliezen. Kortom, het fungeert in wezen als een vangnet voor de kredietverstrekker om onbetaalde leningen te verminderen.

Aangezien de koper van het voertuig niet de enige eigenaar is van het onderpand, worden claimcheques uitbetaald aan zowel de bestuurder als de geldschieter – of rechtstreeks aan een reparatiewerkplaats. Bij  total loss wordt eerst de geldschieter uitbetaald.

Vereisten voor schadeclausules

Verzekeringscontracten beperken vaak de hoeveelheid tijd die kan verstrijken tussen het optreden van een verlies en het indienen van een claim. De tijdsbeperkingen kunnen variëren naargelang het soort risico dat wordt gedekt, aangezien het langer duurt voordat sommige verliezen zich ontwikkelen.

Als er een verlies optreedt, moet de verzekerde vaak een claim indienen. Als er binnen de gestelde termijn geen bewijs van schade of verlies wordt ingediend, wordt de begunstigde van het verlies verantwoordelijk voor het indienen van de claim.

De verzekeraar kan afzonderlijke betalingen doen aan de verzekerde en de verliesontvanger. Wanneer de uitkering aan de begunstigde wordt betaald, verdient de verzekeraar het wettelijke recht om gelden na te streven en terug te vorderen van een derde partij die de schade heeft veroorzaakt. Met andere woorden, de begunstigde van het verlies doet afstand van zijn recht om een ​​derde partij schadevergoeding te eisen zodra deze door de verzekeringsmaatschappij is betaald.

Als een verzekeringnemer een polis moet opzeggen nadat de gelden zijn overgemaakt aan de verliesbegunstigde, moet de verliesbegunstigde het pandrecht aan de verzekeringsmaatschappij toewijzen om de betaalde verliezen gelijk te stellen.

Speciale overwegingen

In de bewoordingen van de te betalen clausule worden vaak uitzonderingen genoemd wanneer de bezorgdheid van de begunstigde van het verlies onbeschermd is. Deze gevallen omvatten fraude, verkeerde voorstelling van zaken of opzettelijke handelingen gepleegd door de verzekeringnemer, zoals het opzettelijk beschadigen of vernietigen van eigendommen.

De schuldeiser kan ook zijn bescherming verliezen als hij zich ervan bewust is dat het eigendom, zoals een voertuig, van eigenaar verandert of een verhoogd risico loopt op schade of verlies. Als er een reden is voor de verzekeraar om de uitkering aan de verzekeringnemer te weigeren, is de verzekeraar niet verplicht de uitkering aan de schuldeiser te betalen.