Monetaire voorwaardenindex (MCI)
Wat is de monetaire voorwaardenindex (MCI)?
De monetaire voorwaardenindex (MCI) gebruikt de korte rente en de wisselkoers van de nationale valuta van een economie om het relatieve gemak of de krapte van de monetaire voorwaarden te meten. De maatregel wordt doorgaans gebruikt om centrale banken te helpen bij het opstellen van monetair beleid.
De monetaire voorwaardenindex (MCI) is een benchmark geworden voor gebruik over de hele wereld.
Belangrijkste leerpunten
- De monetaire voorwaardenindex (MCI) is een manier om korte rentetarieven en de wisselkoers van een land te gebruiken om het relatieve gemak of de krapte van de monetaire voorwaarden te beoordelen.
- Centrale banken gebruiken de MCI als hulpmiddel bij het vormgeven van het monetair beleid.
- De eerste MCI werd in de jaren negentig door de Bank of Canada ontwikkeld om de relatie tussen de Canadese wisselkoers en zijn economie te beoordelen.
- Elk land zal zijn MCI op een andere manier berekenen, maar het doel is om de relatie tussen de veranderingen in de rentetarieven van een land en de wisselkoersen van een basisperiode te beoordelen.
Inzicht in de monetaire voorwaardenindex (MCI)
De Bank of Canada voor het eerst ontwikkeld de monetaire omstandigheden index in de vroege jaren 1990 als een manier om het onderzoek naar de relatie tussen de rente in Canada, de relatieve handelverstrekt maandelijksgegevens voor zowel de MCI als zijn componenten.
Om de monetaire voorwaardenindex (MCI) te berekenen, zullen de centrale banken van een land doorgaans een basisperiode selecteren en het gewogen gemiddelde van renteveranderingen en wisselkoersveranderingen uitzetten tegen de werkelijke waarden van die variabelen.
In theorie stelt deze berekening centrale banken in staat het effect van het monetair beleid op korte termijn te volgen door veranderingen in de door centrale banken vastgestelde rentetarieven te koppelen aan veranderingen in wisselkoersen die worden beïnvloed door de open valutamarkt.
Berekening van de monetaire voorwaardenindex (MCI)
Hoewel elk land zijn MCI iets anders zal berekenen, is het doel om de relatie tussen de veranderingen in de rentevoet en de wisselkoers van een basisperiode te beoordelen. Canada heeft bijvoorbeeld de manier waarop het zijn MCI berekent een paar keer gewijzigd.
Van 1987 tot 1999 maakte de MCI-berekening gebruik van de verandering in de 90-daagse handelspapierkoers en voegde vervolgens een deel van de beweging in de wisselkoers van de Canadese dollar (CAD) toe. Deze wisselkoers meet de CAD naar de C-6-wisselkoers. De C-6 had het gemiddelde van de valuta van zes van de belangrijkste handelspartners van Canada: de Verenigde Staten, Europa, Japan, het Verenigd Koninkrijk, Zwitserland en Zweden.
De Canadese dollar effectieve wisselkoersindex (CERI) verving de C-6-index in 2006 en werd in 2018 stopgezet voor een nieuwe methode. In 2018 is de MCI-berekening verplaatst naar de nominale Canadese effectieve wisselkoers (CEER). Dit is een gewogen gemiddelde van bilaterale wisselkoersen voor de CAD ten opzichte van de valuta’s van de meest prominente handelspartners van Canada.
Momenteel omvat CEER 17 valuta’s. De landen omvatten de landen die goed zijn voor ten minste 0,5% van
- Canadese niet-olie-export (voor een totaal van meer dan 93% van die export)
- Canadese niet-olie-invoer (voor een totaal van meer dan 91% van die invoer)
De belangrijkste valuta’s van de 17 valuta’s zijn de VS, Japan, het VK, Zwitserland, Australië en Zweden.
Toenemend gebruik van de monetaire voorwaardenindex (MCI)
Het gebruik van de relatief eenvoudige berekening achter de MCI is gegroeid. Nu gebruiken veel andere centrale banken het als maatstaf en als hulpmiddel om het monetair beleid te sturen. Niet alleen centrale banken over de hele wereld gebruiken de MCI, maar organisaties zoals het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) gebruiken de berekening voor verschillende economieën.
Hoewel de componenten van de index in grote lijnen hetzelfde blijven, zullen verschillende organisaties verschillende wegingen toepassen op de elementen van de vergelijking. Door verschillende gewichten te gebruiken, worden de werkelijke omstandigheden in een bepaalde economie zo nauwkeurig mogelijk weergegeven. Zo gebruikt het directoraat-generaal Economische en Financiële Zaken van de Europese Commissie momenteel een 6: 1-weging op de rentecomponent respectievelijk wisselkoerscomponent van de berekening, gebaseerd op eerdere economische resultaten.
In sommige gevallen kunnen externe factoren de noodzaak tot wijziging van de weging van variabelen in de MCI-berekening impliceren. Centrale banken zullen echter meestal constante parameters gebruiken. Aangezien de MCI een beeld biedt van het relatieve gemak of de krapte van een economie in de loop van de tijd, kan de eenvoud en transparantie van het model het gebruik ervan als de enige primaire maatstaf voor de doeltreffendheid van het monetair beleid beperken.